Archiwum



Fes­ti­w­al Fotografii Anal­o­gowej “Sko­fot”

W sobotę 14 listopa­da 2020 roku star­tu­je kole­j­na edy­c­ja Fes­ti­walu Fotografii Anal­o­gowej “Sko­fot”. W tym roku wszys­tkie spotka­nia z artys­ta­mi będziemy trans­mi­tować online, na żywo na naszym pro­filu face­book: Sko­fot. Główną ideą fes­ti­walu jest spotkanie i dyskus­ja. Zapraszani goś­cie pod­czas autors­kich prezen­tacji dzielą się z pub­licznoś­cią swo­ją “filo­zofią” analo­ga. Sko­fot to nie lekc­ja his­torii czy tech­nologii… to odkry­wanie współczes­nej fotografii analogowej.
Fes­ti­w­al orga­ni­zowany jest już od sześ­ciu lat w Skoc­zowskim Teatrze Elek­trycznym. Jego pomysło­daw­cą i orga­ni­za­torem jest Jerzy Rzechanek oraz Sto­warzysze­nie “Wrzos” z Skoc­zowa. Fes­ti­w­al finan­sowany jest z budże­tu Mias­ta Skoczów. Jest obję­ty patronatem Bur­mistrza Mias­ta Skoczów oraz Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików — Okręg Śląski. 

Poz­draw­iam, Jerzy Rzechanek



Wys­tawa fotografii Kamil Myszkows­ki „Album do negatywów”

Wernisaż wys­tawy odbędzie się o godz. 18.00 w czwartek 15 październi­ka 2020 w Galerii Trójkąt w Kole Pałacu Schoe­na Muzeum w Sos­now­cu. Wys­tawa będzie prezen­towana do 15 listopa­da. Pro­jekt i wys­tawa zostały zor­ga­ni­zowane w ramach Stype­ndi­um Prezy­den­ta Mias­ta Sos­now­ca w dziedzinie kultury.

Album do negatywów”

Negatyw, „ciało fotografii” – nieza­leżny obiekt, który niesie w sobie zapis światła, min­ionej chwili a być może nawet energii z dawnych wydarzeń. Kruche tworzy­wo powodu­je, że nie trze­ba wiele aby utracić raz na zawsze zapisany na nim obraz. Negaty­wy są podatne na uszkodzenia, starze­ją się i – jeśli są prze­chowywane w zły sposób – obraz na nich może nawet zniknąć. Współcześnie częs­to w fotografii są pomi­jane – fotografia cyfrowa nie bazu­je na pro­ce­sie negaty­wowo-pozy­ty­wowym – moim zdaniem nie powin­no się jed­nak zapom­nieć o tym jak istot­ny jest on dla całego medium.
„Album do negaty­wów” to pro­jekt twór­czy i badaw­czy, sku­pi­ony na cielesnoś­ci fotografii, na obiek­cie jakim jest negatyw i na tym co wokół niego. Tytuł odnosi się do charak­terysty­cznego zapisu, umieszczanego na kartonowych tekach do prze­chowywa­nia negaty­wów fotograficznych. W założe­ni­ach, które mi przyświecały i sposo­bie pra­cy jaki przyjąłem, bliska mi była myśl i kon­cepc­ja „Arche­ologii fotografii” Jerzego Lew­czyńskiego. To jego postawa wobec fotografii ogól­nie, ale i negaty­wu w szczegól­noś­ci, określiła mój sposób postrze­ga­nia dziedziny, którą się zaj­mu­ję. Badaw­cza strona pro­jek­tu próbu­je kon­fron­tować myśl Lew­czyńskiego z współczes­nym pode­jś­ciem do ponownego wyko­rzys­ta­nia znalezionych, porzu­conych i osie­ro­conych mate­ri­ałów fotograficznych.
Negatyw fotograficzny jest przeze mnie trak­towany jako obiekt o pod­wójnej naturze – po pier­wsze, jako nośnik obrazu fotograficznego (aut­en­ty­czny świadek min­ionych wydarzeń), po drugie jako obiekt inte­gral­ny sam w sobie (którego his­to­ria objaw­ia się w postaci rys, uszkodzeń, notatek auto­ra). Dwo­jakie znacze­nie negaty­wu zachę­ca do pogłębionej pra­cy twór­czej i teoretycznej.
Negatyw sym­bol­icznie przenosi nas w cza­sie, ale dla mnie jest także światem samym w sobie. Za każdym razem kiedy biorę do ręki szk­laną szy­bkę, papi­er światłoczuły lub kawałek taśmy celu­loid­owej wkraczam na niez­nane ścież­ki. Jed­nego mogę być pewien – na pewno odkryję coś czego nie znałem, czego wcześniej nie dostrzegałem.
Ważnym ele­mentem pro­jek­tu było również skon­fron­towanie pode­jś­cia kolekcjon­era i badacza z tym, reprezen­towanym przez insty­tuc­je. Niezwyk­le gościn­ny okazał się tu Pałac Schoe­na i jego dzi­ał His­torii i Kul­tu­ry Mias­ta, w którym blisko połowa obiek­tów to fotografie i negaty­wy fotograficzne. W trak­cie pra­cy nad „Albumem do negaty­wów” mogłem poz­nać specy­fikę kolekcji i archi­wum muzeal­nego, co rozbu­dowało mój sposób myśle­nia o materii fotografii.

Kamil Myszkows­ki

Pra­ca twór­cza i badaw­cza oraz przy­go­towanie wys­tawy nie było­by możli­we bez wspar­cia i mece­natu. Pro­jekt i wys­tawa zostały zor­ga­ni­zowane w ramach Stype­ndi­um Prezy­den­ta Mias­ta Sosnowca. 

Kamil Myszkows­ki – Artys­ta fotografik, twór­ca insta­lacji i wideo, kolekcjon­er fotografii i starych negaty­wów, kura­tor wys­taw fotograficznych i his­to­rycznych, ani­ma­tor życia kul­tur­al­nego. Członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików Okręg Śląs­ki. Członek Pol­skiego Towarzyst­wa Badań nad Filmem i Medi­a­mi. Dok­torant w Insty­tu­cie Nauk o Kul­turze na Wydziale Human­isty­cznym Uni­w­er­syte­tu Śląskiego w Katow­icach. Stype­ndys­ta Prezy­den­ta Mias­ta Sos­now­ca w Dziedzinie Kul­tu­ry w 2020 roku. Nauczy­ciel fotografii. Uczest­niczy w dzi­ała­ni­ach jaworznick­iej Szkoły Widzenia oraz Grupy 999. Prowadzi warsz­taty fotograficzne dla różnych insty­tucji. Jego prace zna­j­du­ją się w zbio­rach insty­tucji i kolekc­jach prywatnych. 



Zbiorowa wys­tawa fotografii członków Okręgu Śląskiego ZPAF „Kolorowy kon­ter­fekt” z cyk­lu „Świado­mość kadru”

Związek Pol­s­kich Artys­tów Fotografików Okręg Śląs­ki oraz Cen­trum Kul­tu­ry Śląskiej w Nakle Śląskim zaprasza­ją 16 październi­ka 2020 roku o godz. 18.00 na wernisaż zbiorowej wys­tawy fotografii członków ZPAF Okręg Śląs­ki “Kolorowy kon­ter­fekt” z cyk­lu “Świado­mość kadru”. Wernisaż odbędzie się w Cen­trum Kul­tu­ry Śląskiej w Nakle Śląskim przy ul. Parkowej 1. Wys­tawę moż­na oglą­daċ do 15 listopa­da 2020 od wtorku do piątku w godz­i­nach 12.00 – 17.00 oraz w sobo­ty – niedziele w godz­i­nach 11.00 – 17.00. Kura­torzy wys­tawy Arka­diusz Ławry­wian­iec, Bea­ta Men­drek. Serdecznie zapraszamy. 

Autorzy:
Ryszard Czernow
Jakub Gadek
Krzysztof Gołuch
Marcin Górski
Antoni Kreis
Katarzy­na Łata
Arka­diusz Ławrywianiec
Bea­ta Mendrek
Hali­na Morcinek
Zbig­niew Sawicz
Bolesław Stachow
Timm Stütz
Bar­bara Szewczyk-Szelka
Janusz Wojcieszak

Wys­tawa „Kolorowy kon­ter­fekt” jest drugą z cyk­lu wys­taw „Świado­mość kadru”. Pier­wszą pokaza­l­iśmy w 2019 roku pt. „Świado­mość ciała”.
His­to­ria fotografii pokazu­je, że prak­ty­cznie od samego jej wynalezienia portret ma bard­zo moc­ną pozy­cję. David Octavius Hill oraz Robert Adam­son zre­al­i­zowali od 1843 do 1847 roku portret zbiorowy pon­ad 450 osób Wol­nego Koś­cioła Szkocji, Gas­pard Felix Tour­na­chon znany jako Nadar od 1860 roku prowadz­ił bard­zo dobrze pros­pe­ru­jące ate­lier. Julia Mar­garet Cameron, Andrej Kare­lin z Niżnego Nowogro­du oraz wspom­ni­ani wcześniej artyuś­ci, to nieliczne przykłady twór­ców dzi­ała­ją­cych w obszarze konterfektu.
Portret, podobiz­na, kon­ter­fekt (fr. por­trait; łac. pro­tra­here – wydobyć na światło dzi­enne, wyjaw­iać, pokazać; con­trafacere – naślad­ować) – artysty­czny wiz­erunek (malars­ki, rzeźbiars­ki, graficzny, rysunkowy) konkret­nej oso­by lub grupy osób, ukazu­ją­cy zewnętrzne podobieńst­wo oraz niekiedy cechy charak­teru portretowanych.
Powyższą definicję portre­tu poda­je por­tal Wikipedia. Jestem przeko­nany, że portret to znacznie więcej. Portret to przede wszys­tkim pró­ba zagłę­bi­enia się w drugiego człowieka, w jego nas­trój, charak­ter, stan emocjon­al­ny w chwili robi­enia zdję­cia. Cza­sa­mi tym drugim człowiekiem jesteśmy my sami, jak w auto­portre­cie Janusza Woj­ciesza­ka. Mam przeko­nanie, że nieza­leżnie od tego czy fotogra­fu­je­my kogoś, czy samego siebie, zawsze więk­sza lub mniejsza część nas jest zawarta w przed­staw­ianym obra­zie. Postanow­iłem w tej edy­cji zapro­ponować zmierze­nie się z sze­roko rozu­mi­aną fotografią wiz­erunku, ale w ogranicze­niu do fotografii wyko­nanej w kolorze. Czter­nas­tu autorów sto­su­jąc różnorodne tech­ni­ki i zabie­gi for­malne pokazu­je jak sil­nie dzi­ała na odbior­cę portret.
Arka­diusz Ławry­wian­iec 2020

Ryszard Czer­now

Prezen­towane prace zaty­tułowałem Awatar; są one częś­cią cyk­lu Martwe z natu­ry który pow­sta­je już od kilku lat i cią­gle się rozwi­ja. Cykl ten opisu­je świat materii oży­wionej, jak i tej nieoży­wionej, ale potenc­jal­nie żywej. Na swoich obrazach pokazu­ję jak duże możli­woś­ci „krea­cyjne” tkwią w otacza­ją­cym nas świecie materii, która cały czas jest w ciągłej przemi­an­ie, tworząc coraz to nowe zaskaku­jące formy; aby na koniec powró­cić do punk­tu wyjś­cia w nieustan­nej karuzeli życia i śmierci.
Prace swo­je określam ter­minem cyber­grafia, gdyż uważam że nie są to w pełni obrazy fotograficzne. Noszą one cechy obrazów foto­re­al­isty­cznych lecz w wyniku szeregu mody­fikacji stały się całkowicie czymś innym. Utraciły cechę klasy­cznej fotografii dla której pod­sta­wowym warunk­iem jest ist­nie­nie w real­nym świecie obiek­tów które ukazu­ją. Inny­mi słowy, światy pokazy­wane na moich cyber­grafi­ach real­nie nie ist­nieją i nie ist­ni­ały. Zbu­dowane są nato­mi­ast z cząstek i frag­men­tów obrazów ukazu­ją­cych świat prawdziwy
i gdzieś kiedyś ist­nieją­cy. Opisu­jąc swo­ją metodę twór­czą zwykłem mówić, że ja nie fotogra­fu­ję lecz posługu­ję się fotografią. Fotografia jest dla mnie tworzy­wem, pewnego rodza­ju budul­cem z którego w pro­ce­sie cyfrowych kom­pi­lacji pow­sta­je ostate­czny obraz.
Obec­na prezen­tac­ja moich prac jest sub­sty­tutem, nami­astką – suple­mentem, tego co moż­na będzie zobaczyć na planowanej niebawem wys­taw­ie indy­wid­u­al­nej. Ta zbiorowa wys­tawa jest jed­nak dla mnie ciekawym ekspery­mentem w którym niewiel­ka część moich cyber­grafii zostanie skon­fron­towana z odbiorcą. 

Prof.UŚ dr hab. Ryszard Czer­now, artys­ta mul­ti­me­di­al­ny. Z wyk­sz­tałce­nia oper­a­tor filmowy.Profesor Szkoły Fil­mowej im.Krzysztofa Kieślowskiego Uni­w­er­syte­tu Śląskiego w Katow­icach. Od roku 1994 jest członkiem Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików. Fotografią twór­czą zaj­mu­je się od początku lat osiemdziesią­tych dwudzi­estego wieku. Prekur­sor twór­czego wyko­rzys­ta­nia tech­nik cyfrowych w fotografii; autor ter­minu Cybergrafia.
Zre­al­i­zował szereg wys­taw indy­wid­u­al­nych w czołowych pol­s­kich gale­ri­ach, gdzie prezen­tował swo­je cykle:„Obraz w kamie­niu” (2018 pier­wsza edy­c­ja), „Martwe z natu­ry” (2016 pier­wsza edy­c­ja), „Świat z cegieł” (2011), „Ostat­ni śnieg — przemi­any” (2011), „Dygres­je” (2010), „Światło i kamień” (2009), Autors­ka wys­taw plakatów (2007), „Fotografia ?” (2006), „Tryp­ty­ki” (2005), „Poz­nałem Go” (2005), „Bramy do…” (2005), „Mury Kaz­imierza” (2002), „Cyber­grafia” (2001), „Kim byłem — byłem sobie” (1995), „Śla­dy” (1993), „Lata Świ­etlne” (1983).

