Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski zaprasza 02 VIII 2017 o godz 18.30 na wernisaż pokonkursowej wystawy fotografii „CYBERFOTO 2017”. Wernisaż odbędzie się w Galerii Katowice mieszczącej się w Katowicach przy ul. Św. Jana 10 (II piętro). Wystawę można oglądać do 25 sierpnia 2017 w środy, czwartki i piątki w godzinach od 17.00 do 20.00.
O CYBERFOTO
Historia konkursu sięga roku 1997, kiedy to po raz pierwszy w jakże szacownej Miejskiej Galerii Sztuki w Częstochowie zaprezentowaliśmy zaledwie kilkanaście prac, kilku można powiedzieć twórców-pionierów cyfrowych obrazów. Dzisiaj są to uznani artyści w twórczości których, technologia cyfrowa odgrywa podstawową rolę. Wspomnę tutaj przede wszystkim Jana Berdaka z Opola, /pierwszego zwycięzcę CYBERFOTO/, Piotra Zabłockiego z Gdańska i Algimantasa Kalvaitisa z Litwy, uczestników pierwszej edycji CYBERFOTO.
Artyści ci, jako jedni z pierwszych, świadomie posługiwali się technologią cyfrową, intuicyjnie przeczuwając możliwości twórczej kreacji, jakimi nasycona jest digitalizacja obrazu fotograficznego. Wpisali się oni w historię pierwszej edycji konkursu.
Z ponad tysiąca autorów, którzy uczestniczyli w konkursach CYBERFOTO koniecznie trzeba wymienić takich artystów jak : Ryszard Czernow, Ewa Przytuła, nieżyjący już niestety, Marek Eligiusz Janicki, Piotr Rosiński, Jacek Szczerbaniewicz, Marcin Giba, Krystyna Andryszkiewicz i Edyta Pilichowska, a z pośród twórców zagranicznych najbardziej zaznaczyli swoją obecność : Evaldas Ivanauskas z Litwy, Sergey Kharlamov z Ukrainy czy wspomniany już wcześniej, Algimantas Kalvaitis. Twórczość wymienionych artystów najbardziej oscyluje w kierunku idei artystycznej CYBERFOTO. Staraliśmy się zawsze nagradzać prace tchnące nieprzeciętną wyobraźnią a jednocześnie posiadające filozoficzno-melancholijny podtekst, prace w których widać intelektualną zabawę z wirtualną rzeczywistością, generując nowatorstwo nowych przestrzeni sztuki. Iluzyjna metafizyka filozofii bytu bijąca z tych fotografii tworzyła i pewnie tworzyć będzie siłę napędową dalszych edycji konkursu. Jestem przekonany, że nagradzając te prace udało się wypracować, pewną specyficzną niszowość założeń konkursu, polegającą na gloryfikacji transcendentalnej wyobraźni, skutecznie opierającej się komercyjnym potrzebom kulturowym współczesnego społeczeństwa. W założeniach ideowych konkursu, staraliśmy się także akcentować wytworzoną aktualnie, dominacje wizualności, opartą na obrazach technicznych, jako wartość artystyczną i kulturową.
Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski oraz organizator konkursu Bank Zachodni WBK zapraszają 14 lipca 2017 o godzinie 18.30 na wernisaż wystawy prac laureatów 13. edycji konkursu fotografii dokumentalnej BZ WBK Press Foto 2017, który odbędzie się w Galerii Katowice mieszczącej się w Katowicach przy ul. Św. Jana 10. Wystawę można oglądać do 31 lipca 2017 od poniedziałku do piątku w godzinach od 12.00 do 19.00 i w soboty w godz. od 12.00 do 17.00. 14 lipca 2017 o godz. 16.30 odbędzie się spotkanie autorskie „Od pasji do profesjonalizmu” z laureatami konkursu: Tomaszem Jodłowskimi i Radosławem Kaźmierczakiem.
W dniach 14 i 15 lipca od godz. 15 odbędą się bezpłatne warsztaty fotograficzne prowadzone przez Karolinę Jonderko. Liczba miejsc jest ograniczona. Zgłoszenia prosimy kierować na adres email: biuro@bzwbkpressfoto.pl
Album Michała Cały “Śląsk i Galicja” zdobył uznanie jurorów Open Submission 2017 Belfast Photo Festival 2017.
Więcej informacji na stronie organizatora:
Wydawnictwo: Muzeum Historii Fotografii im. Walerego Rzewuskiego w Krakowie
Zdjęcia : Michał Cała
Teksty: Adam Mazur, Maria Lipok-Bierwiaczonek
Projekt graficzny: Adam Sowa
Druk: Drukarnia Dimograf Sp. z o.o.
Format: 297 x 240 mm
Nakład: 300 szt.
Ilość zdjęć: 184
Ilość stron: 200
Okładka twarda
Na album składa się 6 najważniejszych cykli w dorobku autora:
4 cykle czarno-białe:
Śląsk 1975–1992
Dolny Śląsk – małe miasteczka 1983
Śląsk i Zagłębie 2004–2013
Galicja 1976–1990
oraz 2 cykle kolorowe:
Metropolia – miasta Śląska i Zagłębia 2004–2013
Dolny Śląsk – miasta i miasteczka 2012–2013
24 czerwca 2017 w Starej Galerii ZPAF odbyła się uroczystość wręczenia Medali Zasłużony Kulturze Gloria Artis przyznanych przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Piotra Glińskiego jedenastu zasłużonym twórcom z naszego środowiska. Medale Gloria Artis są najwyższym wyróżnieniem przyznawanym przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Srebrne Medale Zasłużony Kulturze Gloria Artis otrzymali:
Andrzej Borys, Wojciech Plewiński, Zbigniew Podsiadło, Jerzy Riegel.
Brązowe Medale Zasłużony Kulturze Gloria Artis otrzymali:
Katarzyna Łata-Wrona z Okręgu Śląskiego, Ryszard Karczmarski, Bogdan Konopka, Andrzej Łada, Piotr Sawicki i Irena Gałuszko.
Laureatom w imieniu całego środowiska serdecznie gratulujemy i życzymy dalszych sukcesów artystycznych na polu fotografii.
