Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski zaprasza 7 października 2020 roku o godz. 18.30 na wernisaż wystawy fotografii Barbara Szewczyk-Szelka „Tak daleko, tak blisko”. Wernisaż odbędzie się w Galerii ZPAF Katowice mieszczącej się w Katowicach przy ul. Św. Jana 10 (II piętro). Wystawę można oglądaċ do 30 października 2020 od środy do piątku w godzinach od 17.00 do 20.00. Wstęp wolny. Wernisaż odbędzie się zgodnie z obowiązującym reżimem sanitarnym. Prosimy o zabranie maseczek ochronnych. Serdecznie zapraszamy.
Kurator wystawy: Józef Wolny.
Barbara Szewczyk-Szelka
Z wykształcenia mgr ekonomiki handlu zagranicznego, z zamiłowania artystka fotograficzka. W roku 2016 przyjęta do Związku Polskich Artystów Fotografików w Okręgu Śląskim. Członkini Głównej Komisji Rewizyjnej ZPAF. Swoje prace prezentowała na wielu wystawach krajowych i zagranicznych, zbiorowych oraz indywidualnych (m.in. „Teatr jednego aktora”, „Dwie kobiety”, „Między ziemią a ziemią”, „Smak dzieciństwa”, „Ça va?”).
Od Autorki
Gdy miałam 19 lat zamieszkałam w Katowicach. Przez kilkanaście kolejnych lat poruszałam się w bezpiecznej przestrzeni: dom–uczelnia, uczelnia–dom, później: dom–praca, praca–dom. Urlop? Byle dalej od miejsca zamieszkania. Żyjąc przez lata na Śląsku, byłam zupełnie nieświadoma, czym jest tradycyjna śląskość i tożsamość Górnoślązaków.
Przyszedł jednak moment, gdy zainteresowałam się fotografią. Zdjęcia robiłam głównie przy okazji dalszych podróży. Po kilku latach zauważyłam, że największą satysfakcję sprawia mi portretowanie ludzi (portret naturalny, psychologiczny, reporterski) oraz miejsc, do których wkracza postęp, które zmieniają wygląd, tracąc swój pierwotny urok i klimat. Najbliższa stała mi się fotografia socjologiczna, dokumentalna i street photo. Gdy fotografowanie przerodziło się w pasję, zaczęłam uważniej rozglądać się wokół siebie, również na co dzień. Z aparatem eksplorowałam moje miasto, coraz dalsze okolice. Tak zaczęła się prawdziwa podróż, nie w sensie geograficznym, a mentalnym.
Odkryłam świat nowych wrażeń, uczuć i emocji. Spacerowałam po śląskich miastach i dzielnicach. Trafiałam na ukryte podwórka, wstydliwie odgrodzone murem od nowoczesnych biurowców, centrów handlowych i ekskluzywnych osiedli. Rozmawiałam z ludźmi, którzy tam mieszkają, najczęściej od pokoleń. Wysłuchałam wielu wzruszających życiorysów ze Śląskiem w tle. Robiłam zdjęcia. Niestety, takich indywidualnych historii nie da się zamknąć w pojedynczym obrazie. Każdy kadr to tylko stop klatka, pozornie prosty epizod, który skrywa wielowątkową, trudną opowieść.
Prawdziwa fotografia jest dla mnie aktem nieinterwencji, sztuką obserwacji. To umiejętność znalezienia czegoś interesującego w zwykłym miejscu, dlatego niczego nie aranżuję, nie reżyseruję kadrów. Niczego nie upiększam i nie deformuję. Uważam, że nie zawsze ważne jest to, co zdjęcie pokazuje i czy jest technicznie doskonałe. Ważniejsze jest, o czym mówi. Wspaniały fotoreporter Don McCullin powiedział: „Fotografia nie jest związana z patrzeniem, lecz z czuciem. Jeżeli nie czujesz nic w tym, na co patrzysz, nigdy nie uda ci się sprawić, aby ludzie patrząc na twoje zdjęcia, cokolwiek odczuwali”
Zapraszam Państwa na wystawę „Tak daleko, tak blisko”. Mam nadzieję, że choć w części uda mi się pokazać Państwu, czym dziś jest dla mnie Śląsk i jego mieszkańcy.