W swo­jej twór­c­zoś­ci szczegól­ną uwagę poświę­ca współczes­nej sym­bo­l­ice wan­i­taty­wnej, opisu­jąc otacza­ją­cy nas świat materii oży­wionej i nieoży­wionej, która pod wpły­wem cza­su ule­ga nieustan­nej przemi­an­ie. Obrazy swo­je określa ter­minem Cyber­grafia, gdyż w wyniku szeregu mody­fikacji utraciły one cechy klasy­cznej fotografii. Real­i­zowane pro­jek­ty artysty­czne prezen­tu­je w formie wielko­for­ma­towych foto­re­al­isty­cznych wydruków oraz w formie kom­pozy­cji sono-wiz­ual­nych, gdzie dźwięk obok obrazus­ta­je się równo­prawnym środ­kiem wyrazu.

Od wielu lat Ryszard Czer­now zaj­mu­je się także pro­jek­towaniem graficznym. W jego pro­jek­tach szczegól­ną rolę odgry­wa bard­zo subiek­ty­w­na autors­ka fotografia. Jest twór­cą plakatów do wielu filmów fab­u­larnych między inny­mi takich reży­serów, jak: Krzysztof Zanus­si, Agniesz­ka Hol­land, Feliks Falk, Jan Jakub Kol­s­ki, Jan Kidawa Błońs­ki oraz do spek­tak­li teatral­nych w Teatrze Juliusza Słowack­iego w Krakowie itd. Jako reżyser i oper­a­tor zre­al­i­zował także szereg teledysków dla kul­towych pol­s­kich grup muzy­cznych, takich jak “Repub­li­ka”, “Dżem”, “Golec uOrkies­tra”, Irka Dud­ka itd. 

Jakub Gadek

Przed­staw­iony zestaw prac to zbiór bard­zo różnorod­nych portretów, charak­teryzu­ją­cych się jed­nak jed­ną wspól­ną cechą – we wszys­t­kich fotografi­ach istot­ną rolę odgry­wa­ją kolory. Nieza­leżnie od tego czy są to kolory bard­zo jaskrawe czy stonowane, to one budu­ją nas­trój każdego obrazu i pozwala­ją wyro­bić sobie zdanie na tem­at portre­towanej oso­by oraz uch­wyconej sytuacji. 

Jakub Tadeusz Gadek urod­zony w Łodzi. Mieszkał w wielu miejs­cach w Polsce i za granicą. Obec­nie osi­adł w okoli­cach Puszczy Kozienick­iej. Mag­is­ter matem­aty­ki stosowanej, dok­tor infor­maty­ki, ukończył stu­dia pody­plo­mowe z fotografii na Wydziale Artysty­cznym Uni­w­er­syte­tu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublin­ie oraz Otwarte Studi­um Fotografii przy Wydziale Architek­tu­ry Politech­ni­ki Krakowskiej. Intere­su­je go sze­rok­ie spek­trum dzi­ałań artysty­cznych. Fotografia dla niego to migawkowe zapis­ki subiek­ty­wnego odczuwa­nia otacza­jącej rzeczy­wis­toś­ci – częs­to niejed­noz­nacznej i melan­choli­jnej. Utr­walone frag­men­ty codzi­en­noś­ci wyry­wane są z ory­gi­nal­nego kon­tek­stu i otrzy­mu­ją nowe znacze­nie, nadawane im przez fotograficzny kadr. Taki sposób patrzenia, pod­kreśla “dzi­wność” przed­staw­ionych sytu­acji – sytu­acji na krawędzi tego, co realne i niere­alne. A rzeczy­wis­tość zysku­je paradok­sal­ny wymi­ar. Infor­ma­c­je na tem­at przesłanych prac.

Krzysztof Gołuch

Tekst kuratorski:
Pośród wielu egzys­tenc­jal­nych pytań, z jaki­mi mierzymy się pod­czas naszego życia, to jed­no wyda­je się być najważniejsze – w jakim celu co? Świa­ta nie obchodzi nasze zdanie na tem­at włas­nych nar­o­dzin czy śmier­ci. Żyje­my zgod­nie reguła­mi, na które nie mamy wpły­wu, a jedyne co może­my zro­bić, to starać się je zrozu­mieć. Wszys­tko czego doz­namy pomiędzy punk­tem początkowym i koń­cowym, skła­da się na nasze życie. Wypeł­ni­amy je walką o cel, a nasze osiąg­nię­cia czyli majątek, tytuły, potomst­wo, odd­ala­ją nas od pust­ki i bezsen­su bycia. Niepełnosprawni to ludzie, dla których ta fun­da­men­tal­na potrze­ba — nada­nia swo­je­mu życiu sen­su, jest szczegól­nie waż­na. Nie mogąc ści­gać się w walce o osiąg­nię­cia z tak zwany­mi sprawny­mi, wyda­ją się być na stra­conej pozy­cji. Nic bardziej myl­nego. Pra­ca to jed­na z pod­sta­wowych wartoś­ci w ich życiu. Potrafi przynieść zmęcze­nie, ale i satys­fakcję. Zabiera czas, odd­a­jąc w zami­an poczu­cie bycia potrzeb­nym, przy­dat­nym, istot­nym. Dzię­ki niej mogą być z siebie dum­ni zysku­jąc nagrodę nieprzeliczal­ną na żad­ną walutę świa­ta – poczu­cie god­noś­ci. Zop­ty­mal­i­zowany świat, w którym żyje­my dąży do min­i­mal­iza­cji wysiłków i maksy­mal­iza­cji efek­tów. Już dziś robo­ty prze­j­mu­ją zawody, które do tej pory wykony­wali ludzie. Punkt ciężkoś­ci przenosi się z pra­cy na kon­sumpcję. Powszech­nie akcep­towanym ideałem jest pra­cow­ać jak najm­niej, zara­bi­ać jak najwięcej i przede wszys­tkim konsumować.Na tym tle cykl fotografii Krzyszto­fa Gołucha doku­men­tu­ją­cy pracę osób niepełnosprawnych jest reflek­sją nad przez­nacze­niem człowieka. Staty­czne posta­cie ze zdjęć są jak­by zatrzy­mane w cza­sie. Nikt tutaj nie bieg­nie, nie spieszy się, nie wal­czy z cza­sem. Niespiesz­na pra­ca, otoc­zona bar­wą i oblana światłem, nie ma tu koń­ca. Nie zna­jdziemy tutaj nic zbytecznego a czys­tą kom­pozy­cję budu­je kolor. Autor od pon­ad pięt­nas­tu lat zaj­mu­je się w swo­jej twór­c­zoś­ci tem­atyką niepełnosprawnoś­ci. Nie jest to jed­nak zim­na relac­ja obser­wa­to­ra przy­chodzącego z zewnątrz lecz blis­ki, emocjon­al­ny i delikat­ny sposób patrzenia artysty. Fotografia Krzyszto­fa Gołucha ewolu­ował stop­niowo. Jego cykl Rug­by (przed­staw­ia­ją­cy niepełnosprawnych sportow­ców ) i przede wszys­tkim książ­ka fotograficz­na „Co Siód­my” są zapisem dłu­go­let­niej pra­cy, którą autor poświę­cił tej tem­atyce. Przy­pom­i­na w nich zgod­nie ze statystyka­mi, że co siód­my z nas jest osobą niepełnosprawną. Aktu­al­ny dobrostan nie znaczy wcale, że przez cały czas trwa­nia naszego życia będziemy zdrowi. Bez wąt­pi­enia pomoc osobom niepełnosprawnym jest dla auto­ra zdjęć życiowym posłan­nictwem, co potrafiło docenić jury foto konkur­su Unii Europe­jskiej, w którym to Krzysztof Gołuch otrzy­mał pier­wszą nagrodę. Zdję­cia z cyk­lu „Hotel” pow­stały w ciągu 3 lat Zakładzie Akty­wnoś­ci Zawodowej w Katow­icach. Przed­staw­ia­ją oso­by niepełnosprawne zatrud­nione w spec­jal­nie do tego celu stwor­zonym Hotelu. Wszyscy pra­cown­i­cy za wykony­waną prace otrzy­mu­ją wynagrodzenie.
Krzysztof Gołuch w swej opowieś­ci o niepełnosprawnych ujaw­nia, w jaki sposób pra­ca nada­je życiu człowieka cel. Dzię­ki temu dro­ga nie jest już taka cięż­ka i wyczerpująca.
Michał Szalast
Opis pro­jek­tu auto­ra : „Hotel”
Śląsk to miejsce, gdzie pra­ca jest ściśle pow­iązana z życiem społecznym ludzi mieszka­ją­cych na tej zie­mi. Śląza­cy są znani z ciężkiej pra­cy w kopal­ni­ach, hutach oraz w prze­myśle ciężkim, który do niedaw­na królował na Śląsku. W wielu opra­cow­a­ni­ach może­my spotkać się z określe­niem- „śląs­ki etos pra­cy”. Pra­cow­ać na Śląsku musi­ał każdy, choć do niedaw­na funkcjonowali także ludzie niepełnosprawni, którzy pomi­mo chę­ci i zaan­gażowa­nia nie mogli pra­cow­ać. Wiele osób niepełnosprawnych intelek­tu­al­nie ze wzglę­du na swo­je ograniczenia nie może wykony­wać pra­cy zawodowej. Od kilu lat w Polsce, jak również i na Śląsku, pow­sta­ją różnorodne miejs­ca, w których oso­by niepełnosprawne mogą pra­cow­ać. Jed­ny­mi z takich miejsc są Zakłady Akty­wnoś­ci Zawodowej jak na przykład św. Marcin w Katow­icach, zatrud­ni­a­ją­cy oso­by niepełnosprawne. Zakład Akty­wnoś­ci Zawodowej, prowadzi hotel oraz świad­czy usłu­gi gas­tro­nom­iczne. To miejsce, daje pracę, reha­bil­i­tację osobom niepełnosprawnym. Pod­ję­cie pra­cy dla nich jest kole­jnym etapem trud­nej dro­gi, jaką muszą pokon­ać w swoim życiu, by nor­mal­nie żyć.

Krzysztof Gołuch — urod­zony w Rudzie Śląskiej. Miesz­ka i pracu­je w Knurowie. Absol­went Uni­w­er­syte­tu Śląskiego w Katow­icach — Wydzi­ału Ped­a­gogi­ki i Psy­chologii, Akademii Human­isty­czno-Tech­nicznej w Biel­sku Białej oraz Uni­w­er­syte­tu Śląskiego Insty­tu­tu Twór­czej Fotografii w Opaw­ie (Czechy). Obec­nie stu­dent studiów dok­toranc­kich na tejże uczel­ni. Nagrod­zony „Lau­rem Knurowa” w 2009 roku. Dwukrot­ny stype­ndys­ta Marsza­ł­ka Wojew­ództ­wa Śląskiego w dziedzinie kul­tu­ry w lat­ach: 2008 i 2014. Członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików. Lau­re­at wielu konkursów fotograficznych w kra­ju i zagranicą. Zaj­mu­je się fotografią doku­men­tal­ną i repor­tażową, której głównym tem­atem jest człowiek, autor książ­ki fotograficznej „Co siódmy”.

Marcin Górs­ki

Prace z serii: Iron Lion Zion. Etiopia to kole­b­ka ludzkoś­ci: ojczyz­na pra­mat­ki ludzkoś­ci — Lucy, plemion z doliny Omo, mnichów z Lal­i­beli oraz niezłom­nego Haile Selassie. Wyda­je się, że bur­zli­wa epo­ka niepoko­jów ostat­niego stule­cia dobiegła koń­ca i Etiopia otworzyła się na świat, na naukow­ców i turys­tów zain­tere­sowanych głównie jej przeszłoś­cią — znaleziska­mi arche­o­log­iczny­mi, plemion­a­mi Ham­mar i Karo, przesy­cony­mi kli­matem śred­niowiecza klasz­tora­mi oraz zapier­a­ją­cy­mi dech w pier­si­ach pejza­ża­mi. Ta dum­na kraina o skom­p­likowanej his­torii zda­je się wchodz­ić w nową erę i poszuku­je miejs­ca dla siebie we współczes­nym i nowoczes­nym świecie. Niełatwe to zadanie dla jed­nego z najwięk­szych i najliczniej zalud­nionych, a mimo tego wciąż jed­nego z najuboższych kra­jów świata.
Czy Etiopczy­cy znów będą trwali jak żelazny lew Judy w Syjonie?
Czy Etiopia znów stanie się Syjonem dla swego ludu?

Marcin Górs­ki fotograf, kura­tor i pop­u­laryza­tor fotografii.
Współza­łoży­ciel i prezes Gli­wick­iego Domu Fotografii, współau­tor The F Blog i blogu Miejsce Fotografii, członek por­tu­gal­s­kich grup Fotoal­ter­na­ti­va i Agen­cia Calipo, Kolek­ty­wu KGF, członek redakcji Fotoin­dexu, współpra­cown­ik mag­a­zynów Dile­ma i Camera.doc. Członek Okręgu Śląskiego ZPAF (1124). Jego prace były pokazy­wane na pon­ad 50 wys­tawach indy­wid­u­al­nych i zbiorowych w m. in. Polsce, Francji, Por­tu­galii, Szwecji, Japonii, USA i na Bałkanach. Autor i współau­tor kilku książek fotograficznych w Polsce, Por­tu­galii i Iranie. Autor i współau­tor pro­jek­tów foto-doku­men­tal­nych i foto-socjo­log­icznych poświę­conych zanika­ją­cym trady­cjom i społecznoś­ciom lokalnym – Madeiro, Quares­ma, Fado i Bal­cerek. Twor­zone meto­da­mi trady­cyjny­mi, z pomocą aparatów śred­nio- i wielkoformatowych.