Medale wręczyła Ewa Wytrążek — dyrektor Departamentu Narodowych Instytucji Kultury MKiDN.
Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis przyznany Andrzejowi Baturo po jego śmierci 9 czerwca b.r. został wręczony najbliższej rodzinie podczas uroczystości pogrzebowej
w Bielsku Białej.
(informacja za www.zpaf.pl)
Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski oraz Szkoła Fotograficzna Fotoedukacja zapraszają 28 czerwca 2017 o godzinie 18.30 na wernisaż wystawy fotografii „Dyplomy Fotoedukacji”, który odbędzie się w Galerii Katowice mieszczącej się w Katowicach przy ul. Św. Jana 10. Wystawę można oglądać do 11 lipca 2017 w środy, czwartki i piątki w godzinach od 17.00 do 20.00.
Lista autorów biorących udział w wystawie:
Paweł Klimek
Barbara Iwińska
Klaudia Kominek
Dagmara Kasperczyk
Anna Laskowska
Leszek Golowski
Natalia Kuder
Natalia Nalewajka
Beata Szmajduch-Pilip
Mirosław Kotas
Ksenia Głowacka
Maja Ulak
Anna Łękawa
Małgorzata Ludwiczak
Magdalena Ochenkowska
Magdalena Rogalska
Alina Lubecka
Grzegorz Labudda
Jakub Witkowski
Krzysztof Bryś
Paulina Gros
Wiktor Szindler
Zapraszamy.
Zapraszamy na kolejne spotkanie z cyklu Herbata i Fotografia, które odbędzie się w piątek 23 czerwca, o godzinie 17:30. Będzie to ostatnie spotkanie przed wakacjami.
Spotkanie prowadzą: Krzysztof Szlapa i Kamil Myszkowski
Nie żyje nasz wielki przyjaciel i artysta — Andrzej Baturo
Dotarła do nas właśnie smutna wiadomość, że dzisiaj, 9 czerwca 2017, odszedł Andrzej Baturo
— wybitny twórca, człowiek o niepowtarzalnej osobowości, wyjątkowo oddany Związkowi
i polskiej fotografii, a dla tak wielu z nas serdeczny przyjaciel…
Informację o pogrzebie dodamy po jej otrzymaniu od rodziny, z którą łączymy się w bólu.
Z głębokim żalem informuję, że dzisiaj, 9 czerwca 2017 roku o godz. 7:00 odszedł od nas ANDRZEJ BATURO — wybitny artysta, wspaniały człowiek, charyzmatyczna osobowość
i Wielka Postać Polskiej Fotografii.
Od pewnego czasu Andrzej zmagał się z ciężką chorobą. Jego cierpienie oraz heroiczna walka o życie są dla nas niezwykłym przykładem humanizmu i poświęcenia.
Był osobą niezwykle pogodną i ujmującą, gdziekolwiek się pojawił, zawsze promieniał życzliwością i uśmiechem.
Głęboko ludzki wymiar Jego prac na długo pozostanie w naszej pamięci. W wielkim żalu pogrążył bliskich oraz przyjaciół z Górskiego Okręgu ZPAF, którego był założycielem i mentorem.
W tym trudnym czasie łączymy sie w bólu i żałobie z Jego rodziną i najbliższymi.
Wraz z odejściem Andrzeja Baturo Polska Kultura utraciła wybitną osobowość artystyczną, ale pamięć o Nim zachowamy w naszych sercach.
Zbigniew Podsiadło — Prezes Zarządu Okręgu Górskiego ZPAF
Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski, EPSON, EIZO oraz PERMA JET zapraszają 13 czerwca 2017 roku o godz 17.00 na bezpłatne warsztaty zarządzania kolorem, kalibracji monitora, doboru odpowiednich papierów fotograficznych oraz tworzenia profesjonalnych wydruków. Warsztaty odbędą się w Galerii Katowice mieszczącej się w Katowicach przy ul. Św. Jana 10 (II piętro)
Ilość miejsc ograniczona (25 osób). Zgłoszenia zawierające imię, nazwisko i numer telefonu prosimy kierować na adres e-mail: zpaf.katowice1@gmail.com
16-02-2011
KATOWICE
PIERŚCIŃSKI PAWEŁ SPOTKANIE AUTORSKIE
FOT — ARKADIUSZ ŁAWRYWIANIEC
Dnia 22 maja 2017 roku w Kielcach w wieku 79 lat zmarł Paweł Pierściński, twórca Kieleckiej Szkoły Krajobrazu.
Ostatnie pożegnanie zmarłego Pawła Pierścińskiego odbędzie się w piątek 26 maja o godz. 13:00 w Bazylice Katedralnej w Kielcach. Po uroczystościach kościelnych pogrzeb na Cmentarzu Nowym w Kielcach, ul. Spokojna.
Paweł Pierściński urodził się 25 maja 1938 roku w Kielcach.
Był absolwentem Politechniki Warszawskiej,
dyplom mgr inż. budownictwa lądowego uzyskał w 1962 roku.
Fotografował od lat 50. XX wieku. Zadebiutował na wystawie fotografii artystycznej w Częstochowie (1955).
Od 1964 roku był członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików.
Był współorganizatorem i kierownikiem Delegatury ZPAF w Kielcach (1975) oraz założycielem
i twórcą Okręgu Świętokrzyskiego ZPAF (1978). W 1982 został członkiem honorowym ZPAF.
Jest również członkiem honorowym wielu stowarzyszeń fotograficznych w Polsce,
a także Honorowym Prezesem Okręgu Świętokrzyskiego ZPAF.
Paweł Pierściński był autorem ponad 250 wystaw indywidualnych.
Wydał kilkanaście indywidualnych albumów fotograficznych (m. in. Struktury, Między Wisłą a Pilicą, Staropolski Okręg Przemysłowy).
Jest również autorem wielu tekstów, opracowań krytycznych,
recenzji i tekstów do katalogów wystaw.
W 2004 została wydana antologia Czas krajobrazu,
zawierająca jego teksty autorskie opublikowane w latach 1975–2004.