Barbara Szewczyk-Szelka
Kurator o wystawie
Zawsze zastanawiałem się, dlaczego Barbara Szewczyk-Szelka fotografuje śląskie podwórka. Z jej talentem i umiejętnościami mogłaby z powodzeniem fotografować kwiatowe kompozycje albo urokliwe górskie pejzaże. Elegancka kobieta z aparatem dokumentuje jednak, niezmordowanie od lat, cieszące się złą sławą przestrzenie Śląska. Miejsca niezwykłe, które bezlitośnie determinują życie swoich mieszkańców, od urodzenia aż po grób. Wyeksploatowane i niepotrzebne jak potomkowie ludzi, których ciężka praca napędzała kiedyś kopalnie i huty przemysłowego Śląska.
Podwórko, po śląsku „plac”, na którym toczy się życie tych społeczności, ograniczało się zazwyczaj do przestrzeni między familokiem, hasiokiem, klopsztangą i najbliższą ruchliwą drogą. Każdy, kto był w Bytomiu, Świętochłowicach czy Rudzie Śląskiej, wie o tym doskonale. To miejsce wyizolowane gwarą, gdzie od razu wiadomo, kto swój, a kto obcy. Przestrzeń pomiędzy niebem a ziemią, utkana z czerwonych cegieł, dająca złudne poczucie tożsamości, względne bezpieczeństwo i zakaz podróży dłuższej niż trzy ulice dalej.
Pewien znany pisarz twierdził, że w każdym z nas pulsuje wewnętrzny krajobraz z wąwozami, górami i ogrodami, które synchronizują się z miejscem, w którym przyszło nam żyć. Może tam, w tym krajobrazie, żyją ludzie szczęśliwi? Któż to wie. Każdy z nas w końcu ma swoje podwórko, swój „plac”. Ten, gdzie się urodził i który dane jest mu codziennie przemierzać. Trzeba poznać jego perspektywę, wyrwać się z codziennego rozproszenia, zrozumieć, co jest najważniejsze. Barbara zrobiła to swoimi fotografiami. Po mistrzowsku, obiektywem jak skalpelem, wycięła z podwórkowej rzeczywistości żywą tkankę ludzkiego losu. Uwiódł ją, jak mówi piosenka, „pejzaż zawiły jak poemat / a temat taki zwykły temat”. Życie.
Józef Wolny
Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski zaprasza 16 września 2020 roku o godz. 18.30 na wernisaż poplenerowej wystawy fotografii “OSTRAVA VITKOVICE” . Wernisaż odbędzie się w Galerii ZPAF Katowice mieszczącej się w Katowicach przy ul. Św. Jana 10 (II piętro). Wystawę można oglądaċ do 2 października 2020 od środy do piątku w godzinach od 17.00 do 20.00. Wstęp wolny. Wernisaż odbędzie się zgodnie z obowiązującym reżimem sanitarnym. Prosimy o zabranie maseczek ochronnych. Serdecznie zapraszamy.
Kuratorzy wystawy: Beata Mendrek, Arkadiusz Ławrywianiec
Krótki rys historyczny Dolnych Witkowic (Dolní Vítkovice), w którym wydobywano węgiel i produkowano surówkę żelaza w latach 1828–1998.