Antoni Kreis

Zestaw portretów „Where are You, Andy?” to frag­ment dużego cyk­lu, zarówno treś­cią, jak i for­mą naw­iązu­ją­cy do sty­lu spop­u­lary­zowanego w lat­ach 60 i 70-tych XX wieku m.in. przez Andy Worho­la, zwanego „pop artem”. Fotografia, w swej niewiele pon­ad 150-let­niej his­torii, dość szy­bko reagowała na trendy i mody obow­iązu­jące w sztuce świa­towej. Jed­nak w przy­pad­ku pop artu była raczej tworzy­wem do budowa­nia obrazów przez artys­tów, niż sama w sobie naw­iązy­wała do tego sty­lu, choć moim zdaniem jest ide­al­nym środ­kiem wyrazu dla twór­ców chcą­cych wypowiadać się w tym sty­lu. Postanow­iłem spróbować…

Antoni Kreis (ur. w1956 r. w Chor­zowie) – artys­ta fotografik, członek rzeczy­wisty Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików, członek Zarzą­du Okręgu Śląskiego ZPAF, prze­wod­niczą­cy Okrę­gowej Komisji Kwal­i­fika­cyjnej opini­u­jącej kandy­datów na członków ZPAF. Instruk­tor fil­mu i fotografii MKiS kat. I. W 1980 r. eta­towy fotore­porter Zarzą­du Regionu Śląsko-Dąbrowskiego NSZZ Sol­i­darność w Katow­icach czego efek­tem były kłopo­ty oso­biste, niechęć do poli­tyków oraz sza­cunek dla fotografów pode­j­mu­ją­cych trudne tem­aty. Wielokrot­nie w życiu zdradzany przez fotografię, bez skrupułów zdradzał ją z poezją, muzyką, malarst­wem i filmem. Fotogra­fu­je od zawsze, ale tylko to co go zain­tere­su­je. Nie lubi fotografii nud­nej i schematy­cznej. Jego twór­c­zość, zdaniem kry­tyków jest trud­na do jed­noz­nacznego zak­wal­i­fikowa­nia: częs­to zmienia zain­tere­sowa­nia – od klasy­cznego portre­tu, poprzez repor­taż, pejzaż aż po nurt awan­gar­dowy. Ma opinię twór­cy nieprzewidy­wal­nego. Sam o sobie mówi, że „obser­wu­je i kolekcjonu­je emoc­je i obrazy…”.

Katarzy­na Łata

“Miniatu­ra o miniaturze.
Podob­no należy oglą­dać świat w odpowied­niej odległoś­ci od ognia, stą­pa­jąc po
twardej zie­mi, z nadzieją, że nie zabraknie wody i powi­etrza. Wtedy dzi­ać się będzie
zwycza­jnie, w miarę pros­to i bez nad­mi­aru wąt­pli­woś­ci. Żywioły są jed­nak kapryśne i
zmi­enne, zab­ie­ga­ją o dostęp do uczuć i wchodzą w drogę oczeki­wan­iom. Wróżą
niewiele pewnoś­ci, pomieszanie nas­tro­jów, zmi­enne kolory, opozy­c­je, brak
kom­pozy­cji, niedostatek dys­tan­su i nieustan­ny kon­flikt. Fotografia nie ma łatwiej, a
jed­nak nie potrze­bu­je opowiadać się za żad­ną stroną i każdej dochowu­je wierności.
Jesteśmy pewni, że miniatur­owy auto­portret we wnętrzu żywiołu o niczym nie pragnie
przekony­wać i żad­nej zbyt łatwej prawdy nie przekazu­je. Dzieje się tak zawsze, gdy
woda i ogień, a również powi­etrze i ziemia, a nawet jej skrawek, dzielą się z ludźmi
włas­ną naturą i tym, co tylko same o sobie wiedzą.”
Piotr Zaczkowski

Katarzy­na Łata artys­ta plas­tyk, fotografik. Absol­wen­t­ka Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, Wydzi­ał Grafi­ki w Katow­icach. Kura­tor­ka czterech Galerii Mias­ta Ogrodów w Katow­icach i wykład­ow­ca fotografii. Jest członkiem Związku Pol­s­kich Artys­tów Plas­tyków oraz Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików (2002–2005: wiceprezes ds. artysty­cznych Okręgu Śląskiego ZPAF; 2005–2017 (przez cztery kole­jnekadenc­je): prezes Okręgu Śląskiego ZPAF; od 2017 członek Rady Artysty­cznej ZPAF). W lat­ach 2000–2017 była kura­torką Galerii KATOWICE ZPAF. Autor­ka kilku­nas­tu wys­taw indy­wid­u­al­nych, kilkudziesię­ciu zbiorowych oraz hap­pen­ingów fotograficznych, redak­tor książek fotograficznych i koor­dy­na­tor pro­jek­tów doku­men­tu­ją­cych Śląsk. Kura­tor­ka pon­ad 300 wys­taw, juror­ka licznych konkursów fotograficznych i przeglądów portfolio.
W 2010 roku otrzy­mała nagrodę Min­is­terst­wa Kul­tu­ry i Dziedz­ict­wa Nar­o­dowego za osiąg­nię­cia twór­cze i wkład w rozwój pol­skiej kul­tu­ry, a w roku 2017 Brą­zowy Medal „Zasłużony Kul­turze Glo­ria Artis”. Prace Katarzyny Łaty zna­j­du­ją się w zbio­rach: Muzeum Nar­o­dowego w Krakowie, Muzeum Śląskiego w Katow­icach, Fotote­ki ZPAF w Warsza­w­ie, Śląskiej Kolekcji Fotografii Artysty­cznej w Katow­icach, Muzeum Miejskiego w Sos­now­cu oraz w kolekc­jach pry­wat­nych w Niem­czech, Francji, USA i w Polsce. 

Arka­diusz Ławrywianiec

Fotografie z cyk­lu „Tajem­nice pra­cowni”: Tadeusz Michał Siara i Andrzej Urbanowicz.
Pra­cow­n­ia artysty to… wciąż brz­mi tajem­nic­zo. Przede wszys­tkim dla laików, ale i dla samych twór­ców, dla których to nie tylko miejsce pra­cy, ale także przestrzeń intym­nego kon­tak­tu z włas­ny­mi prze­myśle­ni­a­mi i samot­nego poszuki­wa­nia inspiracji. […] Żeby odd­ać charak­ter tak bard­zo niety­powych miejsc, a przede wszys­tkim pokazać ich gospo­darzy, rzad­ko wystar­cza­ła jed­na wiz­y­ta. Przy okazji owych specy­ficznych sesji zdję­ciowych toczyły się prze­cież także długie, cza­sem wręcz bur­zli­we, dyskus­je. O sztuce w ogóle, o kondy­cji sztu­ki współczes­nej, a w końcu – o życiu jako takim, bo robiło się kam­er­al­nie i oby­d­wie strony, fotografa i fotografowanego, zaczy­nała łączyć nić zau­fa­nia i wza­jem­nej życzliwości.
Hen­ry­ka Wach-Malicka

Arka­diusz Ławry­wian­iec ur. 19.01.1967 w Opolu. Jest absol­wen­tem Wyższej
Szkoły Ped­a­gog­icznej w Opolu. Fotografią zaj­mu­je od 1986 roku, kiedy to wykon­ał włas­noręcznie pier­wszą odbitkę. W lat­ach 1994–2015 pra­cow­ał w Dzi­en­niku Zachod­nim jako fotore­porter. Od 2016 roku współpracu­je z Pol­ską Agencją Fotografów Forum. Studi­u­je w Insty­tu­cie Twór­czej Fotografii Uni­w­er­syte­tu Śląskiego w Opaw­ie (Czechy). Od 2009 uczy w Policeal­nej Szkole Fotograficznej Fotoe­dukac­ja w Katow­icach. Od 2010 jest członkiem ZPAF. Od 2017 roku pełni funkcję Preze­sa Zarzą­du Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików Okręg Śląs­ki, a zarazem jest członkiem Zarzą­du Głównego ZPAF. Autor i współau­tor wys­taw w Polsce i za granicą (Franc­ja, Czechy, Mace­do­nia, Niem­cy). W lat­ach 2011 i 2013 był stype­ndys­tą Marsza­ł­ka Wojew­ództ­wa Śląskiego w dziedzinie kul­tu­ry. W 2011 roku otrzy­mał Nagrodę Prezy­den­ta Mias­ta Katow­ice w dziedzinie kul­tu­ry. Jest
pomysło­daw­cą cyk­lu wys­taw między­nar­o­dowych „OKO Ostra­va – Katow­ice – Opa­va”. Prowadzi cykl spotkań pt „Poroz­maw­ia­jmy o…” w Galerii Katow­ice ZPAF Okręg Śląs­ki. Jest współau­torem reak­ty­wowanego konkur­su Śląs­ka Fotografia Pra­sowa orga­ni­zowanego prze Bib­liotekę Śląską, w którym to konkur­sie w lat­ach 2006, 2017, 2018 i 2019 był jurorem, a w 2020 roku prze­wod­niczą­cym jury. Zaj­mu­je się głównie repor­tażem i doku­mentem fotograficznym. Jest autorem albumów fotograficznych: „Tajem­nice pra­cowni” i „Kiduszin Nisuin”.
www.areklawrywianiec.com

Bea­ta Mendrek

Zasyp­i­am, spoko­jnie, zamykam oczy a pod powie­ki zabier­am kolory marzeń…

Bea­ta Men­drek w lat­ach 2003 — 2006 założy­ciel­ka i uczest­nicz­ka dzi­ałań Grupy Fotograficznej NATECHWILE, od 2015 roku koor­dy­na­tor­ka NATECHWILE PROJEKT dla młodych twór­ców. Od roku 2009 wykład­ow­ca w szkołach fotografii, między inny­mi Fotoe­dukac­ja w Katow­icach. Wykład­ow­ca i orga­ni­za­tor­ka kursów i warsz­tatów fotograficznych. Od 2002 roku orga­ni­za­tor­ka i współor­ga­ni­za­tor­ka wielu wys­taw i pro­jek­tów artysty­cznych, między inny­mi współpra­ca z Galer­ią Katow­ice ZPAF Okręg Śląs­ki, Galer­ią Szyb Wil­son, Galer­ią Cza­kram w Katow­icach. W 2004 r. współor­ga­ni­za­tor­ka Między­nar­o­dowego Fes­ti­walu Sztuk Wiz­ual­nych EWNS w Katow­icach. Zawodowo zaj­mu­je się fotografią i pro­jek­towaniem graficznym. Członek Związku od 2008 roku.
www.horyzonty.net

Hali­na Morcinek

„Portret w naturze“

Hali­na Morcinek — absol­wen­t­ka Wyższego Studi­um Fotografii w Jele­niej Górze. Członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików Okręgu Śląskiego. Członek WBK Werkkreis Bilden­der Künstler przy Forum Kun­st & Architek­tur w Essen. Współza­łoży­ciel­ka i ani­ma­tor­ka Grupy 999. Związana z nurtem tzw. fotografii czys­tej. Intere­su­je ją aspekt doku­men­tal­ny fotografii w sze­rokim znacze­niu: od rejes­tracji stanów fak­ty­cznych aż do kreacji. Zaj­mu­je się zapisem sytu­acji chwilowych, wizualnie
efe­merycznych, nieist­nieją­cych obiek­ty­wnie, przy­wołanych do ist­nienia poprzez fotografię
i dla fotografii. Ważniejsze wys­tawy indy­wid­u­alne: Sen, nie sen (1997), Miejs­ca niczy­je (2005), Auto­portret (2008), Współczes­na Arka Noego (2014), Pin­hole 1:1 (2018) i (2020). Uczest­niczy w wys­tawach zbiorowych Okręgu Śląskiego ZPAF, Jele­niogórskiego Cen­trum Kul­tu­ry oraz w wys­tawach towarzyszą­cych Bien­nale Fotografii Górskiej, Kon­tak­ty c.d. BWA w Jele­niej Górze, Grupy 999, Grupy WBK w Essen. 

Zbig­niew Sawicz

Portret zawsze moc­no wypeł­ni­ał moją twór­c­zość. Obok fotore­por­tażu jest dla mnie najważniejszy w fotografii. Na wys­taw­ie pokazu­ję portre­ty dwóch artys­tów: pianisty Pio­tra Palecznego oraz Euge­niusz Knapi­ka kom­pozy­to­ra i pianisty. Obie fotografie są syg­nowane auto­grafa­mi twórców.

Zbig­niew Saw­icz urodz­ił się 8 październi­ka 1939 r. w Bole­chowie na Kre­sach, powiat Dolina, wojew­ództ­wo stanisła­wowskie. Jest absol­wen­tem Politech­ni­ki Śląskiej w Gli­wicach (1967). W 1972 roku został członkiem Katow­ick­iego Towarzyst­wa Fotograficznego, a następ­nie, przez 11 lat, był jego preze­sem. Od 1990 roku należy do Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików. W lat­ach 1991–1998 był preze­sem Okręgu Śląskiego ZPAF, do 2002 roku – wicepreze­sem do spraw orga­ni­za­cyjnych, a prze­wod­niczą­cym komisji rewiz­yjnej do 2005 r. Od 1978 r. uczest­niczył w orga­ni­za­cji ruchu fotograficznego na Śląsku jako komis­arz wielu imprez fotograficznych. Był uczest­nikiem kilku­nas­tu sym­pozjów i sem­i­nar­iów poświę­conych fotografii, uczest­nikiem Ogólnopol­s­kich Plen­erów Fotograficznych, kursów II stop­nia orga­ni­zowanych m.in. przez Min­is­terst­wo Kul­tu­ry i Sztu­ki. Zasi­adał również w ogólnopol­s­kich gremi­ach fotograficznych — w lat­ach 1979 — 1989 był wiceprze­wod­niczą­cym ds. artysty­cznych Prezy­di­um Rady Fed­er­acji Ama­tors­kich Sto­warzyszeń Fotograficznych w Polsce. Był także członkiem Społecznej Rady Kul­tu­ry przy Min­istrze Gór­nict­wa i Ener­gety­ki, prze­wod­niczył zespołowi ds. fotografii Wojew­ódzkiej Komisji kwal­i­fikowa­nia Instruk­torów Ruchu Fotograficznego przy Wojew­ódzkim Ośrod­ku Kul­tu­ry w Katow­ickim. Został również zapros­zony do prac w Ogólnopol­skim Komite­cie Orga­ni­za­cyjnym Obchodów 150-lecia Fotografii (1987–1989). Od 2002 r. jest członkiem Sto­warzyszenia Dzi­en­nikarzy RP. Przez kil­ka dziesię­ci­ole­ci był współpra­cown­ikiem ogólnopol­s­kich tygod­ników „Panora­ma” i tygod­ni­ka „Ekran”, branżowego ‚„Foto-Mag­a­zynu”, region­al­nej prasy codzi­en­nej i tech­nicznej. Od 1996 r. związany jest z ukazu­ją­cym się w Katow­icach miesięcznikiem społeczno-kul­tur­al­nym „Śląsk”. Pon­ad­to jego zdję­cia zamieszczane są w licznych kat­a­lo­gach wys­taw plas­ty­cznych, fotograficznych, fold­er­ach branżowych i kalen­darzach. Współpracu­je z wielo­ma wydawnict­wa­mi w kra­ju. Zdję­cia jego autorstwa zna­j­du­ją się w kilkudziesię­ciu pub­likac­jach książkowych i albu­mach fotografii. Od 1979 r. zaprezen­tował kilka­dziesiąt wys­taw indy­wid­u­al­nych. Uczest­niczył w licznych wys­tawach zbiorowych. W 2017 r. został zapros­zony z wykła­dem do udzi­ału w Ogólnopol­skiej Kon­fer­encji Naukowej pt. „Kon­tek­sty współczes­nej fotografii w Polsce 1947–2017”, której orga­ni­za­torem był Wydzi­ał Radia i Telewiz­ji Uni­w­er­syte­tu Śląskiego. 