Za twórczość fotograficzną oraz działalność społeczną otrzymał m. in. Krzyż Oficerski
i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis
oraz honorowe odznaczenia Międzynarodowej Federacji Sztuki Fotograficznej: AFIAP, EFIAP i EsFIAP.
Zbigniew Podsiadło wspomina Pawła Pierścińskiego:
Paweł Pierściński od lat fotografował piękno pejzażu Kielecczyzny.
Utrwalał dostrzeżoną harmonię proporcji, rytmy, geometrię,
kontrasty budowane jakby nieziemskim światłem.
Zdjęcia z tej serii przepojone są emocją i uczuciem — głębokiego przywiązania do ziemi świętokrzyskiej.
Paweł Pierściński jest nie tylko ikoną polskiej fotografii, ale również Wybitną Postacią Polskiej Kultury.
W tym trudnym czasie łączymy się w bólu i żałobie z rodziną i najbliższymi Pawła.
Wraz z odejściem Pawłą Pierścińskiego, Polska Fotografia straciła wybitną osobowość
artystyczną, ale pamięć o Nim zachowamy w naszych sercach.
Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski zaprasza 7 czerwca 2017 o godz 18.30 na wernisaż wystawy studentów i absolwentów PWSFTviT w Łodzi “Obecność”. Wernisaż odbędzie się w Galerii Katowice mieszczącej się w Katowicach przy ul. Św. Jana 10 (II piętro). Wystawę można oglądać do 23 czerwca 2017 w środy, czwartki i piątki w godzinach od 17.00 do 20.00.
Kuratorem wystawy jest Joanna Chudy.
Wystawa Obecność jest prezentacją prac fotograficznych studentów i absolwentów PWSFTviT w Łodzi, kształcących się w kierunku fotografii. Kilkanaście różnych spojrzeń pod względem formalnym łączy temat istnienia i tożsamości.
Tytułowa obecność kojarzy się z procedurą, obowiązkiem, z czymś chwilowym i czasowym. Obecność, której poświadczenie wymaga podpisu.
Fotograficzne obrazy kilkunastu autorów są rodzajem sygnatury wynikającej z bardzo osobistej refleksji nad egzystencją i życiem, nad obrazem i portretem współczesnego młodego pokolenia.
Czy naszą obecność poświadczają rzeczy, które nas otaczają, czy może bliskie nam osoby, czy też obecność to bardziej stan ducha niż fizyczny byt? Studenci Szkoły Filmowej w Łodzi szukają odpowiedzi na te pytania w obszarze portretu.
Joanna Chudy
Autorzy fotografii:
Magdalena Benda, Justyna Bugajczyk, Andrzej Cichoń, Paweł Giza, Kacper Godlewski, Julia Klewaniec, Natalia Kościelska, Maria Łukaszewska, Olka Van, Agata Puławska, Agata Serge, Martyna Strzelczyk, Aleksandra Szajnecka, Sophia Kalinowska – Werter, Krzysztof Żabski.
Magdalena Benda urodzona w 1996 roku w Raciborzu. Absolwentka Akademii Fotografii. Obecnie studentka fotografii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej.
Justyna Bugajczyk urodzona w 1989 roku w Radomsku, ukończyła studia pierwszego stopnia na kierunku grafika warsztatowa, aktualnie studentka piątego roku Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi na kierunku fotografia. Zajmuje się także scenografią pod pseudonimem UKWIAŁ.
Andrzej Cichoń urodzony w 1997 roku w Lublinie. Student fotografii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi.
Paweł Giza urodzony w 1990 roku w Żarach. Student Wyższej Szkoły Fotografii AFA we Wrocławiu. Aktualnie student czwartego roku, na kierunku: Fotografia w Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Ważniejsze wystawy:
„Kolekcja/Assemblage” Øksnehallen, Kopenhaga, Dania,
„ObjectOriented/Intimate Inventory(OO/II)”, Dom Literatury w Łodzi, FOTOFESTIWAL 2014,
„Pierwszy raz, 24 lata”, Miejski Punk Kultury Prexer w Łodzi, FOTOFESTIWAL 2015,
„Zmiana postaci kształtu”, Szklarnia Dwa w Szkole Filmowej w Łodzi, FOTOFESTIWAL 2016, „Tam nic nie ma” TIFF Festival 2016.
Kacper Godlewski urodzony w 1997 roku, dorastał w Krajence. Studiuje fotografię w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. W swoich pracach obrazuje własną wizję piękna i kobiecości. Fotografie publikował podczas Fashionphilosophy Fashion Week Poland na wystawie Young Fashion Photographers Now w 2014 roku.
Sophia Kalinowska-Werter to fotograf freelancer pochodząca z Nowego Jorku. Uczyła się w Międzynarodowym Centrum Fotografii na Manhattanie, obecnie studiuje w Łódzkiej Szkole Filmowej. Kompletnie nie ma pojęcia co właściwie robi.
Julia Klewaniec urodzona w 1996 roku, ukończyła Liceum Plastyczne w Zespole Szkół Artystyczno-Projektowych w Tarnowskich Górach, aktualnie studentka pierwszego roku fotografii w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi.
Najbliższa jej jest fotografia reportażowa oraz fotografia kreacyjna. Mimo dwóch sprzecznych ze sobą kierunków fotograficznych kocha otaczającą ją prawdę albo silne ingerencje w sytuacje wykreowane w nieokreślonej przestrzeni. Szuka adrenaliny i stara się poszerzać własne horyzonty. Nie może wysiedzieć na miejscu.
Natalia Kościelska urodzona w 1996 roku. Studiuje fotografię w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. W swojej fotografii w centrum zainteresowania stawia człowieka. Na koncie ma wyróżnienie w Sony World Photografphy Awards oraz kilka publikacji na stronie Photo Vogue- vogue.it.
Maria Łukaszewska urodzona w 1994 w Zduńskiej Woli. Ukończyła IV Liceum Ogólnokształcące w Łodzi. Fotografią interesuje się od kilku lat, jednak zetknęła się z nią dużo wcześniej dzięki tacie, który amatorsko zajmował się tą dziedziną sztuki. Ma na swoim koncie jedną wystawę indywidualną oraz kilka zbiorowych. Jej zdjęcia publikowane były w magazynie K Mag oraz niemieckim Kaltbut. Interesuje się dokumentowaniem, ale i kreowaniem rzeczywistości. W swoich pracach często wykorzystuje kolaż, malarstwo, rysunek, które łączy z fotografią.