W 1828 roku Arcybiskup ołomuniecki Rudolf Habsburg wydał memorandum dotyczące założenia huty żelaza w Witkowicach. Doprowadziło to do powstania wyjątkowego, nie istniejącego w żadnym innym miejscu w Europie, kompleksu ciężkiej produkcji przemysłowej, od wydobycia węgla, poprzez obróbkę i produkcję koksu po produkcję surówki. W 1835 roku rozpoczęto podziemne wydobycia węgla w Landeku (Kopalnia Anselm), w 1836 roku rozpalono pierwszy wielki piec w monarchii Habsburgów. Rok 1852 to początek wykopalisk wyrobiska górniczego Hlubina. W 1911 roku uruchomiono nowego typu piec, w 1924 zakończono budowę zbiornika gazu.Rok 1977 był rekordowym pod względem ilości wytopionej surówki,osiągnięto wtedy 1,7 miliona ton surówki w pierwszym wielkim piecu.W 1992 roku ostatni wagon węglowy wyjechał z kopalni Hlubina, sześć lat później w 1998 roku, po 162 latach nastąpił ostatni spust i koniec produkcji surówki w Dolnych Vítkovicach. W 2019 roku od 12 do 14 lipca grupa 16 fotografów, członków, kandydatów i sympatyków, Okręgu Śląskiego ZPAF postanowiła zmierzyć się z tą niezwykle ciekawą przestrzenią, czego efektem jest prezentowana wystawa.
Opracował Arkadiusz Ławrywianiec
Autorzy prac prezentowanych na wystawie:
„Rewitalizacja Katowic” to hasło tegorocznej edycji konkursu fotograficznego „Katowice w obiektywie”, który z upływem czasu zyskuje na popularności, coraz wyższy jest też poziom nadsyłanych prac. „Katowice w obiektywie”, niezmiennie od jedenastu już lat, organizowany jest przez Urząd Miasta Katowice we współpracy ze Okręgiem Śląskim Związku Polskich Artystów Fotografików, którego członkowie wspierają projekt swoją wiedzą, doświadczeniem, a bez wątpienia także fotograficznym zmysłem i talentem.
Hasło tegorocznej edycji nawiązuje do tematyki Światowego Forum Miejskiego (World Urban Forum – WUF), którego Katowice będą gospodarzem za dwa lata. To prestiżowa międzynarodowa konferencja, której myślą przewodnią są zagadnienia polityki miejskiej z zakresu transformacji i rozwoju miast.
— Zależy nam, by naszym konkursem zachęcić mieszkańców do odkrywania w Katowicach miejsc, które w ostatnich latach zostały zrewitalizowane, którym przywrócono utracone funkcje – mówi Marta Chmielewska, naczelnik wydziału promocji, przedstawiciel organizatora z ramienia katowickiego magistratu. — Takim flagowym projektem rewitalizacyjnym jest bez wątpienia stworzenie na terenach dawnej kopalni – Strefy Kultury, która dzisiaj dzięki działalności zlokalizowanych tam obiektów zyskała nowe życie. Mamy nadzieję, że uczestnicy naszego konkursu namierzą obiektywem swojego aparatu jeszcze inne, podobne temu, miejsca w Katowicach – dodaje Marta Chmielewska.
Zdjęcia do konkursu, wraz z wypełnionym i podpisanym oświadczeniem, można nadsyłać w terminie do 31 października pocztą elektroniczną pod adresem: fun@katowice.eu lub pocztą tradycyjną pod adresem: Urząd Miasta Katowice – Wydział Promocji, ul. Młyńska 4, 40–098 Katowice. Fotografie, zapisane na płycie CD lub na innym nośniku elektronicznym, można też dostarczyć osobiście do biura podawczego Urzędu, zlokalizowanego przy Rynku 1.
Spośród zgłoszonych do konkursu prac komisja, składająca się z przedstawicieli ZPAF‑u oraz Wydziału Promocji Urzędu Miasta, wybierze 30, które jako wyróżnione pojawią się na grudniowej wystawie w należącej do Związku Galerii Katowice. Nagrodą główną natomiast, podobnie jak we wcześniejszych edycjach, jest publikacja nagrodzonego zdjęcia w kalendarzu miejskim na 2020 rok. Jurorzy wskażą również trzy fotografie, których autorzy otrzymają nagrody specjalne – dwie pieniężne i, wzorem lat ubiegłych, zaproszenie do udziału w warsztatach fotograficznych prowadzonych przez ZPAF. — Nasze warsztaty cieszą sporym powodzeniem, dlatego również w tym roku postanowiliśmy zachować tę propozycję wśród konkursowych nagród – mówi Arkadiusz Ławrywianiec, prezes Śląskiego Okręgu ZPAF.