Bolesław Sta­chow

„Portret Współczes­ny”. Zadaniem portre­tu jest przed­staw­ie­nie, odd­anie, pokazanie w obra­zie, skom­p­likowanej osobowoś­ci człowieka. Współczes­ność wyma­ga by pokazać tych ludzi w aktu­al­nej tech­nice i formie, w dzisiejszym wyra­zie artysty­cznym i nie pod­porzątkowywać się gus­tom osób portre­towanych. Oso­by, per­sony, indy­wid­ua nie żyją w samot­noś­ci, nie są wyi­zolowani, stąd w tej wys­taw­ie wys­tępu­je uwikłanie portre­towanych w aneg­dotę, w fabułę obra­zową. Wys­tawa przed­staw­ia obrazy, które reprezen­tu­ją kierun­ki i trendy we współczes­nym portretowaniu.
Bolesław Stachow 

Bolesław Sta­chow urodz­ił się 1940 r. w Grzy­małowie na Podolu. Od 60. lat miesz­ka i pracu­je w Raci­borzu. Stu­dia socjo — ped­a­gog­iczne ukończył na WSP w Opolu, a fotograficzne w Studi­um Fotografii i Fil­mu w Warsza­w­ie. Od 1974 roku należy do Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików. Jest autorem ory­gi­nal­nej teorii fotografii jako języ­ka obra­zowego. Jego prace inicjowały ogólnopol­skie sym­poz­ja fotograficzne: ”Prob­lem języ­ka fotografii” oraz „Obraz i słowo”. W pra­cy twór­czej najwięcej uwa­gi poświę­cił swoim wys­ta­wom indy­wid­u­al­nym. W każdej z nich prezen­tował ważne dla siebie i sztu­ki prob­le­my stara­jąc się przy­czynić do ich zobra­zowa­nia. W 1985 r. M. M. Auerowie umieszcza­ją jego syl­wetkę w „ Między­nar­o­dowej encyk­lo­pe­dii fotografów” wydanej w Genewie, w 1999 r. J. Lew­czyńs­ki w „Antologii fotografii pol­skiej”, a w 2000 r. P. Pierś­cińs­ki w almanachu „Mis­tr­zowie pol­skiego pejza­żu”. Już w roku 2002 zain­tere­sował się fotografią cyfrową i w tej kon­wencji pow­stały prace do albumów jed­no-nakład­owych: „Wspom­nienia z poby­tu na Zie­mi” , ”Poez­ja obra­zowa” i „Pamięt­nik fotografi­ka”. Napisał książkę z zakre­su komu­nikacji wiz­ual­nej p. t. „ TEORIA JĘZYKA OBRAZOWEGO ”. Ostat­nie jego wys­tawy to „Czas przeszły”, „Miejsce na Zie­mi”, „Opowieś­ci raci­borskie” oraz „Portret współczesny”.
www.stachowart.wordpress.com/

Timm Stütz

„Zura Pirveli”

Timm Stütz urodz­ił się w 1938 roku w Dreźnie/Niemcy. Od 1983 roku członek Szczecińskiego Towarzyst­wa Fotograficznego. W lat­ach 1990–92, 1996–98 i 2000-03 prezes S.T.F. Od 1986 roku pracu­je w wol­nym zawodzie jako artys­ta fotografik, pub­l­i­cys­ta i tłu­macz. W 1993 roku uzyskał tytuł. Artyste FIAP a w 2001roku Excel­lence FIAP. Członek hon­orowy Szczecińskiego Towarzyst­wa Fotograficznego i Związku Pol­s­kich Fotografów Przy­rody. Od 2002 roku członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików
timmstuetz.eu

Bar­bara Szewczyk-Szelka

Zdję­cie wyko­nano w sty­czniu 2020 roku w Mar­rakeszu (Maroko), w Jardin Majorelle, uważanym za jeden z najpiękniejszych ori­en­tal­nych ogrodów świa­ta. Gdy powi­etrze drga od tropikalnego gorą­ca, Marokańczy­cy szuka­ją schronienia w tej cienis­tej oazie egzo­ty­cznych roślin i kolorów. To tajem­niczy zakątek, gdzie nic nie jest przy­pad­kowe. Wystar­czy zaled­wie chwila, by dać się uwieść przestrzeni, ksz­tał­towanej z wyczu­ciem pięk­na i har­monii współ­gra­ją­cych szczegółów. Odrestau­rowany przez Yves’a Saint Lau­renta ogród to wiz­ja mal­owana bar­wa­mi Hen­riego Matisse’a, opar­ta na ogranic­zonej kolorystyce: inten­sy­wny kobalt, żółć, pomarańcz, biel oraz zieleń w kom­pozy­c­jach roślin­nych. W wyniku niezwykłego mari­ażu miłoś­ci do sztu­ki i roślin, pow­stał impresjon­isty­czny kale­j­doskop ksz­tałtów i barw, który stanowi obec­nie inspirację dla kole­jnych twórców.

Bar­bara Szew­czyk-Szel­ka z wyk­sz­tałce­nia mgr ekonomi­ki hand­lu zagranicznego, z zamiłowa­nia artys­ta fotografik. Od 2015 roku członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików.Portrecistka. Kolekcjon­er­ka ciekawych twarzy i ludz­kich his­torii. Najbliższe są jej fotografia socjo­log­icz­na, doku­men­tal­na i street pho­to. Fotogra­fu­je głównie w podróży. Nieusta­ją­co szu­ka miejsc, gdzie czas płynie wol­niej albo wręcz stoi w miejs­cu. Fotografia jest dla niej aktem niein­ter­wencji. Nie aranżu­je, nie reży­seru­je kadrów. Jej mot­tem są słowa Rober­ta Capy: „Jeśli Two­je zdję­cia nie są dobre, to znaczy, że nie pod­szedłeś dostate­cznie blisko”. Prezen­towała swo­je prace na wielu wys­tawach indy­wid­u­al­nych i zbiorowych, kra­jowych i zagranicznych.
www.basza.pl

Janusz Woj­cieszak

Przez pół wieku fotogra­fu­ję kra­jo­braz w różnych jego odmi­anach. Portret, zawsze mnie zadziwiał…Pozowany? Sytu­a­cyjny? Czarno-biały? Kolorowy? Uznałem, że może już czas pod­jąć jakąś próbę.…może na początek auto­portret? Jak pokazać w portre­towanej twarzy emoc­je, sko­ro przez całe życie twarz nauczyła się je skutecznie skry­wać. Czy kon­trolowana świadomie lub podświadomie mimi­ka twarzy jest mimo wszys­tko w stanie pokazać charak­ter portre­towanej oso­by ? Tak pow­stał ten auto­portret.… i wracam do fotografii pejzażowej.

Janusz Woj­cieszak, mieszkam i pracu­ję w Mysłow­icach na Śląsku. Fotogra­fu­ję pejzaż w wielu jego odmi­anach, czys­to przy­rod­niczy, kul­tur­owy, miejs­ki i indus­tri­al­ny. W lat­ach 70 ubiegłego wieku współpra­cow­ałem z prasą, głównie stu­dencką i tech­niczną. Obec­nie real­izu­ję swo­je pro­jek­ty fotograficzne niespiesznie, poszuku­jąc spoko­ju, pros­to­ty i kon­tem­plu­jąc światło ofer­owane przez naturę. Niezmi­en­nie zach­wyca mnie pię­kno świa­ta, które staram się pokazać w swo­jej fotografii, częs­to zbliżonej do abstrakcji, cza­sa­mi w min­i­mal­isty­cznej formie. Od cza­su do cza­su pode­j­mu­ję krót­sze lub dłuższe podróże fotograficzne, pod­czas których real­izu­ję swo­je projekty.Fotografia jest dla mnie obiek­tem mate­ri­al­nym, stąd każdą fotografię wykonu­ję obec­nie jako wydruk cyfrowy. Ponieważ uczest­niczę w pro­gramie Digi­gra­phie firmy Epson, niek­tóre wydru­ki są przeze mnie oso­biś­cie cer­ty­fikowane i posi­ada­ją trwałość archi­wal­ną. Każ­da kolekcjon­er­s­ka fotografia posi­a­da cer­ty­fikat, i oprócz ustalonych opisów i pod­pisów, jest opa­tr­zona holo­gramem. Niek­tóre cyk­le składam w fotograficzne książ­ki typu self-pub­lish­ing w jed­nos­tkowym nakładzie. Staram się również zbier­ać fotografie, częs­to poprzez zami­anę z inny­mi twór­ca­mi, co obniża kosz­ty tworzenia zbiorów. Jestem członkiem Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików oraz Związku Pol­s­kich Fotografów Przy­rody. Posi­adam tytuł Exce­lence FIAP. Zre­al­i­zowałem kil­ka wys­taw indy­wid­u­al­nych: o pięknie włos­kich Dolomitów, o zlik­wid­owanej hucie cynku, o buczynie w rez­er­wat­ach przy­rody Wojew­ództ­wa Śląskiego, o pejza­żu w fotografii, o ciszy panu­jącej na wyd­mach Słow­ińskiego Parku Nar­o­dowego, o abstrakcji współczes­nej architek­tu­ry prze­mysłowej. Brałem udzi­ał w wielu wys­tawach zbiorowych orga­ni­zowanych przez związ­ki do których należę. Udzi­ał w licznych konkur­sach przynosił mi wyróżnienia i nagrody, co zaowocow­ało uzyskaniem tytułu EFIAP. Szczegól­nie sobie cenię zdoby­cie I miejs­ca w XX Bien­nale Fotografii Górskiej w Jele­niej Górze w roku 2018. Nagrod­zono wów­czas moje dwa zestawy (tryp­ty­ki).


Śląs­ka Fotografia Artystyczna

Pole­camy wys­tawę “Śląs­ka Fotografia Artysty­cz­na”. Wernisaż wys­tawy oraz spotkanie z kura­torem Woj­ciechem Kukuczką 2 październi­ka 2020 roku o godz 18.00 w Galerii Fotografii B&B mieszczącej się w Biel­sku-Białej przy ul. 1 Maja 12. Wstęp wol­ny. Wys­tawa czyn­na do 3 listopa­da 2020 roku.


Jurorzy Konkur­su Fotografii Odkle­jonej wyłonili lau­re­atów pier­wszej edy­cji konkursu.

Po bur­zli­wej, aczkol­wiek owoc­nej dyskusji jurorzy dos­zli do porozu­mienia i wyłonili lau­re­atów pier­wszej, his­to­rycznej edy­cji Konkur­su Fotografii Odkle­jonej. Tem­atem, z którym mierzyli się uczest­ni­cy była PRZESTRZEŃ. Tem­at to bard­zo pop­u­larny, a także rozległy, który daje duże możli­woś­ci inter­pre­tacji. Potwierdze­niem jest znaczne zain­tere­sowanie uczest­ników, a także pokaź­na ilość zgłoszeń, która do nas dotarła.
W liczbach, Konkurs przed­staw­ia się następująco:
Zgłoszeń przyję­tych łącznie: 93.
Zgłoszeń odrzu­conych z przy­czyn for­mal­nych: 5.
Zgłoszeń przyję­tych do konkur­su: 88.
Nie licz­by są jed­nak najważniejsze, lecz prace i tych nam nie brakło, za co serdecznie dzięku­je­my. Z uwa­gi na tak dużą liczbę ciekawych zgłoszeń jurorzy, poza nagrodą główną, zde­cy­dowali się przyz­nać oso­biste wyróżnienia dla tych prac, które w ich oso­bistym oglądzie naj­trafniej inter­pre­towały zadany tem­at. Nagro­da głów­na zaś jest wynikiem wspól­nej debaty i final­nego głosowa­nia, gdyż prac nomi­nowanych do tej nagrody było kilka.

Iwona Ger­manek “Przestrze­nie imag­i­nalne” nagro­da główna.

Oso­biste wyróżnienia jurorów:

Wybór prze­wod­niczącego — Krzyszto­fa Jureck­iego: Grze­gorz Sidorowicz.

Wybór juro­ra — Łukasza Cyrusa: Jakub Byrczek.

Wybór juro­ra — Alek­sandera Orszu­li­ka: Marcin Jankowski.

Wybór juro­ra — Bar­tosza Klos­ka — Agniesz­ka Zaręba.

Wybór juro­ra — Krzyszto­fa Stry­ja: Marcin Bratek.


PORTRETY SPOTKANE
JOANNA NOWICKA
wernisaż odbędzie się 11.09, o godzinie 18:00
w Galerii Engram (parter),
Katow­ice Mias­to Ogrodów

Autor­ka o wystawie:
Niespiesznie, z otwartoś­cią, cieka­woś­cią ludzi, scener­ii i sytu­acji spo­tykam Portrety.
Piękne twarze, intere­su­jące osobowoś­ci, ciekawe miejs­ca. Różnorod­ność mnie pocią­ga i fas­cynu­je, wywołu­je sko­jarzenia, inspiruje.
Sięgam po śred­nio­for­ma­towy aparat anal­o­gowy, gdyż pra­ca w ten sposób sprzyja
skupi­e­niu, prze­myśle­niu tego co chcę zro­bić i po co, a powol­ny pro­ces pow­stawa­nia obrazu ułatwia naw­iązy­wanie relacji z osobą portre­towaną. Wresz­cie este­ty­ka tej fotografii jest mi bliższa – nie potrze­bu­ję koloru, nie zależy mi na per­fek­cyjnej ostroś­ci, i dobrze, że cza­sem pro­ces naświ­et­la­nia lub wywoły­wa­nia zaskoczy mnie nieoczeki­wany­mi efektami.
Lubię te fotografie na papierze, pięknym matowym kar­toniku. A stale pow­ięk­sza­jącą się kolekcję prze­chowu­ję w spec­jal­nym czarnym pudełku z prze­gród­ka­mi. Mimo, że cenię bardziej papi­er niż ekran, pow­stała również strona inter­ne­towa One Peo­ple Sto­ry. Ale prezen­tu­ję na niej tylko jed­ną fotografię, wyświ­et­laną przez dwa tygod­nie, później następu­je zmiana.
Niniejsza wys­tawa to dru­ga odsłona Portretów Spotkanych, pier­wsza odbyła się w
mar­cu 2019 w Galerii Katow­ice ZPAF.