Agata Puławska urodzona w 1996 roku, absolwentka Liceum Plastycznego w Zabrzu. Od 2016 roku studiuje fotografię na Wydziale Operatorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Jej fotografia opiera się na czystych kadrach, prostych kompozycjach i minimalizmie. Cały czas szuka swojej fotograficznej drogi.
Agata Serge urodzona w 1990 roku, pochodzi z Łodzi. Po maturze zdecydowała się na wyjazd do Holandii, ale od 3 lat znów mieszka w Polsce. Jest szczęśliwą mamą 5-letniego synka, a także studentką fotografii na Wydziale Operatorskim łódzkiej Szkoły Filmowej. Najchętniej realizuje projekty autorskie, ale też sesje komercyjne dla marek takich jak: Pan Tu Nie Stał, Dollhouse, Mumukid, Preska czy Pretty Girl. Ma na koncie wiele nagród (m.in. Monochrome Photography Awards 2016, Fine Art Photography Awards 2016, International Photographer of the Year 2015, Moscow Photo Awards 2015) oraz publikacji (m.in. w Digital Photographer, Digital Camera Polska, K-Mag, New Dutch Photography Talent 2014).
Martyna Strzelczyk urodzona w Knurowie w 1991 roku. Absolwentka Liceum Plastycznego im. Juliana Fałata w Bielsku-Białej oraz Wydziału Operatorskiego i Realizacji Telewizyjnej o specjalności Fotografia w łódzkiej Szkole Filmowej. Aktualnie doktorantka Filmówki. W jej pracy zarysowują się dwa kierunki. Z jednej strony oscyluje wokół tematyki rodziny i relacji międzyludzkich, z drugiej strony fascynuje ją kreowanie świata pozornego i wirtualnego.
Aleksandra Szajnecka urodzona w 1997 roku w Łodzi, studentka fotografii w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. W swojej fotografii poszukuje piękna w otaczającej ją przestrzeni i ludziach.
Olka Van urodzona w 1994 roku, pochodzi z Jasła, studentka trzeciego roku fotografii w łódzkiej Szkole Filmowej. Laureatka konkursu Neutral Density Photography Award 2015 i uczestniczka DEBUTS 2015.
Krzysztof Żabski urodzony w 1996 roku w Rabce-Zdrój. Absolwent Krakowskiej Akademii Fotografii. Student fotografii w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Miłośnik fotografii mody, sportowej oraz kreacyjnej. Tworzący z fascynacji, a nie z obowiązku.
Zapraszamy na najbliższe spotkanie z cyklu Herbata i Fotografia, które odbędzie się 18 maja o godzinie 17:30.
Spotkanie prowadzą: Krzysztof Szlapa i Kamil Myszkowski
Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski zaprasza 10 maja 2017 o godz 18.30 na wernisaż wystawy Jerzy Kleszcz “Duch sportu”. Wernisaż odbędzie się w Galerii Katowice mieszczącej się w Katowicach przy ul. Św. Jana 10 (II piętro). Wystawę można oglądać do 2 czerwca 2017 w środy, czwartki i piątki w godzinach od 17.00 do 20.00.
Kuratorem wystawy jest Grzegorz Klatka.
Urodziłem się 58 lat temu. Po raz pierwszy “ugryzłem” aparat fotograficzny jako proste 12-letnie pachole i po dziś dzień cierpię w tym nałogu.
Zawodowo zacząłem pracować w 1983 roku w regionalnym tygodniku “Wiadomości Zagłębia “. Rok jeden, bardzo ściśle, współpracowałem z Centralną Agencją Fotograficzną w Katowicach, pod okiem Stanisława Jakubowskiego.
I nagle trafił się wakat w katowickim Sporcie. Był rok ’88, pismo ogólnopolskie, ludzkie pieniądze .
Zawsze byłem zimny sportowo, nie lubiłem kibolstwa, toteż sport, ruch, emocje, wszelkiego rodzaju igrzyska fotografowało mi się znakomicie. W międzyczasie postudiowałem w instytucie dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Krach systemu sprawił, że nowym wydawcą Sportu został Szwajcar Jürg Marquard. Wtedy zaczęła się moja nowa przygoda z fotografią. Zostałem szefem agencji fotograficznej ”panorama” obsługującej wszystkie katowickie tytuły szwajcara, tj.: Sport, Panorama, Ekran, Dziennik Śląski. Produkowaliśmy także reklamy prasowe. Po raz pierwszy miałem okazję poważnie popracować w studio. Ładne kobitki i moda zdominowały wtedy moją robotę. Sielanka trwała tylko kilka lat i z powrotem wróciłem na areny sportowe. Tym razem do obsługi włączono mi, oprócz Sportu, krakowskie Tempo i Przegląd Sportowy, do którego przeszedłem na stałe w 2004 r. Ostatnie lata, aż do momentu gdy zmogła mnie choroba, pracowałem w dziale sportowym Faktu i agencji fotograficznej Newspix w wyd. Ringer Axel Springer Polska. Wyspecjalizowałem się w fotografowaniu sportów zimowych. Bylem na ponad 200 zawodach pucharu świata w skokach narciarskich, 3 zimowych igrzyskach olimpijskich, 4 nordyckich mistrzostwach świata. W 2006 roku na konkursie Grand Press Foto w kat. Sport, zgarnąłem za jednym zamachem 1 i 2 nagrodę. Moją pracę przerwała choroba. Pozostało mi kilkadziesiąt tysięcy zdjęć. No i dobra…
Jerzy Kleszcz
Jurka Kleszcza poznałem w 1993 lub 4 roku, w dziale fotograficznym redakcji Sportu i Panoramy Śląskiej gdzie trafiłem jako uczeń technikum fotograficznego w charakterze praktykanta. W tym czasie w dziale pracowało czterech fotografów: najstarszy Józef Wróbel był dżentelmenem o wiecznie rumianej cerze i cholerycznym usposobieniu; Józef Wolny, lekko flegmatyczny, z popiersiem antycznego filozofa oraz najmłodszy z nich, Marek Wachowicz — przystojniak, mieszanka gangstera z oficerem wydziału kryminalnego z polskich seriali telewizyjnych. Był głośny, wulgarny i lubił się obnosić z bronią (tzw. “klamką”) chyba bardziej niż z kamerą. Tym towarzystwem zarządzał Jurek Kleszcz a zdecydowanie nie było to towarzystwo wzajemnej adoracji.