Szczegóły na temat konkursu „Katowice w obiektywie” są przedstawione w regulaminie:
Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski oraz Regionalny Ośrodek Kultury w Częstochowie zapraszają 2 września 2020 roku o godz. 18.30 na wernisaż pokonkursowej wystawy fotografii XXIII Międzynarodowego Konkursu Cyfrowej Fotokreacji “CYBERFOTO 2020” . Wernisaż odbędzie się w Galerii ZPAF Katowice mieszczącej się w Katowicach przy ul. Św. Jana 10 (II piętro). Wystawę można oglądaċ do 11 września 2020 od środy do piątku w godzinach od 17.00 do 20.00. Wstęp wolny. Wernisaż odbędzie się zgodnie z obowiązującym reżimem sanitarnym. Prosimy o zabranie maseczek ochronnych. Serdecznie zapraszamy.
Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski zaprasza 20 sierpnia 2020 roku (czwartek) o godz. 18.30 na spotkanie z cyklu “Porozmawiajmy o…” z Krzysztofem Gołuchem porozmawiamy o porozmawiamy o dokumencie fotograficznym realizowanym wśród osób niepełnosprawnych. Spotkanie poprowadzi Arkadiusz Ławrywianiec. Spotkanie odbędzie się w wersji online za pośrednictwem platformy webex.
Krzysztof Gołuch — urodzony w Rudzie Śląskiej. Mieszka i pracuje w Knurowie. Absolwent Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach — Wydziału Pedagogiki i Psychologii, Akademii Humanistyczno-Technicznej w Bielsku Białej oraz Uniwersytetu Śląskiego Instytutu Twórczej Fotografii w Opawie (Czechy). Obecnie student studiów doktoranckich na tejże uczelni. Nagrodzony „Laurem Knurowa” w 2009 roku. Dwukrotny stypendysta Marszałka Województwa Śląskiego w dziedzinie kultury w latach: 2008 i 2014. Członek Związku Polskich Artystów Fotografików. Laureat wielu konkursów fotograficznych w kraju i zagranicą. Zajmuje się fotografią dokumentalną i reportażową, której głównym tematem jest człowiek, autor książki fotograficznej „Co siódmy”.
Spotkanie wsparte jest programem Lokata w Kulturę w ramach Katowickiego Pakietu dla Kultury.
Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski oraz Miasto Katowice zapraszają 6 sierpnia 2020 roku o godz 18.30 na wernisaż wystawy w ramach IV edycji projektu “OKO”. Wystawa w trzech odsłonach:
Oľga Moravcová — grafika, Jolanta Barnaś — malarstwo z cyklu “Wierzyć” oraz Zdeňka Pavlíčková — rysunek. Wernisaż odbędzie się w Galerii Katowice mieszczącej się w Katowicach przy ul. Św. Jana 10 (II piętro). Wystawę można oglądać do 28 sierpnia 2020 w środy, czwartki i piątki w godzinach od 17.00 do 20.00. Wernisaż uświetnią recitale: ze strony polskiej Katarzyna Puma Piasecka — śpiew, keyboard oraz ze strony czeskiej BUŽMA — gitara, harmonijka ustna. Wernisaż odbędzie się zgodnie z obowiązującym reżimem sanitarnym. Prosimy o zabranie maseczek ochronnych. Wstęp na wernisaż za zaproszeniami. Wernisaż poprzedzony zostanie uroczystym wręczeniem Brązowych Medali „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” dla dwóch kolegów z naszego Okręgu Jakuba Byrczka i Jerzego Łakomskiego.