Joan­na Now­ic­ka fotogra­fu­je od praw­ie 20 lat, od 2006 zaj­mu­je się fotografią
zawodowo. Tworzy fotografie portre­towe, fotografie architek­tu­ry i wnętrz oraz ilus­trac­je, współpracu­je z fir­ma­mi, insty­tuc­ja­mi i przed­staw­iciela­mi wol­nych zawodów.
Należy do Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików, ma na kon­cie udzi­ał w licznych
wys­tawach zbiorowych i indy­wid­u­al­nych, uczest­niczy w plen­er­ach fotograficznych.
Prowadzi Stu­dio Portre­towe mieszczące się w cen­trum Katow­ic, w którym kon­cetru­je swo­je życie zawodowe oraz artystyczne.

www.joannanowicka.com
www.onepeoplestory.com

Wys­tawę moż­na obe­jrzeć do 18.10.2020.

Gale­ria jest czyn­na od wtorku do niedzieli, 11:00 — 19:00.

Katarzy­na Łata

kura­tor wystawy 


Pole­camy 17. Fes­ti­w­al Fil­mowy Mil­len­ni­um Docs Against Gravity.

Fotograf wojny:
Był świad­kiem ludobójst­wa w Rwandzie, fotografował też stre­fy wojenne. Stał się sławny, a jego najbardziej znane zdję­cia to ruiny i zgliszcza, dziecko przy­go­towu­jące zamach w Mosu­lu czy kobi­eta obser­wu­ją­ca morze ze zbom­bar­dowanego hotelu w Mogadis­zu. Duńs­ki fotograf Jan Grarup to mis­trz fotografii wojen­nej i lau­re­at prestiżowych nagród fotograficznych. Podglą­damy, jak wyglą­da jego pra­ca, a jed­nocześnie wiz­y­ta u lekarza czy spotka­nia z rodz­iną. Okazu­je się, że fotografia nie tylko na wojnie sta­je się doskon­ałym narzędziem do wal­ki ze śmiercią.
Więcej infor­ma­cji i bile­ty: https://www.filmowa.net/content/5211.html?view=event&place=1

W obiek­ty­wie popkultury:
Jego fotografie pokazy­wane są na całym świecie i zna­j­du­ją się w stałych kolekc­jach wielu prestiżowych galerii i muzeów, m.in. The Nation­al Por­trait Gallery w Lon­dynie. Nazy­wany geniuszem fotografii Dou­glas Kirk­land urodz­ił się w 1934 roku i już w wieku dwudzi­es­tu kilku lat współpra­cow­ał z mag­a­zynem „Look” i „Life”. Na początku lat 60. XX wieku odniósł wiel­ki sukces dzię­ki ekskluzy­wnym sesjom fotograficznym z Eliz­a­beth Tay­lor i Mar­i­lyn Mon­roe. W ciągu kole­jnych dekad sfo­tografował około 600 cele­bry­tów, m.in. Nicole Kid­man, Leonar­do DiCaprio, Judy Gar­land, Mar­cel­lo Mas­troian­niego, Angelinę Jolie, Pierce’a Bros­nana, Audrey Hep­burn czy Sharon Stone.
Więcej infor­ma­cji i bile­ty: https://www.filmowa.net/content/5179.html?view=event&place=2

Tony Halik:
Znał wszys­t­kich, wszys­t­kich fil­mował, wszyscy chcieli z nim roz­maw­iać: Fidel Cas­tro, królowa Elż­bi­eta, Evi­ta Per­on, Richard Nixon. „Tony Halik” Marci­na Bor­chard­ta to his­to­ria człowieka, który tak skutecznie stworzył włas­ną leg­endę, że do dziś nie wiemy, co jest w niej prawdą. Film został opar­ty na niepub­likowanych wcześniej nagra­ni­ach z pry­wat­nego archi­wum Tony’ego Hali­ka i Elż­bi­ety Dzikowskiej oraz na wywiadzie-rzece z synem podróżni­ka. To opowieść o podróżniczej pasji i pogo­ni za marzeni­a­mi, ale i o kosz­tach, jakie trze­ba zapłacić, żeby mogły się ziścić.
Będzie też spotkanie z Elż­bi­etą Dzikowską online w ramach jed­nego z seansów
Więcej infor­ma­cji i bile­ty: https://www.filmowa.net/?name=Tony+Halik&page=1

Hel­mut New­ton. Pię­kno i bestia:
Był jed­nym z najwięk­szych mis­trzów współczes­nej fotografii. Zabawny, pomysłowy, prowoku­ją­cy i intrygu­ją­cy, czer­pał inspirację z dziecińst­wa spęd­zonego w Berlin­ie w lat­ach 20. XX wieku. Jak stwierdz­ił Karl Lager­feld: „Berlin był nim, a on był Berlinem”, choć New­ton był też kos­mopolitą. Film przed­staw­ia życie, twór­c­zość i dziedz­ict­wo kon­trow­er­syjnego geniusza fotografii, i to, jaki sto­sunek miały do niego bohater­ki jego zdjęć – kobi­ety, które celowo uprzedmiotawiał.
Więcej infor­ma­cji i bile­ty: https://www.filmowa.net/content/5185.html?view=event&place=2


VII PHOTO SUMMER DAY

Przed nami VII edy­c­ja Let­niego Fes­ti­walu Fotograficznego Pho­to Sum­mer Day.
19 sierp­nia przy­pa­da Między­nar­o­dowy Dzień Fotografii. Rokrocznie Juras­sic Pho­to Team (http://grupajpt.pl) wraz z Hotelem Fajki­er ( Hotel Przy­jazny Fotografii — www.hotelfajkier.pl ) oraz JURAJSKIMI WARSZTATAMI ( www.jurajskiewarsztaty.pl ) orga­nizu­je to świę­to dla fotografów tym razem już po raz VII w ter­minie 17–21 sierpnia.

Więcej infor­ma­cji na: 

http://photosummerday.pl/?fbclid=IwAR1HGTyu5RpcQf3AadqaLLPnRfr73hqTgvzEqnWPfQI8AD_PNP3L6v-Ttg8


Zaprasza­my do udzi­ału w Konkur­sie Fotografii Odklejonej

Celem Konkur­su Fotografii Odkle­jonej jest pop­u­laryza­c­ja sztu­ki fotograficznej i idei Fotografii Odkle­jonej jako środ­ka wyrazu artysty­cznego. Główny­mi zada­ni­a­mi Konkur­su są inte­grac­ja twór­ców, którzy prag­ną wyrażać się poprzez Fotografię Odkle­joną, jak również pop­u­laryza­c­ja ich twórczości.

Orga­ni­za­torzy Konkur­su staw­ia­ją sobie za cel rozwój ruchu artysty­cznego Fotografia Odkle­jona poprzez inte­grację środowiska twór­czego, wspólne dzi­ała­nia artysty­czne, wymi­anę myśli i prezen­tację dorobku twór­czego uczest­ników ruchu.

Konkurs Fotografii Odkle­jonej skierowany jest do twór­ców, którzy prag­ną dołączyć do ruchu artysty­cznego Fotografia Odkle­jona, włączyć się do wspól­nych dzi­ałań artysty­cznych, dzielić się swoi­mi poglą­da­mi i swo­ją twór­c­zoś­cią, by w ten sposób wpły­wać akty­wnie na rozwój włas­ny, jak i pozostałych członków ruchu.

Konkurs Fotografii Odkle­jonej ma charak­ter cyk­liczny. W kole­jnych odsłonach Konkur­su uczest­ni­cy prezen­tu­ją włas­ną inter­pre­tację pro­ponowanego tem­atu Konkur­su. Spośród nadesłanych prac, Jury wyła­nia naj­ciekawsze, a także lau­re­atów konkur­su. Wyróżnione prace prezen­towane są w Galerii, by stanow­ić inspirację i zalążek dyskusji dla uczest­ników ruchu artysty­cznego Fotografii Odklejonej.
Reg­u­lamin Konkur­su Fotografii Odklejonej
Cel konkursu
Celem Konkur­su Fotografii Odkle­jonej jest pop­u­laryza­c­ja sztu­ki fotograficznej i idei Fotografii Odkle­jonej jako środ­ka wyrazu artysty­cznego. Główny­mi zada­ni­a­mi Konkur­su jest inte­grac­ja twór­ców, którzy prag­ną wyrażać się poprzez Fotografię Odkle­joną, jak również pop­u­laryza­c­ja ich twórczości.

Orga­ni­za­torzy Konkur­su staw­ia­ją sobie za cel rozwój ruchu artysty­cznego Fotografia Odkle­jona poprzez inte­grację środowiska twór­czego, wspólne dzi­ała­nia artysty­czne, wymi­anę myśli i prezen­tację dorobku twór­czego uczest­ników ruchu.

Konkurs Fotografii Odkle­jonej skierowany jest do twór­ców, którzy prag­ną dołączyć do ruchu artysty­cznego Fotografia Odkle­jona, włączyć się do wspól­nych dzi­ałań artysty­cznych, dzielić się swoi­mi poglą­da­mi i swo­ją twór­c­zoś­cią, by w ten sposób wpły­wać akty­wnie na rozwój włas­ny, a także pozostałych członków ruchu.

Tem­at konkursu
Tem­atem Konkur­su Fotografii Odkle­jonej jest “Przestrzeń”.
Nagrody
Nagrodą główną w Konkur­sie Fotografii Odkle­jonej jest prezen­tac­ja dorobku artysty­cznego i syl­wet­ki lau­re­a­ta Konkur­su Fotografii Odkle­jonej w Galerii, na blogu konkur­sowym, stron­ie konkur­sowej, stron­ie inter­ne­towej www.fotografiaodklejona.pl, blogu Fotografia Odkle­jona, a także na stronach mediów społecznoś­ciowych orga­ni­za­torów konkur­su — Szkoły Fotografii Odkle­jonej, Galerii Fotografii Odkle­jonej i Klubu Fotograficznego “Źródło”.

Wyróżnienia — Twór­c­zość wybranych autorów wyło­nionych przez Jury zostanie wyróżniona przez pub­likację w Galerii, a także na blogu konkursowym.

Warun­ki uczestnictwa
W Konkur­sie może brać udzi­ał każdy, kto zaj­mu­je się fotografią artysty­czną z wyjątkiem Orga­ni­za­torów i Jurorów.

Każdy uczest­nik może nadesłać 1 fotografię.

Każde zgłosze­nie jest równoz­naczne z posi­adaniem przez zgłasza­jącego praw autors­kich do zgłaszanych prac. Orga­ni­za­torzy nie ponoszą odpowiedzial­noś­ci za wszelkie naduży­cia praw autors­kich przez oso­by zgłaszające.

Uczest­nik wysyła fotografie na Konkurs za pomocą for­mu­la­rza zna­j­du­jącego się w zakład­ce: WEŹ UDZIAŁ.

Orga­ni­za­torom przysługu­je pra­wo do wyłączenia z Konkur­su tych prac, które charak­teryzu­ją się niską jakoś­cią techniczną.

Konkurs jest przez­nac­zony dla osób pełnoletnich.

Orga­ni­za­torzy zas­trze­ga­ją sobie pra­wo do dyskwal­i­fikowa­nia prac niespeł­ni­a­ją­cych wymienionych wyżej wymogów.

Jury przeprowadzi wstęp­ną selekcję prac dopuszc­zonych do Konkursu.

Najlep­sze z nadesłanych prac wraz z imie­niem i nazwiskiem auto­ra zostaną opub­likowane w Galerii, na blogu konkur­sowym, stron­ie konkur­sowej, stron­ie inter­ne­towej www.fotografiaodklejona.pl, blogu Fotografia Odkle­jona, a także na stronach mediów społecznoś­ciowych orga­ni­za­torów konkur­su — Szkoły Fotografii Odkle­jonej, Galerii Fotografii Odkle­jonej i Klubu Fotograficznego “Źródło”.

Nadesłanie prac na Konkurs oznacza akcep­tację warunk­ów uczest­nict­wa wyrażonych w niniejszym regulaminie.

Prace fotograficzne biorące udzi­ał w Konkur­sie powin­ny speł­ni­ać następu­jące wymogi:

Tech­ni­ka wyko­na­nia dowol­na. Fotografie anal­o­gowe należy zeskanować do pliku cyfrowego.

Plik cyfrowy w for­ma­cie jpg, pro­fil kolorów sRGB w pliku, rozmi­ar dłuższego boku min. 3000px, 300dpi, 10mb max.

Nazwa pliku musi zawierać:
— nazwisko i imię autora,
— tytuł zdjęcia,
— dopisek “przestrzen”.
For­mat nazwy pliku musi wyglą­dać następująco:
nazwisko-imie-tytuł-przestrzen.jpg

Ter­mi­narz
Prace należy nadsyłać w nieprzekraczal­nym ter­minie do dnia 1 wrześ­nia 2020 roku na adres wskazany przez Organizatorów.

Fotografie, które będą nadesłane po upły­wie tego ter­minu nie będą brane pod uwagę w Konkursie.

Orga­ni­za­tor powołu­je Jury Konkur­su zwane dalej Jury.

Oce­na prac przez Jury nastąpi w dni­ach 7–12 wrześ­nia 2020 roku. Decyz­ja Jury jest ostate­cz­na i nie podle­ga wery­fikacji. Jury zas­trze­ga sobie pra­wo nie wyła­ni­a­nia zwycięzców, jak i przyz­nawa­nia miejsc ex-equo.

Wyni­ki Konkur­su zostaną podane w Galerii, na blogu konkur­sowym, stron­ie konkur­sowej, stron­ie inter­ne­towej www.fotografiaodklejona.pl, blogu Fotografia Odkle­jona, a także na stronach mediów społecznoś­ciowych orga­ni­za­torów konkur­su — Szkoły Fotografii Odkle­jonej, Galerii Fotografii Odkle­jonej i Klubu Fotograficznego “Źródło” w dniu 21 wrześ­nia 2020 roku.

Wyko­rzys­tanie prac nagrod­zonych i wyróżnionych
Orga­ni­za­torzy zas­trze­ga­ją sobie pra­wo do nieogranic­zonego tery­to­ri­al­nie ani cza­sowo wyko­rzys­ta­nia nadesłanych prac, w tym umieszcza­nia nadsyłanych na Konkurs prac w Galerii, na blogu konkur­sowym, stron­ie konkur­sowej, stron­ie inter­ne­towej www.fotografiaodklejona.pl, blogu Fotografia Odkle­jona, a także na stronach mediów społecznoś­ciowych orga­ni­za­torów konkur­su — Szkoły Fotografii Odkle­jonej, Galerii Fotografii Odkle­jonej i Klubu Fotograficznego “Źródło”, oraz w lokalnej prasie z oznac­zonym imie­niem i nazwiskiem auto­ra, a także do wielokrot­nej ekspozy­cji prac nadesłanych na Konkurs.