Sam dział foto w katowickiej redakcji składał się z przestronnego biura z długim, podkowiastym stołem, prymitywnego studia fotograficznego na jednym końcu pomieszczenia i śmierdzącej chemikaliami kanciapy na drugim. W kanciapie znajdowała się ciemnia. Nigdzie nie było okien. Wszystko to wyglądało tymczasowo i ponuro jak na dział “kreatywny”. Najbardziej zaimprowizowaną i zapuszczoną częścią biura było archiwum fotograficzne. Mieściło się w kilku blaszanych szafach, mniej więcej takich jakie się znajdowało w szatniach dla robotników w dowolnej kopalni w regionie. Wewnątrz szaf kłębiły się setki zwojów czarno-białych klisz z różnych imprez sportowych. Raj dla archiwisty, przekleństwo dla sprzątaczki. Gdy filmy, przez niedomknięte drzwi próbowały same wydostać się na zewnątrz, szef wykonywał zamaszysty gest nogą, żeby udaremnić “przeciek” informacji.
Dla Jurka liczył się tylko aktualny materiał. Przeszłość w negatywach nie istniała. Owszem, czasem ktoś się po nią upomniał. Wpadał do działu kolega “długopis” i mówił: “Jurek, daj jakiegoś Hajtę, jedzie do Niemiec, potrzebny pion na jedynkę”. Wtedy szef zanurzał po łokieć rękę do szafy wyciągał dwa, trzy zwoje, przecierał o spodnie, podnosił do lampy: “o, jest dobra klatka”.
Fotografowaliśmy wszelkie możliwe imprezy sportowe z przewagą piłki nożnej. Jurek miał nosa na stadionie, wiedział gdzie się ustawić i co się może zdarzyć ale nie istniał priorytet szefa w kolejce do publikacji. Jeśli on przegapił sytuację, którą ja sfotografowałem, słał moje zdjęcia do druku w pierwszej kolejności.
Po wieczornych meczach pędziliśmy do redakcji bo drukarnia już “grzała” maszyny. Jurek wołał filmy w 5–7 minut w mocno stężonej chemii (tzw. “zupie”). Dalej szybkie suszenie i wpół mokra klisza wędrowała do powiększalnika. Dwadzieścia minut po naszym powrocie pierwsze odbitki leżały już na stole. Gdy było po wszystkim, szef lekko cynicznym tonem wygłaszał swoją ulubioną sentencję: “No mały, wykonaliśmy kawał dobrej i nikomu niepotrzebnej roboty” i otwierał butelkę whisky lub piwa, z którego ja dostawałem piankę.
Moja miesięczna praktyka szybko upłynęła. Ostatniego dnia “zajęć” przyniosłem dobry trunek w podzięce dla szefa. Powiedział: “Nie mały, oddaj mamie. Jak skończysz szkołę i zaczniesz zarabiać sam postawisz”. Jakiś czas później zadzwonił telefon: “Jadę na mecz, może chcesz się wybrać?”.
I tak przez kolejne trzy lata telefon dzwonił regularnie a szef zabierał mnie wszędzie tam gdzie sam jeździł. Poznałem Jurka wraz z jego dziwacznymi, jak mi się wtedy wydawało, poglądami. Poznałem najbliższą rodzinę (odwiedzaliśmy jego mamę i sparaliżowanego ojca w domu Łazach) i przyjaciół, a przede wszystkim jego pracę, która wkrótce stała się także i moją. Nie znałem jedynie Jurka zdjęć, oprócz tych, które pojawiały się w gazecie.
W 2014 roku Jurek z niewydolnością oddechową wylądował w szpitalu. Uznaliśmy obaj, że to sprzyjający moment aby przejrzeć jego archiwa, a przynajmniej tą część, która powstała cyfrowo bo wspomniane szafy pewnie gniją wraz z cenną zawartością na jakimś śmietnisku. To co zobaczyłem w Jurka zdjęciach nie odbiegało od jego krytycznego stosunku do rzeczywistości. Kleszcz, fotoreporter sportowy, daleko wyszedł poza przedstawienia sportu znane z prasy bądź telewizji. Choć większość swojej fotograficznej “kariery” spędził w pogoni za urodzonymi zwycięzcami, idolami tłumów, ikonami polskiego sportu to uważam, że on sam jest fotografem tych przegranych. Jego uwagę prędzej przykuwa niepowodzenie, potknięcie, gorycz porażki niż euforia zwycięstwa. Zawsze wtedy kiedy kibice z trwogą zakrywają oczy, Jurek ma je szeroko otwarte. W swoich zdjęciach demitologizuje herosów, ośmiesza subkulturę
i biznes, które na nich wyrosły. A biznes boi się gorzkiej prawdy jak diabeł święconej wody. Być może dlatego większa część Jurka obserwacji nie znalazła miejsca na łamach.
Prywatnie, ulubioną dyscypliną Kleszcza jest mierzenie z broni krótkiej do nieruchomego celu z pozycji możliwie wygodnej. Jest typem niegroźnego militarysty. Gdy podupadł na zdrowiu w obawie o swoje i innych bezpieczeństwo oddał zezwolenie na broń palną i kupił wiatrówkę. Pozostała mu jego główna broń: ostre widzenie.
Grzegorz Klatka
Zapraszamy na najbliższe spotkanie z cyklu Herbata i Fotografia, które odbędzie się 20 kwietnia o godzinie 17:30. Gościem specjalnym będzie Beata Brząkalik-Gburek autorka aktualnej wystawy w Galerii Katowice pt. “Wizualna obecność”. Tematem przewodnim spotkania będzie motyw filmu w fotografii Zapraszamy serdecznie!