MgrA. Oľga Moravcová pochodzi ze Słowacji. Urodziła się 22 kwietnia 1992 r. Jest absolwentką grafiki Wydziału Sztuki Uniwersytetu Ostrawskiego – promotor dr hab. Marek Sibinský. Absolwentka Liceum Sztuki Stosowanej w Kremnicy w zakresie grawerowania powierzchniowego i plastycznego metali. Obecnie jest na studiach doktoranckich w Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Mieszka i pracuje w Ostrawie, gdzie pełni obowiązki asystenta na Wydziale Sztuki.
Większa część mojej twórczości jest poświęcona obiektom, grafikę lub ich kombinacji. Wykorzystuję przede wszystkim materiały biologiczne, ich obrazy, procesy lub cechy, których opracowanie jest zawsze związane z treścią. Dzieła tyczą się głównie tematów egzystencji w kontekście indywidualnej polemiki w sferze racjonalnej i duchownej, przy czym akcent jest często stawiany na przeżycia fizyczne.
Urodziła się w 1967 roku w Bytomiu. Mieszka w Katowicach. Ukończyła studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, kierunek Wzornictwo Przemysłowe w Katowicach. Dyplom z wystawiennictwa obroniła w 1994 roku w pracowni prof. J. Wuttkego.
Od 1996 roku pracuje w Muzeum Historii Katowic, gdzie jest autorką aranżacji wielu wystaw z dziedziny sztuki, historii i etnografii, a także projektów graficznych licznych albumów, katalogów, plakatów i wydawnictw. Projektowała graficznie i aranżowała przestrzenie wystawy w Muzeum Narodowym w Krakowie, Muzeum Miejskim w Mysłowicach, Centralnym Muzeum Pożarnictwa w Mysłowicach i Muzeum Miejskiego w Chorzowie.
Zajmuje się również malarstwem, rysunkiem i grafiką, które były prezentowane na wystawach indywidualnych i zbiorowych.
Na wystawie „OKO” prezentowane jest 8 prac autorstwa Joli Barnaś.
Jest to część cyklu „Wierzyć”, który powstał w 2020 roku.
Cykl ten poprzedziły dwa cykle: „Być” i „Czuć”. Niemal 40 prac w trylogii cyklów, to zapis osobistych emocji i nastrojów autorki.
Każdy opowiada o czymś innym. Wszystkie jednak mówią o człowieku. Są to abstrakcje utrzymane w monochromatycznych kolorach, pełne ekspresji i dynamiki. Jest to połączenie rysunku ołówkiem i malarstwa akrylowego. Powtarzalny format kwadratu potęguje efekt skumulowanych emocji.
Dr Jacek Kurek tak pisał we wstępie do jednej z wystawa:
[…] Jolanta Barnaś to artystka takiej właśnie niewyrażalności, takiego bólu i takiego ukojenia. Dotyk, oddech i niewidzialność zaklinane w ruch i barwy, w odczuwanie, tyleż czułe, co drapieżne. Oto wizje, które zapraszają, by wejść głębiej, w jądro przeżywania. Pójście za nimi wymaga ufności i nieczęstej odwagi.[…]
Zdeňka Pavlíčková urodziła się 3 sierpnia 1963 w Opawie.W 1982 roku ukończyła Liceum Pedagogiczne w Krnovie, w 1985 roku uzyskała absolutorium w Konserwatorium Ludoweym w Ostrawie z rysunku i malarstwa. Arteterapia i kurs edukacji twórczo ekspresyjnej ukończyła w 1999 roku. Członek grupy X w latach 1998 — 2004, członek grupy ITA od 2005
Nauczycielka sztuki w Základní umělecká škola w Opawie.