Orga­ni­za­torzy zas­trze­ga­ją sobie pra­wo do wielokrot­nego pub­likowa­nia prac nadesłanych na Konkurs z oznac­zonym imie­niem i nazwiskiem auto­ra na wydawanych przez siebie mate­ri­ałach pro­mo­cyjnych związanych zarówno z obec­ną jak i przyszły­mi edy­c­ja­mi Konkursu.

Zgłasza­ją­cy zezwala również Orga­ni­za­torom na wyko­rzysty­wanie jego prac lub ich częś­ci do nieod­płat­nej pub­likacji w medi­ach związanych z niniejszym Konkursem, oraz na przetwarzane jego danych osobowych w zakre­sie orga­ni­za­cji, infor­ma­cji i pro­mocji Konkursu.

Uprawnienia, o których mowa powyżej przysługu­ją Orga­ni­za­torowi nieod­płat­nie na pod­staw­ie akcep­tacji warunk­ów uczest­nict­wa przez autorów zdjęć, która wyma­gana jest w myśl niniejszego regulaminu.

Orga­ni­za­torzy
Orga­ni­za­tora­mi Konkur­su Fotografii Odkle­jonej są Szkoła Fotografii Odkle­jonej, Gale­ria Fotografii Odkle­jonej i Klub Fotograficzny “Źródło”.

Komis­arz — Łukasz Cyrus — twór­ca ruchu artysty­cznego Fotografia Odkle­jona, założy­ciel Szkoły Fotografii Odkle­jonej, Galerii Fotografii Odkle­jonej i Klubu Fotograficznego “Źródło.

e‑mail: fotografiaodklejona@gmail.com

Jury
Krzysztof Jurec­ki — prze­wod­niczą­cy Jury — pol­s­ki kry­tyk, his­to­ryk oraz kura­tor sztu­ki, dok­tor nauk human­isty­cznych. Członek hon­orowy Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików. Członek Między­nar­o­dowego Sto­warzyszenia Kry­tyków Sztu­ki AICA. Autor licznych pub­likacji na tem­at fotografii i his­torii sztu­ki. Autor blogów Jurec­ki foto i Krzysztof Jurecki.

Łukasz Cyrus — członek Jury — miłośnik fotografii, twór­ca nur­tu fotograficznego Fotografia Odkle­jona, założy­ciel Klubu Fotograficznego “Źródło”, autor blogów Fotografia odkle­jona, Fotografia odkle­jona FB, strony www.fotografiaodklejona.pl, członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików, członek Klubu Fotograficznego “Źródło”.

Krzysztof Stryj — członek Jury — absol­went szkoły fotograficznej w Katow­icach, ekspery­men­ta­tor fotograficzny, miłośnik fotografii anal­o­gowej i kolekcjon­er starych aparatów, członek Klubu Fotograficznego “Źródło”.

Bar­tosz Klosek — członek Jury — fotograf z zamiłowa­nia, autor prozy, poeta, grafik, abso­lut­ny roman­tyk i twar­do stą­pa­ją­cy po zie­mi obser­wa­tor rzeczy­wis­toś­ci, członek Klubu Fotograficznego “Źródło”.

Alek­sander Orszu­lik — członek Jury — pasjonat fotografii, absol­went szkoły fotografii Fotoe­dukac­ja, instruk­tor warsz­tatów fotografii w IN-NYM Domu Kul­tu­ry, autor strony FB Alex­or Pho­tog­ra­phy, strony www.alexor.com.pl, kandy­dat do Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików, członek Klubu Fotograficznego “Źródło”.

Infor­ma­c­je na tem­at Konkur­su Fotografii Odkle­jonej znaleźć moż­na na stron­ie konkur­su: https://sites.google.com/view/konkurs-fotografii-odklejonej/strona‑g%C5%82%C3%B3wna?pli=1&authuser=2
oraz na blogu konkur­sowym: https://konkurs-fotografii-odklejonej.blogspot.com/


Zaprasza­my do czy­ta­nia pis­ma artysty­cznego FORMAT

Miło nam poin­for­mować, że w najnowszym numerze pis­ma artysty­cznego FORMAT zamieszc­zono tekst naszego kole­gi z Okręgu Ślask­iego Bolesława Sta­chow “Język obra­zowy”. Tekst ilus­trowany jest fotografi­a­mi autorstwa Bolesława Stachowa.


Zaprasza­my do obe­jrzenia relacji pod­sumowu­jącej obrady jury XXIII Cyberfoto

CYBERFOTO 2020

CYFROWA KREACJA OBRAZU

Opub­likowany przez Region­al­ny Ośrodek Kul­tu­ry w Częs­to­chowie Wtorek, 19 maja 2020


Fes­ti­w­al fotografii doku­men­tal­nej Tychy Press Pho­to 2020

Co? Fes­ti­w­al Fotografii Doku­men­tal­nej Tychy Press Pho­to 2020
Gdzie? Pasaż Kul­tu­ry Androm­e­da i Miejs­ka Gale­ria Sztu­ki „Obok” – Tychy, pl. Baczyńskiego 2
Kiedy? 7–8.03.2020 (sob­o­ta-niedziela)

W 20. edy­cji Tychy Press Pho­to sta­je się 2‑dniowym Fes­ti­walem Fotografii Doku­men­tal­nej, co oznacza jeszcze więcej zdjęć, pokazów, spotkań i inspiracji. Goś­cie imprezy to: Maciej Moskwa, Krzysztof Gołuch, Michał Sza­last, Justy­na Janus, Krzysztof Karol­czyk i Piotr Zwarycz.
Nie braknie trud­nych tem­atów i trud­nych pytań. Kon­flikt w Syrii, los uchodźców, życie albi­nosów w Tan­zanii, pra­ca osób niepełnosprawnych w katow­ickim hotelu, dziecińst­wo bez Inter­ne­tu pod Częs­to­chową czy niebez­piecz­na pra­ca strażaków widziana z bliska – to główne (choć nie jedyne) tem­aty zdjęć, które zobaczymy na wys­taw­ie i pod­czas pokazów. Na czym pole­ga pra­ca fotoedy­to­ra i czy fotografia pra­sowa jeszcze w ogólne ist­nieje, jak zmieni­ała się przez ostat­nie 20 lat, dlaczego zniknęła już nawet z tem­atu tyskiego konkur­su – o tym będziemy roz­maw­iać pod­czas spotkań z doświad­c­zonym krakowskim fotoedy­torem oraz z juro­ra­mi konkur­su Tychy Press Photo.
Uczest­ni­cy konkur­su zapewne z niecier­pli­woś­cią czeka­ją na ogłosze­nie wyników i wręcze­nie nagród, które będzie miało miejsce na początku fes­ti­walu. Trady­cyjnie zapros­zono lau­re­atów poprzed­niej edy­cji konkur­su do zaprezen­towa­nia swoich fotografii przed pokazem goś­cia spec­jal­nego, co samo w sobie sta­je się dodatkową nagrodą i wyróż­nia tyską imprezę na tle innych konkursów. Na początku fes­ti­walu wybierze­my się w krótką podróż w cza­sie, przez dwie ostat­nie dekady: zobaczymy 20 zdjęć, wybranych spośród fotografii nagrod­zonych i wyróżnionych w doty­chcza­sowych konkursach.
Pro­gram festiwalu:
Sob­o­ta, 7 marca
Pasaż Kul­tu­ry Andromeda/ Miejs­ka Gale­ria Sztu­ki „Obok”
17.00 „20 na 20” — pokaz 20 fotografii na 20. edy­cję imprezy, ogłosze­nie wyników konkur­su i otwar­cie wys­tawy pokonkur­sowej, pokazy lau­re­atów poprzed­niej edy­cji konkur­su i pokaz goś­cia spec­jal­nego: Macie­ja Moskwy. Po pokazach wernisaż wys­tawy „Człowiek ze światła” Krzyszto­fa Gołucha i Michała Sza­las­ta w Miejskiej Galerii Sztu­ki „Obok”.
Niedziela, 8 marca
Miejs­ka Gale­ria Sztu­ki „Obok”
12.00 Śmierć fotografii pra­sowej? – spotkanie z juro­ra­mi konkur­su Rafałem Klimkiewiczem i Dominikiem Gajdą
12.50 Justy­na Janus – pokaz zdjęć
13.45 Zawód: fotoedy­tor – spotkanie z Krzysztofem Karolczykiem
14.40 Piotr Zwarycz – pokaz zdjęć
Wstęp na wszys­tkie wydarzenia jest bezpłatny.

fot.Dominik Gaj­da

W konkur­sie fotografii doku­men­tal­nej Tychy Press Pho­to 2020 mogły brać udzi­ał oso­by fotogra­fu­jące, które mieszkały lub pra­cow­ały w min­ionym roku w Tychach, a także oso­by niezwiązane z Tycha­mi, ale w tym przy­pad­ku zgłaszane fotografie musi­ały być wyko­nane na tere­nie Tychów. Funda­torem nagród w konkur­sie, o łącznej kwocie 3000 zł, jest Teatr Mały w Tychach. Nagrody wręczy Paweł Drzewiec­ki, dyrek­tor Teatru Małego w Tychach. Juro­ra­mi byli fotografowie: Michał Sza­last, Dominik Gaj­da i Rafał Klimkiewicz. Na konkurs wpłynęły 353 zdję­cia od 34 autorów. Jurorzy przyz­nali nagrody w trzech kat­e­go­ri­ach: najlep­sza fotografia, najlep­szy fotore­por­taż i najlep­sze zdję­cie (fotore­por­taż) wyko­nane w Tychach.
Michał Sza­last – prze­wod­niczą­cy jury (frag­ment tek­stu z folderu fes­ti­walu): – Konkurs corocznie przy­cią­ga uwagę kilkudziesię­ciu autorów. Liczą oni na fachowy i wyważony wybór jury, które spraw­iedli­wie i według obiek­ty­wnych kry­ter­iów, powin­no ocenić wszys­tkie nadesłane prace. Czy jest to jed­nak możli­we? Czy ist­nieją w ogóle takie przyrządy za pomocą, których moż­na zmierzyć, zważyć a następ­nie stworzyć rank­ing fotografii? To prowoka­cyjne pytanie ma tylko jed­ną odpowiedź – nie. Nie jest realne, aby pre­cyzyjnie a także obiek­ty­wnie ocenić poszczególne zdję­cia. Dzieje się tak z jed­nego prostego powodu – ponieważ fotografia, w prze­ci­wieńst­wie do matem­aty­ki nie jest wymier­na i przeliczal­na. Nie moż­na jej także prze­lać do men­zurek, aby wyab­stra­hować poszczególne jej częś­ci. W zastępst­wie jed­ną z jej najis­tot­niejszych właś­ci­woś­ci jest zdol­ność do pobudza­nia wyobraźni, emocji i wrażeń. To dzię­ki tej zdol­noś­ci może­my wpa­try­wać się w ulu­bione zdję­cia przenosząc się w odd­alone miejs­ca a także cza­sy. Myśląc o fotografii i jej umiejęt­noś­ci przy­cią­ga­nia naszej uwa­gi, może­my być jej wdz­ięczni za to, że rozsz­erza naszą per­spek­ty­wę patrzenia na świat oraz że uczy nas nowego sposobu przyglą­da­nia się otacza­jącej nas rzeczywistości.

fot.Marcin Zim­nal

fot.Marcin Zim­nal

Infor­ma­c­je o wystawach:
Na wys­taw­ie „Człowiek ze światła” w Miejskiej Galerii Sztu­ki „Obok” Krzysztof Gołuch pokaże oso­by niepełnosprawne, pracu­jące w katow­ickim hotelu, a Michał Sza­last — albi­nosów w Tan­zanii. Wys­tawa łączy dwa mate­ri­ały, w cen­trum których jest człowiek.
Wiele osób niepełnosprawnych intelek­tu­al­nie ze wzglę­du na swo­je ograniczenia nie może wykony­wać pra­cy zawodowej. Od kilku lat w Polsce, jak również i na Śląsku, pow­sta­ją miejs­ca, w których oso­by niepełnosprawne mogą pra­cow­ać. Taki­mi miejs­ca­mi są Zakłady Akty­wnoś­ci Zawodowej jak na przykład św. Marcin w Katow­icach. Prowadzi hotel i świad­czy usłu­gi gas­tro­nom­iczne. To miejsce daje pracę i reha­bil­i­tację osobom niepełnosprawnym. Pod­ję­cie pra­cy dla nich jest kole­jnym etapem trud­nej dro­gi, jaką muszą pokon­ać w swoim życiu, by nor­mal­nie żyć.

Światło to życie, ciem­ność to śmierć. Te proste sko­jarzenia wyda­ją się uni­w­er­salne i niepod­ważalne. Nie dla nich. Żyją w Tan­zanii na najwięk­szej wyspie jezio­ra Wik­torii. Ukryci przed promieni­a­mi w swych pokry­tych fal­istą blachą chatkach. Kuszeni przez wpełza­jące do wnętrza światło, próbu­ją toczyć nierówną walkę z instynk­tem i nie poczuć ciepłego dotyku Słoń­ca. W końcu prze­gry­wa­ją i za chwilę radoś­ci płacą stru­pa­mi zain­fekowanej skóry. To his­to­ria o kilko­rgu z nich, o ciem­noś­ci którą oswoili i świ­etle, za którym tęsknią.

Trady­cyjnie wys­tawa pokonkur­sowa zna­jdzie się na parterze Pasażu Kul­tu­ry Androm­e­da w Tychach. Na wys­tawę jurorzy wybrali 90 zdjęć. Obie wys­tawy będą czynne do 31 marca.
Infor­ma­c­je o gościach:
Maciej Moskwa — fotograf, absol­went i wykład­ow­ca Sopoc­kich Szkół Fotografii, założy­ciel kolek­ty­wu doku­men­tal­istów Tes­ti­go Doc­u­men­tary. Od 2011 roku doku­men­tu­je skut­ki kon­flik­tu w Syrii. Fotografował wydarzenia społeczne w Polsce, Iraku, Soma­lii, Palestynie, Sudanie Połud­niowym, Syrii i Iranie. Autor książek “Sura” i “Sara­ha” o wojnie i rewolucji syryjskiej. Lau­re­at głównych nagród w konkur­sach Grand Press Pho­to, BZ WBK Press Foto, Fotore­porter Roku i Gdańsk Press Pho­to. Rocznik 1982, miesz­ka w Gdańsku. Uwiel­bia per­skie dywany i kawę z kar­da­monem. Ambasador mar­ki Fujifilm.

fot.Maciej Moskwa

Zdję­cie pro­mu­jące fes­ti­w­al: © Maciej Moskwa. 12-let­ni Hasun, kur­dyjs­ki uchodź­ca. Zdję­cie z fotore­por­tażu o skutkach ataku Państ­wa Islam­skiego na kur­dyjskie mias­to Kobane w Syrii. Zdję­cie roku w konkur­sie Grand Press Photo.