Spotkanie prowadzą: Krzysztof Szlapa i Kamil Myszkowski
Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski zaprasza 5 kwietnia 2017 o godz 18.30 na wernisaż wystawy Beata Brząkalik-Gburek “Wizualna obecność”. Wernisaż odbędzie się w Galerii Katowice mieszczącej się w Katowicach przy ul. Św. Jana 10 (II piętro). Wystawę można oglądać do 5 maja 2017 w środy, czwartki i piątki w godzinach od 17.00 do 20.00.
Kuratorem wystawy jest Katarzyna Łata-Wrona.
BEATA BRZĄKALIK – GBUREK
Absolwentka Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie — dyplom z wyróżnieniem z malarstwa
i fotografii (2007) oraz Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu ukończonej z wyróżnieniem na kierunku Specjalizacja – Fotografia (2013). Członek Związku Polskich Artystów Fotografików — Okręg Śląski (od 2014 roku). Brała udział w kilkunastu wystawach zbiorowych, autorka wystaw indywidualnych. Jej prace znajdują się w kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą. Główny obszar działań artystycznych stanowi klasyczna fotografia czarno-biała oraz malarstwo olejne. Zawodowo zajmuje się edukacją artystyczną. Mieszka i pracuje w Gliwicach.
Więcej na stronie autorskiej: www.brzakalikbeata.pl
WIZUALNA OBECNOŚĆ
“Chociaż można zakreślić obwód widzenia zbliżając się stopniowo od środka do obrzeży percepcji, wyniki pomiaru zmieniają się w każdej chwili i nigdy nie udaje się wyznaczyć momentu, w którym przestajemy postrzegać jakiś bodziec (…) To region widzenia nieokreślonego, widzenia nie wiadomo czego i nawet w sytuacji granicznej, kiedy coś znajduje się za moimi plecami, pozostaje pewnego rodzaju wizualna obecność.”
(Maurice Merleau-Ponty)
Zawsze interesowałam się problemem percepcji. Powyższy fragment ukierunkował moje poszukiwania, otworzył przede mną nowe możliwości. Siedząc w kawiarence mam za plecami ulicę – wiem, że ona tam jest. I chociaż jej nie widzę, jest „wizualnie obecna”. Podobnie jak obraz utajony – wiem, że zrobiłam zdjęcie słonecznika, ale go nie widzę, przechowuję ten kadr w myślach i na błonie do momentu wywołania, i również jest wizualnie obecny. Człowiek poprzez własny sposób postrzegania (naświetlania), jest w pewnym sensie analogią błony fotograficznej, nośnikiem obrazów. Podobnie jak błona, posiada warstwy: podłoże (ciało), warstwę światłoczułą, w której zachodzą procesy zapamiętywania, przechowywania i wywoływania obrazów, warstwę ochronną (mechanizmy obronne). Podobnie jak na błonie, obrazy ulegają zadrapaniom, pojawiają się rysy i plamy, które są śladem bycia i przeżywania.
Poprzez moje prace chciałabym skłonić widza do indywidualnego odbioru i poszukiwania własnych obrazów. Każdy z nas, patrząc na tę samą fotografię może zobaczyć coś zupełnie innego, osobistego.
Beata Brząkalik-Gburek, Gliwice 2017
Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski oraz Krajowy Cech Fotografów z siedzibą w Katowicach zapraszają 1 marca 2017 o godz 18.30 na wernisaż wystawy “Krzysztof Niesporek. Wspomnienie”. Wernisaż odbędzie się w Galerii Katowice mieszczącej się w Katowicach przy ul. Św. Jana 10 (II piętro). Wystawę można oglądać do 31 marca 2017 w środy, czwartki i piątki w godzinach od 17.00 do 20.00.
Organizatorem i sponsorem wystawy jest Krajowy Cech Fotografów z siedzibą w Katowicach.
Kuratorzy wystawy: Marek Gołąbek, Beata Mendrek, Arkadiusz Ławrywianiec
Krzysztof Niesporek — artysta fotografik, członek Okręgu Śląskiego Związku Polskich Artystów Fotografików, autor kilkudziesięciu wystaw indywidualnych oraz zbiorowych, wykładowca Szkoły Fotografii Fotoedukacja. Urodził się w 1950 roku w Katowicach-Szopienicah. Zainteresowanie i miłość do fotografii wyniósł z domu rodzinnego – już jego dziadek, Augustyn Niesporek, w 1919 roku założył Studio Fotograficzne. Po ukończeniu szkoły podstawowej Krzysztof podjął więc naukę w Technikum Fototechnicznym w Katowicach-Piotrowicach, gdzie zdał maturę, tym samym zdobywając tytuł Technika Fotografa. W 1971 roku rozpoczął pracę w rodzinnym studio fotograficznym, gdzie w 1974 roku uzyskał tytuł mistrza fotografii. Studio w katowickim Nikiszowcu, cieszące się szczególną renomą, prowadził nieprzerwanie do ostatnich dni.
W wywiadzie dla Gazety Wyborczej w 2014 roku mówił:
„Tak naprawdę chciałem zostać fotoreporterem. Bardzo chciałem pracować w “Panoramie”. Uwielbiałem ten tygodnik. Za jakość papieru, za kolor. W 1971 r. zmarł mój tata. Miałem 21 lat i akurat byłem w wojsku. Wiedziałem, że o pracy w gazecie muszę zapomnieć. Musiałem zająć się zakładem. Tata miał asystentkę, były uczennice. Nie chciałem nikogo zwalniać. Pracy było dużo. Skończyłem szkołę fotograficzną, ale brakowało mi doświadczenia. Pomagała mi mama. Parę rzeczy musiałem spartaczyć, żeby się nauczyć. Również w kontaktach z klientami. Raz przyszła klientka, powiedzmy, niezbyt interesującej urody. Zrobiłem jej zdjęcie do dowodu. Przy odbiorze powiedziała, że nie podoba się jej, jak wyszła. Wypaliłem: “Jak się fotografuje kapustę, to nie może na zdjęciu być jabłuszko!”. Pani wyszła, trzaskając drzwiami.