Maciej Moskwa

Michał Sza­last to fotograf doku­men­tal­ista i fil­mowiec doku­men­tal­ista. Urod­zony i nieroz­er­wal­nie związany z Górnym Śląskiem. Stu­diował his­torię na Uni­w­er­syte­cie Śląskim w Katow­icach. Pra­cow­ał jako fotore­porter, fil­mowiec, pub­l­i­cys­ta i kura­tor. Ped­a­gog w Insty­tu­cie Twór­czej Fotografii Uni­w­er­syte­tu Śląskiego w czeskiej Opaw­ie. Zwycięz­ca konkursów fotografii pra­sowej BZ WBK Press Pho­to i Sile­sian Press Pho­to. Członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików.

fot.MichałSzalast

Krzysztof Gołuch zaj­mu­je się fotografią doku­men­tal­ną i repor­tażową, której głównym tem­atem jest człowiek. Autor książ­ki fotograficznej „Co siód­my”. Absol­went Insty­tu­tu Twór­czej Fotografii w Opaw­ie (Czechy), obec­nie stu­dent studiów dok­toranc­kich na tejże uczel­ni. Członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików. Lau­re­at wielu konkursów fotograficznych w kra­ju i zagranicą. Miesz­ka i pracu­je w Knurowie.

fot.Krzysztof Gołuch

Justy­na Janus pochodzi z Częs­to­chowy, miesz­ka i prowadzi stu­dio fotograficzne w Alek­san­drii I. Free­lancer. Doku­men­tu­je życie codzi­enne lokalnej społecznoś­ci. Lau­re­at­ka konkursów fotograficznych, m.in. Grand Press Pho­to, Obiek­ty­wnie Śląskie, Kli­maty Częs­to­chowy i Foto­sprint. Pokaże m.in. mate­ri­ał o swoich dzieci­ach, Jasiu i Amelce, które na co dzień nie uży­wa­ją powszech­nie stosowanej elek­tron­i­ki dziecięcej, a ich życie jest pełne książek, sza­lonych pomysłów i marzeń.

fot.Justyna Janus

Krzysztof Karol­czyk to fotore­porter i fotoedy­tor. Zaczy­nał w „Głosie Nowej Huty” w 1986 roku, później był tygod­nik piłkars­ki „Gol”, a od 1992 roku w redakcji „Gaze­ty Wybor­czej”. Pub­likował w nie­zlic­zonej iloś­ci gazet i cza­sop­ism w Polsce oraz w wielu tytułach zagranicznych. Otrzy­mał kil­ka nagród w konkur­sie Pol­skiej Fotografii Pra­sowej i Grand Press Pho­to. Lubi fotografować sport i ludzi, zwłaszcza polityków.

fot.Krzysztof Karol­czyk

Piotr Zwarycz jest ofi­cerem Państ­wowej Straży Pożarnej z 17-let­nim doświad­cze­niem, pracu­je w Jed­nos­tce Ratown­ic­zo-Gaśniczej w Radzionkowie. Jest ratown­ikiem wysokoś­ciowym, tater­nikiem jask­in­iowym, płet­wonurkiem, skoczkiem spadochronowym, motorowod­ni­akiem, jak również fotografem doku­men­tal­istą. Lau­re­at i final­ista konkursów m.in. Grand Press Pho­to, Śląskiej Fotografii Pra­sowej, Amund­sen Pho­to Awards, Wielkiego Konkur­su Fotograficznego Nation­al Geo­graph­ic i Chro­mat­ic Awards. Autor niesamow­itych zdjęć, wykony­wanych w miejs­cach i sytu­ac­jach, do których inni fotografowie nie mają dostępu. 

fot.Piotr Zwarycz

Part­nerzy: Fuji­film, Fotonet i ZPAF Okręg Śląski.
Patroni medi­al­ni: TVP3 Katow­ice, Gaze­ta Wybor­cza, Fotopo­lis, Two­je Tychy, Nowe Info, eTychy.org.
Orga­ni­za­tor: Teatr Mały w Tychach, Miejs­ka Gale­ria Sztu­ki „Obok”.
Współor­ga­ni­za­tora­mi są Dominik Gaj­da i Marcin Zim­nal, którzy w 2018 roku, za inic­jaty­wę Tychy Press Pho­to, otrzy­mali Nagrodę Andrze­ja Dzi­u­by — Prezy­den­ta Tychów w dziedzinie kultury.
Inspiracją dla tyskiej imprezy był słyn­ny konkurs World Press Pho­to. W poprzed­nich edy­c­jach Tychy Press Pho­to gość­mi byli m.in. Chris Nieden­thal i Andrzej Gry­giel (lau­reaci World Press Pho­to) oraz Mar­iusz Forec­ki, Marek Lapis, Arka­diusz Ławry­wian­iec i Arka­diusz Gola.
Więcej infor­ma­cji na www.tychypressphoto.pl
Wydarze­nie na FB: www.facebook.com/events/235615460781019

————————————————————————-

Wys­tawa fotografii Michała Cały “Śląsk. 75–92”

Pole­camy wys­tawę fotografii Michała Cały “Śląsk. 75–92”

wernisaż odbędzie się 26.02, o godzinie 18:00
w Galerii Mias­ta Ogrodów (2. piętro),
Katow­ice Mias­to Ogrodów, plac Sejmy Śląskiego 2

Zdję­cia z cyk­lu Śląsk eksponowane na wys­taw­ie pochodzą z lat 1975–92. Fas­cy­nac­ja auto­ra tym tem­atem rozpoczęła się, gdy po raz pier­wszy zobaczył prze­mysłowy pejzaż Wałbrzy­cha, a później Górnego Śląska.

Tamte pejza­że wydały mu się wów­czas prz­er­aża­jące i jed­nocześnie piękne. Świat z tych fotografii niewiele się zmieni­ał od XIX wieku do koń­ca PRL‑u. Są na nich stare huty i kopal­nie, ogromne hałdy, robot­nicze osied­la i ludzie żyją­cy w tym środowisku. Rzeczy­wis­tość tu przed­staw­iona już dziś nie ist­nieje. Osied­la, hałdy i stare huty zostały roze­brane, a stare kopal­nie zamknięte.

Prezen­towane na wys­taw­ie czarno-białe pow­ięk­szenia są wspani­ałym przykła­dem kun­sz­tu warsz­tatu fotografii analogowej.

Michał Cała urodz­ił się w 1948 roku w Toruniu. Po zakończe­niu studiów na Politech­nice Warsza­wskiej zamieszkał na Śląsku i w lat­ach 1975–1992 poświę­cił się fotografowa­niu śląskiego kra­jo­brazu prze­mysłowego. W wyniku tej pra­cy pow­stał cykl czarno-białych zdjęć: „Śląsk”.

W lat­ach 1979 i 1983 autor był lau­re­atem Grand Prix na Bien­nale Kra­jo­brazu Pol­skiego w Kielcach.

W roku 2007 Michał Cała wziął udzi­ał w wys­taw­ie prezen­tu­ją­cych 100 wybranych fotografów pt. “Pol­s­ka fotografia w XX wieku” – Warsza­wa P.K.i N.

W tym samym roku o autorze i o jego śląs­kich zdję­ci­ach napisał mag­a­zyn British Jour­nal of Photography.

Jego fotografie były pub­likowane w albu­mach: „Antolo­gia fotografii pol­skiej 1839–1989”, „Pol­s­ka fotografia w XX wieku”, oraz „Śląs­ka Fotografia Artystyczna”.

W roku 2015 pow­stał autors­ki album „Śląsk i Gal­ic­ja” wydany przez Muzeum His­torii Fotografii w Krakowie.

W roku 2017 zdję­cia ze śląskiego cyk­lu były pub­likowane w inter­ne­towym wyda­niu The Guardian, oraz wys­taw­ione w MMX Gallery w Londynie.

W roku 2018 wys­tawa pt. „Sile­sia”, była eksponowana w Blue Sky Gallery w Port­land (USA), oraz na fes­ti­walu Pho­to London.

Więcej o autorze, oraz jego prace moż­na znaleźć na stron­ie www.michalcala.pl

Wys­tawę moż­na obe­jrzeć do 19.04.2020 roku.
Gale­ria jest czyn­na od wtorku do niedzieli, 11:00 — 19:00.

Zapraszam serdecznie,
Katarzy­na Łata
kura­tor wystawy

————————————————————————-

7 Jura­js­ki Fes­ti­w­al Fotograficzny

7 Jura­js­ki Fes­ti­w­al Fotograficzny to impreza, która odbędzie się week­end 28 luty – 1 marzec 2020 roku. Jest to jed­na z najważniejszych fotograficznych imprez, którą Juras­sic Pho­to Team oraz Jura­jskie Warsz­taty rozpoczy­na­ją w roku 2020 i najwięk­sze wydarze­nie tego typu na Jurze Krakowsko-Częs­to­chowskiej. Będzie foto­genicznie i kreaty­wnie. W tej edy­cji postaramy się połączyć świat stu­dia i pleneru z światem repor­tażu, portre­tu czy też mody. W pro­gramie przewidziano m.in.: spotka­nia z mis­trza­mi fotografii, wykłady, warsz­taty, prezen­tac­je sprzę­tu, obróbkę graficzną i wydruki.

Impreza odbędzie się w Hotelu Fajki­er Wellness&SPA w Lgo­cie Murowanej k/Kroczyc ”Hotel Przy­jazny Fotografii” pod Patronatem Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików Okręg Śląs­ki. Licz­ba miejsc została ogranic­zona do 120. Zaję­cia będą odby­wać się w mniejszych podzielonych gru­pach. Poziom zajęć będzie dos­tosowany do poziomu i umiejęt­noś­ci uczest­ników. Dla AMATORÓW otwier­amy odd­ziel­ny indy­wid­u­al­ny tok fes­ti­walowy, który poprowadzą Marcin Bójko z Piotrem Wróblewskim. Pod­czas całego wydarzenia będą dostęp­ni na miejs­cu Prele­gen­ci i ambasadorzy z który­mi będzie moż­na bezpośred­nio poroz­maw­iać o swoich pra­cach w godz­i­nach konsultacyjnych.

Zgłoszenia należy dokon­ać za pośred­nictwem zapisów elek­tron­icznych : www.jurajskifestiwalfotograficzny.pl

Na tegoroczny Fes­ti­w­al zaprasza­my wielu wspani­ałych fotografów oraz ambasadorów marek fotograficznych. Już dziś może­my potwierdzić:

Lidia Popiel – Ambasador Sony Polska
Woj­ciech Grzedzin­s­ki – Ambasador HASSELBLAD
MICHAŁ MASSA MĄSIOR – Ambasador Leica
Joan­na Nowak Pho­tog­ra­phy – nPhoto
Jacek Bonec­ki – Ambasador Fuji­film Poland / sklepbeznazwy.com.pl
Mag­dale­na Tarach Haładyń – Ambasador Juras­sic Pho­to Team
Piotr Wern­er – Ambasador X‑Rite Pho­to & Video
Jindřich Buxbaum — Czechy
Marcin Czornyj Kałuża – ACER
Rafał Daniec­ki – gold stu­dio — pho­tog­ra­phy & videography
Paweł Heczko – pawelheczko.pro
Kart­ka z podróży – Łukasz Kocewiak / Patryc­ja Skłodows­ka – nPhoto
Jakub Kaźmier­czyk – Ambasador Olym­pus Pol­s­ka jakubkazmierczyk.pl
Marcin Bójko – Dig­i­tal FOTO VIDEO
Piotr Wróblews­ki – Dig­i­tal FOTO VIDEO
Gosia Jurasz– Ambasador Pen­tax Polska

Na miejs­cu spotkamy się z taki­mi fir­ma­mi jak: Sony, Canon, Pen­tax, Has­sel­blad, Leica, Fuji­film, Olym­pus, Epson, Laowa, Eizo, Sklep Bez Nazwy.pl, Patona, NISI, Gariz, Wacom, Voigt­lander, Per­ma Jet, Peak Design, Fomei, Medikon, Man­frot­to, Acer, X‑Rite, Rogue, 3 Legged Thing, Loupdeck, Beiks, Dura­cell, Wan­drd, LensPen, Syn­ol­o­gy, Benq, Ricoh, Dura­cell, nPho­to, Foto7, Rafał Smolińs­ki Serwis.

Impreza została obję­ta patronatem medi­al­nym: TVP3, Itv Region, Fotograficzny Pro­gram Bez Nazwy, Dzi­en­nik Zachod­ni , NaszeMiasto.pl, Radio Zaw­ier­cie, Kul­tur­alne Zaw­ier­cie, Mas­ter­class Fotografia, Ate­lio­ra, Dig­i­tal Foto Video, Fotografia Dla Ciekawych, Fotografuj.pl , dCam­era, Heczko.info oraz zawierciańskie.pl .

Wraz z zapisa­mi na VII Jura­js­ki Fes­ti­w­al Fotograficzny (28–29 Luty 1 Mar­ca 2020) ogłasza­my konkurs w ter­minie od 23 grud­nia 2019 r. do 16 lutego 2020 r. do godziny 23.59, którego tem­atem jest: „ Miłość, ona i on ”. Pula nagród to pon­ad 15 tyś zł. Czekamy na zdję­cia naw­iązu­jące do tem­aty­ki miłos­nej, ślub­nej czy też narzeczeńskiej. Konkurs będzie miał charak­ter otwarty na tem­atykę : repor­tażu, kra­jo­brazu, makro oraz portre­tu. Liczymy na Waszą kreaty­wność oraz poczu­cie humoru. Konkurs zna­jdziecie: www.jurajskifestiwalfotograficzny.pl/konkurs

————————————————————————-

Śląs­ka Fotografia Pra­sowa 2019

Ruszyła kole­j­na edy­c­ja konkur­su Śląs­ka Fotografia Prasowa!

Bib­liote­ka Śląs­ka w Katow­icach we współpra­cy z Insty­tutem Fotografii Twór­czej w Opaw­ie – ogłasza­ją kole­jną, siedem­nastą edy­cję między­nar­o­dowego konkur­su Śląs­ka Fotografia Prasowa.

To konkurs, który wśród fotore­porterów i pub­licznoś­ci zyskał już renomę i pop­u­larność. Uczest­niczą w nim pro­fesjon­al­ni fotografi­cy, free­lancerzy i ama­torzy związani ze Śląskiem (wojew­ództ­wo śląskie, dol­nośląskie, opol­skie oraz wojew­ództ­wo morawsko-śląskie w Repub­lice Czeskiej) poprzez: miejsce zamieszka­nia lub współpracę ze śląski­mi medi­a­mi lub instytucjami.

Zdję­cia moż­na wysłać pocztą lub dostar­czyć oso­biś­cie do Dzi­ału Pro­mocji Bib­liote­ki Śląskiej. Ter­min składa­nia prac upły­wa 10 lutego 2020 roku (decy­du­je data stem­pla pocztowego).
Ter­min ogłoszenia wyników konkur­su zostanie wybrany po obradach Kapituły Konkur­su, która wyłoni zdję­cia na wys­tawę konkur­sową jak również wskaże Lau­re­atów konkursu.
Wys­tawa konkur­sowa i uroczys­tość wręczenia nagród Śląskiej Fotografii Pra­sowej 2019 odbędą się w mar­cu 2019 roku w Galerii Holu Głównego Bib­liote­ki Śląskiej.

Szczegóły konkur­su (reg­u­lamin i for­mu­la­rze) na stron­ie Bib­liote­ki Śląskiej – www.bs.katowice.pl

SFP_2019_Regulamin

————————————————————————-

Zbiorowa wys­tawa “U źródła świadomości”

Pole­camy zbiorową wys­tawę pt. “U źródła świado­moś­ci”, autorstwa grupy artysty­cznej Zna­jdziesz mnie w ogrodzie. Wernisaż odbędzie się 17 sty­cz­nia 2020 r. (piątek) o godz. 18.00 w Sos­nowieckim Cen­trum Sztu­ki — Zamek Sielecki.

Członkowie grupy: Pauli­na Jeziors­ka, Katarzy­na Kalua Kryńs­ka, Ena Kiel­s­ka, Prze­mysław Kot, Marcin Lech, Kamil Myszkows­ki, NetoSen, Patryc­ja Pawę­zows­ka, Tomasz Warzyńs­ki, Katarzy­na Wojtasik.

Kura­tor­ki: Mał­gorza­ta Mali­nows­ka-Klimek, Patryc­ja Pawęzowska.

W cza­sie wernisażu oprowadzanie autorskie i dzi­ała­nia performatywne.
Gru­pa sku­pia artys­tów wypowiada­ją­cych się za pomocą różnych mediów: fotografii, insta­lacji artysty­cznej, performance’u, tek­stu lit­er­ack­iego. Ich wspól­nym mianown­ikiem jest aut­en­ty­czność, nieustanne poszuki­wanie prawdy o sobie i świecie, w jakim żyje­my. Obec­na wys­tawa eksploru­je prob­lem zamknię­cia, skrępowa­nia, pułap­ki, a także – pro­ces wychodzenia lub nawet wyry­wa­nia się z niej. Pokazu­je emoc­je, jak również stany umysłu, towarzyszące tym doświad­czeniom. Introw­er­tyzm myśli i ekspresję dzi­ała­nia. Równocześnie artyś­ci dzielą się swoim przeży­waniem pro­ce­su twór­czego, napię­ciem świado­moś­ci, stałym przekraczaniem grani­cy pomiędzy ja-twór­ca, a ja-odbior­ca dzieła.

Wys­tawa skierowana jest do osób dorosłych. Trwa do 23 lutego 2020 r. 

Ena Kiel­s­ka

Fot. Kamil Myszkowski

Fot. Katarzy­na Kalua Kryńska

Fot. Marcin Lech

Fot. NetoSen

Fot. Pauli­na Jeziorska

Fot. Tomasz Warzyński

Mod­el­ka prezen­tu­je prace Prze­mysława Kota

Patryc­ja Pawęzowska

————————————————————————-

Wys­tawa fotografii Katarzy­na Łata – Studi­um przypadku

ZPAF Okręg Krakows­ki zaprasza

Katarzy­na łata — Studi­um przypadku

Kura­tor: Danu­ta Węgiel

ZPAF Gale­ria, ul.Tomasza 24, Kraków

wernisaż: 9.01. 2020, 18.00

wys­tawa: 10.01 — 8.02. 2020

Gale­ria czyn­na : śro­da- sob­o­ta, 14.00 ‑18.00

Katarzy­na Łata

Urod­zona w 1973 roku. Artys­ta plas­tyk, fotografik, kura­tor czterech Galerii Mias­ta Ogrodów w Katow­icach. Koor­dy­na­tor pro­jek­tu „CreArt Net­work of Cities for Artis­tic Cre­ation” (2017–2021). Zaj­mu­je się pro­mocją i edukacją w zakre­sie fotografii.

Autor­ka kilku­nas­tu wys­taw indy­wid­u­al­nych, kilkudziesię­ciu zbiorowych oraz hap­pen­ingów fotograficznych, redak­tor książek fotograficznych i koor­dy­na­tor pro­jek­tów doku­men­tu­ją­cych Śląsk. Była jurorem wielu konkursów fotograficznych i kura­torką pon­ad 300 wystaw.

W 2010 roku otrzy­mała nagrodę Min­is­terst­wa Kul­tu­ry i Dziedz­ict­wa Nar­o­dowego za osiąg­nię­cia twór­cze i wkład w rozwój pol­skiej kul­tu­ry, a w roku 2017 Brą­zowy Medal „Zasłużony Kul­turze Glo­ria Artis”.

Członek Związku Pol­s­kich Artys­tów Fotografików oraz Związku Pol­s­kich Artys­tów Plastyków.

Fotografie Katarzyny Łaty są owocem pra­cy artys­t­ki z aparatem fotograficznym uży­wanym jako narzędzie pamię­ci. Nie o kreację tu chodzi, ani o zapis dynami­ki zdarzeń czy decy­du­ją­cych momen­tów. To ta niezwykła w swej pros­to­cie funkcjon­al­ność fotografii, która pozwala sprowadzać do dwuwymi­aru i ocalać od zapom­nienia to, co w naszym świecie uważamy za ważne. Co chce­my, aby mówiło, stało się stop-klatką stru­mienia cza­su, w którym ist­nieje­my. To dopra­cow­any wiz­ual­nie i for­mal­nie pro­jekt, bard­zo atrak­cyjny pod wzglę­dem doboru formy oprawy i ekspozy­cji, ale to nie ona stanowi jego najwięk­szy walor. Siłą tego rodza­ju fotografii jest jej zdol­ność do głębok­iej subiek­ty­wiz­a­cji przed­staw­ionego. Poprzez wybór miejsc kluc­zowych dla pamię­ci autor­ki, poprzez cel­e­brację pro­ce­su zapisu obrazu, następu­je swoiste “wyniesie­nie” moty­wu pon­ad inne, kon­tem­plac­ja tego, co było i już nie wró­ci, ale prze­cież jakoś trwa, póki jesteśmy — autor i widz. “Studi­um przy­pad­ku” to studi­um jed­nos­tkowego przy­pad­ku trwa­nia przestrzeni oso­bis­tej i jej rek­wiz­ytów, w takim a nie innym cza­sie, w takiej a nie innej przestrzeni, wśród takiej a nie innej scenografii. Przy­padek? Jeśli tak do tego pode­jść, to bard­zo szczegól­ny, znaczą­cy, usen­sown­iony namysłem nad codzi­en­noś­cią. Namysłem, którego narzędziem jest fotografia, rozu­mi­ana tutaj jako sztu­ka dobiera­nia obrazów do tego, aby mówić o tym co ważne”

Jolan­ta Rycerska

Katarzy­na Łata – Studi­um przypadku
Prace, które złożyły się na cykl prezen­towanej wys­tawy Katarzyny Łaty „Studi­um przy­pad­ku” pow­stawały przez ostat­nich kil­ka lat. Autor­ka kierowana potrze­bą przyglą­da­nia się swoim przeży­ciom poszuki­wała najlep­szej formy bo to co radosne, czułe i bolesne zostało zapisane jak na kartkach pamięt­ni­ka , w tym wypad­ku, utr­wal­iło się w obra­zie fotograficznym.Bardzo oso­bisty, niemal szu­flad­owy zapis życia wewnętrznego, trans­fer rzeczy­wis­toś­ci, który przez siebie prze­puszcza­ła, znalazł swój język zewnętrzny. Dziś dzieli się nim z nami.
Prezen­towane w Galerii ZPAF obrazy fotograficzne wkracza­ją na szer­sze pole wiz­ualne, niż te pro­ponowane przez klasy­czną fotografię. For­ma poje­dynczych prac oraz przestrzeń zbu­dowana z pon­ad 40 fotogramów i tek­stów tworzą nową kom­pozy­cję wiz­ual­ną – insta­lację przy­go­towaną spec­jal­nie do przestrzeni krakowskiej galerii.
Każdy obraz fotograficzny skła­da się z dwóch ele­men­tów, będą­cych wzglę­dem siebie w pewnym fizy­cznym dys­tan­sie: więk­szego, czarno-białego zdję­cia i mniejszego zna­j­du­jącego się w środ­ku zdję­cia polaroid­owego. Prezen­towane obrazy, odmi­enne w estetyce,czasami real­isty­czne, niekiedy bardziej graficzne, zderza­ją się for­mal­nie i nagle — wkracza­jąc w przestrzeń psy­chiczną- wywołu­ją napływ fali znaczeń. Może właśnie dlat­ego autor­ka odwołu­je się w tytule do słowa studi­um, oznacza­jącego tu chwile zatrzy­ma­nia, kon­tem­placji, odwoła­nia się do reflek­sji i emocji. W ten sposób bierze w posi­adanie naszą wrażliwość.
Choć na pier­wszy rzut oka wszys­tko wyda­je się tu być przy­pad­kiem, to prace Katarzyny Łaty nie przy­pad­kowo przy­pom­i­na­ją japońskie wier­sze haiku. Oznacza to, że czuły odbior­ca z pewnoś­cią odna­jdzie siebie w tym uniwersum.
Kura­tor­ka wys­tawy Danu­ta Węgiel

————————————————————————-

CYBERFOTO 2020

XXIII Między­nar­o­dowy Konkurs Cyfrowej Fotokreacji „CYBERFOTO 2020”
Orga­ni­za­tor: Region­al­ny Ośrodek Kul­tu­ry w Częs­to­chowie, ul. Ogińskiego 13a, Częstochowa
Part­nerzy: Nar­o­dowe Cen­trum Kul­tu­ry, ZPAF Okręg Śląs­ki, Fotok­lub RP Sto­warzysze­nie Twórców
Patronat hon­orowy: Marsza­łek Wojew­ództ­wa Śląskiego. Patronat: Prezy­dent Mias­ta Częstochowy
Ter­min nadsyła­nia prac do konkur­su: 17 mar­ca 2020

Konkurs ma na celu pro­mocję fotografii cyfrowej jako sztu­ki o szczegól­nym ładunku kul­tur­otwór­czym, oraz pokazanie możli­woś­ci cyfrowej kreacji obrazu fotograficznego. Jest to najwięk­szy tego typu konkurs w Polsce. Corocznie napły­wa pon­ad 1000 fotografii z całego świa­ta. Z wys­tawy pokonkur­sowej wydawany jest kat­a­log w języku pol­skim i angielskim.
Prace nadesłane na konkurs akcen­tu­ją relac­je zachodzące w sztuce obra­zowa­nia świa­ta, która cią­gle ewolu­u­je w kierunku wyt­worzenia pewnej wiz­ji opartej na zaawan­sowanych tech­nolo­giach rejes­tracji obrazu. Ambicją przesła­nia tego konkur­su jest utrzy­manie stałej więzi z nowoczes­ną jakoś­cią kul­tu­ry wiz­ual­nej, ksz­tał­tu­jącej także naszą tożsamość nar­o­dową. Wys­taw­ie corocznie towarzyszy sem­i­nar­i­um poświecone relacjom pomiędzy sztuką a technologią.

Ważniejsze postanowienia z regulaminu:
* Konkurs ma na celu prezen­tację możli­woś­ci kreacji obrazu fotograficznego
poprzez zas­tosowanie kom­put­era i współczes­nych tech­nik obrazowania.
* Konkurs jest dostęp­ny dla wszys­t­kich fotogra­fu­ją­cych, moż­na zgłaszać
wyłącznie prace do tej pory niepub­likowane i nienagradzane.
* Mate­ri­ałem wyjś­ciowym do przetworzeń cyfrowych jest trady­cyj­na fotografia,
bądź fotografia wyko­nana metodą cyfrową.
* Prace — min­i­mal­ny for­mat 21x30 cm, A‑4 w postaci wydruku lub odbit­ki fotograficznej
należy opisać na odwro­cie poda­jąc: imię i nazwisko (lub godło) oraz tytuł.
* Do prac należy obow­iązkowo dołączyć w zamkniętej kop­er­cie wypełnioną kartę zgłoszenia
oraz wyma­gany opis.
* Uczest­nict­wo w konkur­sie jest płatne i wynosi 50 zł od autora.
* Oce­ny prac i podzi­ału nagród dokona Jury powołane przez organizatorów.
* Przewidziano nagrody: I — 2.500 zł, II — 1.500 zł, III — 800 zł oraz trzy wyróżnienia po 400 zł.
* Zostanie wydany kat­a­log z nagrod­zony­mi pra­ca­mi, wys­taw­ie towarzyszyć będzie
sem­i­nar­i­um poświę­cone zas­tosowa­niu kom­put­era w kre­owa­niu współczes­nej sztuki.

Ter­miny:
Zgłaszanie prac konkur­sowych: do 17 mar­ca 2020
Oce­na prac przez Jury: 19 mar­ca 2020
Otwar­cie wys­tawy pokonkur­sowej: 17 kwiet­nia 2020 o godz. 18:00 w Galerii ART-FOTO w Częstochowie.
Dodatkowych infor­ma­cji na tem­at konkur­su udziela komis­arz: art. fotografik Sła­womir Jodłowski.

INFORMACJE DO POBRANIA

images1

Kar­ta zgłoszenia Cyber­fo­to 2020

————————————————————————-