Od razu tego pożałowałem, zrobiło mi się głupio. Kilkanaście lat później klientka też wzięła zdjęcia niezadowolona. Narzekała, że kiedyś jej dużo lepsze zrobiłem. Przeprosiłem i powiedziałem, że byłem wtedy piętnaście lat młodszy”
Brał udział w wystawach zbiorowych Okręgu Śląskiego ZPAF np. 60-lecie ZPAF, Granice, Śląskie Tramwaje, Moja Mała Ojczyzna. W Policealnej Szkole Fotograficznej Fotoedukacja Krzysztof Niesporek prowadził zajęcia w ramach pracowni fotografii portretowej i studyjnej. Przygotował też wystawy „Nikisz”, i „Ludzie z Nikiszowca” [odnotował to Andrzej Koniakowski na swojej stronie a także Bogusława Słota w rozmowie na łamach Świata Obrazu], najbardziej interesował go portret i temu pozostał wierny do końca swojej pracy zawodowej i twórczej.
Zmarł w wieku 65 lat 15 marca 2016 r .
Zapraszamy na najbliższe spotkanie z cyklu Herbata i Fotografia, które odbędzie się 16 lutego o godzinie 17:30. Jak zwykle ciekawa rozmowa przy niezapomnianym aromacie herbaty gwarantowana- tym razem poruszony zostanie niezwykle zajmujący temat autoportretu Zapraszamy serdecznie!
Spotkanie prowadzą: Krzysztof Szlapa i Kamil Myszkowski
————————————————————————-
Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski zaprasza 1 lutego 2017 o godz 18.30 na wernisaż wystawy „Dolny Śląsk w fotografii grupy SKOOS“. Wernisaż odbędzie się w Galerii Katowice mieszczącej się w Katowicach przy ul. Św. Jana 10 (II piętro). Wystawę można oglądać do 24 lutego 2017 w środy, czwartki i piątki w godzinach od 17.00 do 20.00.
Grupa SKOOS powstała w 2011 r. Łączy nas fotografia, mamy za sobą wiele plenerów, kilka zbiorowych wystaw, niezliczoną ilość spotkań, dyskusji, kłótni, oraz wspólnie zjedzonej pizzy. Każdy z nas fotografuje w odmienny sposób, jednak łączy nas wspólne zamiłowanie do miejsc mało popularnych, ustronnych, pustych, takich obok. Członkowie grupy, którzy w latach 2012–2016 pracowali nad obecną wystawą to: Ewa Sowa, Anna Szczęsna, Leszek Komendera, Tomasz Owczarek, Adam Sowa i Michał Cała. W przeszłości do grupy należeli również: Anna Dudek, Katarzyna Sierek, Arkadiusz Olech i Kazimierz Zgoda. Tę wystawę dedykujemy pamięci Anny Szczęsnej.
Dolny Śląsk w fotografii grupy SKOOS
Cykl o Dolnym Śląsku, jako dokument będący jednocześnie artystyczną wypowiedzią na temat Ziem Odzyskanych, zrealizowany został w latach 2012 — 2016. Temat ten doskonale wpasował się w upodobania naszej grupy, ponieważ dolnośląskie miasteczka nie należą do miejscowości modnych, komercyjnych ani obleganych. Życie toczy się tutaj wolniej i trudniej a powojenna apatia mieszkańców wywołana historycznymi traumami odbiła piętno na wyglądzie tych miasteczek. Pozorna brzydota zabudowy, kicz, bałagan, dysharmonia i pstrokacizna kolorów może odpychać, lecz szukając dawnej elegancji i smaku wyłapujemy porządek w chaosie architektonicznym, harmonię i ład w kolorach i kształtach. Odkrywamy prostotę i funkcjonalność miejskiej przestrzeni.
Pokazujemy także ludzi w ich codzienności, w otoczeniu rozsypujących się budowli przypominających czasem o swej dawnej świetności.
Autorzy:
Ewa Sowa. Fotografuję od dawna. Interesuje mnie życie codzienne, obyczaje, tradycje, zależności, zmiany. W przeszłości związana ze Śląskim Towarzystwem Fotograficznym. W dorobku kilka zbiorowych wystaw i kilka nagród w konkursach fotograficznych.
Anna Szczęsna — ur. 06.05.1974, zm. 15.12.2016. W grupie SKOOS od 2012 roku. Pomimo ciężkiej choroby ‚brała udział w klubowych plenerach i wystawach.
Michał Cała, rocznik 1948, fotografuje od przeszło 40 lat, od roku 1983 członek ZPAF. Ulubiony temat to Śląsk od Katowic po Zieloną Górę.
Leszek Komendera — ur. 17.05.1973. Od grudnia 2015 członek ZPAF. Miłośnik długich ogniskowych.
Tomasz Owczarek urodził się w 1974 roku w Katowicach. Fotografią zajmuje się od roku 1995. Fotograf samouk. Utrwala na fotografiach przyrodę, pejzaże, ludzi, architekturę głównie podupadającą. Absorbuje go również fotografia podróżnicza.
Adam Sowa, rocznik 1971, z wykształcenia technik-mechanik, grafik komputerowy i prawie fotograf.
Z fotografią związany od około 20 lat. Kilka nagród w konkursach i publikacji. W 2016 roku wystawa indywidualna w Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze. Związany ze Śląskim Towarzystwem Fotograficznym.
————————————————————————-
Kolejne spotkanie z cyklu „Herbata i Fotografia” odbędzie się w czwartek, 19 stycznia 2017 w Galerii Katowice. Początek o godzinie 17.30. Podczas spotkania będzie możliwość zapoznania się z aktualną wystawą w Galerii Katowice ZPAF: Jakub Byrczek Pusta. W programie spotkania autor opowie o swoich pracach. Ponadto tematem spotkania będzie zagadnienie pustki w fotografii.
Spotkanie prowadzą: Krzysztof Szlapa i Kamil Myszkowski Zapraszamy!
————————————————————————-
Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski zaprasza 4 stycznia 2017 o godz 18.30 na wernisaż wystawy fotografii Jakub Byrczek „Pusta“. Wernisaż odbędzie się w Galerii Katowice mieszczącej się w Katowicach przy ul. Św. Jana 10 (II piętro). Wystawę można oglądać do 27 stycznia 2017 w środy, czwartki i piątki w godzinach od 17.00 do 20.00.
Jakub Byrczek / PUSTA
Idea Galerii Pustej zrodziła się w… kominie do wypalania wapna w latach 70. i od początku była owiana atmosferą tajemniczości. Poczynając od nazwy odwołującej się do motta:
…sztuka jest wypełnianiem pustego…
oraz loga przedstawiającego ogień z Ksiegi przemian Yijing. Jako przestrzeń galeryjna zaistniała
w roku 1993 w Górnośląskim Centrum Kultury i – nieprzerwanie przez 21 lat – stanowiła istotny głos w obszarze fotografii jako sztuki wizualnej. Grono autorów występujących w Pustej było nieprzypadkowe – jak zauważył Adam Sobota, kustosz Działu Fotografii Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Jakub BYrczek często sięgał po takich autorów: dla których posługiwanie się wielkoformatowymi kamerami oraz stykowymi odbitkami
z negatywów jest jednocześnie deklaracją postawy ideowej, postulatem szczerości, bezpośredniości i wrażliwości na istotę procesów zachodzących w świecie
Galeria nie była jednak zamknięta dla innych autorów: często pojawiały się w niej wystawy konceptualne, prezentacje zagranicznych autorów, tematyczne wystawy zbiorowe pod hasłem „Kontakty”, prezentacje czeskiej fotografii oraz efekty działań studentów. Dzięki systematycznej pracy, grono polskich i zagranicznych autorów urosło do ponad 130 indywidualnych i zbiorowych wystaw. Świadczy o tym trwały ślad w postaci kolekcji katalogów. Niestety, na skutek przemiany Górnośląskiego Centrum Kultury w Centrum Kultury Katowice im. Krystyny Bochenek, w 2014 roku przerwano tę znaczącą działalność galerii Pustej. Pozostawiono co prawda nazwę miejsca, lecz zmieniono jej kuratora i program (warto podkreślić, iż w tym samym czasie zniknęły też inne ważne dla wielbicieli sztuki i sąsiadujące z Pustą galerie: Engram, Sektor I, Piętro wyżej). Był to czas i emocje, które mocno utkwiły w mej pamięci, ponieważ od 2009 roku pomagałem w Galerii Pustej jako wolontariusz i stałem się świadkiem niekorzystnych dlań zmian. Idea galerii zakorzeniła się jednak na tyle mocno, że po dwóch latach przygotowań i przemyśleń nad jej nowym kształtem, zaistniała ona w nowej formie, tym razem w Jaworznie – jako Galeria Pusta cd. i dzięki temu do dziś możemy oglądać w niej co miesiąc nową wystawę.
Dlaczego o tym wszystkim piszę? Ponieważ bez nakreślenia tła historycznego nie można wystarczająco głęboko odebrać wystawy Jakuba Byrczka pt. PUSTA obecnej w Galerii Katowice Związku Polskich Artystów Fotografików. Wszak nie jest to klasyczna wystawa indywidualna
z wyraźnie nakreślonym problemem w postaci hasła i kolekcji zdjęć. Jakub Byrczek prezentuje raczej pewien proces kształtowania się idei pomiędzy działaniami w Galerii Pustej a swoją twórczością fotograficzną. Proces ten trwał przez lata i inspirowany był również wieloma dziedzinami poza fotograficznymi takimi jak: herbatyzm, sztuka ruchu, duchowość wschodu. Nie można pojąć a tym bardziej doświadczyć tego procesu bez głebokiego zanurzenia w comiesięczne życie autora. Zagadnienie to należy odbierać całościowo uwzględniając również działania społeczne Jakuba Byrczka – organizowanie spotkań Szkoły Widzenia, działań edukacyjnych (począwszy od zajęć dla dzieci ze szkół podstawowych po studentów Uniwersytetu Śląskiego), kształtowanie życia artystycznego grupy 999 w postaci plenerów, tworzenie wydawnictw. Przyglądając się samym fotografiom autora pragnę przywołać kolejny raz swoją wypowiedź do jego wystawy indywidualnej pt. Zapach łąk i niebo:
Jak pokazać widzowi zapach, jak przybliżyć mu niebo…? To paradoksalne (na pierwszy rzut oka niemożliwe do spełnienia) zadanie podjął Jakub Byrczek w swej nowej sekwencji zdjęć. Jego propozycja zaskakuje oszczędnością środków wyrazu prowokując pytania o relację pomiędzy tym, co możemy zobaczyć, a tym, co powinniśmy odczuć. Brak możliwości przedstawienia zapachu obrazem, zdradza jego niepodobieństwo do rzeczywistości, wymusza budowanie metafor lub abstrakcyjne myślenie. Sens fotografii nie kryje się jednak w odwzorowaniu otoczenia, ale w jego interpretacji, a ta wynika również z zastosowanych przez autora rozwiązań technicznych. Otworkowy negatyw i szczególny sposób kopiowania pozytywu, prowadzą do trudnej prawdy, którą często głosi Autor: Im gorzej tym lepiej… Seria może być także próbą ukazania doświadczeń wyniesionych z praktyki Tai Chi Kung, w której relacja pomiędzy Niebem i Ziemią jest fundamentalna. Człowiek pozostając pomiędzy nieskończonym niebem i skończoną ziemią, cały czas próbuje odnaleźć harmonię pomiędzy tym, co materialne, a tym, co duchowe.
Jeżeli zdarzy Wam się stanąć bezradnym jak niegdyś ja wobec prac Jakuba Byrczka
i będziecie się zastanawiali na co i dlaczego patrzycie, to czeka Was niezwykle trudne zadanie dotarcia do zagadnień stojących za tymi niepozornymi pracami. Może być to zadanie na lata, wręcz na całe życie. Ja już jednak wiem, że ta gra jest wiele warta… a po odpowiedzi na dręczące Was pytania najlepiej przyjechać do Jaworzna, na ulicę Fabryczną 37…
Krzysztof Szlapa
wieczny wolontariusz Galerii PUSTA 🙂
————————————————————————-