“Dlaczego ołówki?” Ograniczona gama kolorów czarno-białych (biały, szary,
ciemny szary, czarny) to dla mnie kolor idealny — przypomina
mi czarno-białe zdjęcie. Ołówek może to wszystko uchwycić
ślady stóp, cienie cieni, sylwetki, układ w przestrzeni. W życiu nie ma nic
tylko czarno-białe. Nazwy rysunków Ogrody, Echa ciszy, Odległość
bliskość, wszystko, co mam ci do dania itd., to zapisy, zeznania
o formatach codziennych, są wspomnieniami wydarzeń,
uczucia, spotkania, pobyty, które były tak silne, że musiałam
je nagrywać. Miałam ochotę i wciąż muszę to wszystko zapisać,
potem każdy rysunek przywraca mnie, budzi nastroje,
nostalgię, budzi inne znaczenia tego, co już zniknęło. Ten rysunek
w mojej pamięci, świadomości i podświadomości jest dźwiękiem rzeczywistości… ”
Zdenka Pavlickova, Opawa, 2015
Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski zaprasza 23 lipca 2020 roku (czwartek) o godz. 18.30 na spotkanie z cyklu “Porozmawiajmy o…” z Przemysławem Paśnikiem porozmawiamy o przygotowaniu plików do wydruku w profesjonalnym laboratorium fotograficznym. Spotkanie poprowadzi Arkadiusz Ławrywianiec. Spotkanie odbędzie się w wersji online za pośrednictwem platformy webex.
Przemek Paśnik. Rocznik 1985, geograf, fotograf, fotolaborant. Od ponad 10 lat fotografuję zawodowo i współtworzę Laboratorium Fotosilesia, od sześciu lat zajmuję się zarządzaniem barwą. Dbam o jakość procesów produkcyjnych i spójność kolorystyczną urządzeń w laboratorium, profiluję drukarki i kalibruję monitory Klientów. Prowadzę szkolenia z zakresu pracy z kolorem.
Jestem miłośnikiem kawy i czekolady, burzowego światła, górskich wypraw i eksploracji zabudowań fortyfikacyjnych.
Spotkanie wsparte jest programem Lokata w Kulturę w ramach Katowickiego Pakietu dla Kultury.
Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski zaprasza 18 czerwca 2020 roku o godz. 18.30 na spotkanie z cyklu “Porozmawiajmy o…” z Antonim Kreisem porozmawiamy o ” Drugiej stronie fotografii”. Spotkanie poprowadzi Arkadiusz Ławrywianiec. Spotkanie odbędzie się w wersji online za pośrednictwem platformy webex.com
Spotkanie wsparte jest programem Lokata w Kulturę w ramach Katowickiego Pakietu dla Kultury.
Zapraszamy do zapoznania się z pierwszą wirtualna wystawą prezentowaną w Wirtualnej Galerii Katowice
Szanowni Państwo.
W związku z zagrożeniem rozprzestrzeniania się koronawirusa postanowiłem o zamknięciu Galerii Katowice i zawieszeniu wszelkich imprez od dzisiaj czyli 11 marca 2020 roku do odwołania.
Arkadiusz Ławrywianiec
Prezes zarządu ZPAF Okręg Śląski
Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski oraz Książnica Pomorska im. Stanisława Staszica zaprasza 4 marca 2020 roku o godz. 18.30 na wernisaż wystawy fotografii Timm Stütz “80 lat/80 zdjęć. Fotografie do prze-myślenia”. Wernisaż odbędzie się w Galerii ZPAF Katowice mieszczącej się w Katowicach przy ul. Św. Jana 10 (II piętro).
Wystawę można oglądaċ do 27 marca 2020 roku od środy do piątku w godzinach od 17.00 do 20.00. Wstęp wolny. Serdecznie zapraszamy.
Może to tylko złudzenie, ale uważam, iż w fotografii niszczeje coś co można nazwać stanem świadomości oglądanego obrazu. Przeczytałem słowa zmarłego znakomitego twórcy Ryszarda Kapuścińskiego: “Ludzie biją się, krzyczą, giną, drapią ziemię, codziennie to oglądamy. Wyobrażnia popada w paraliż. By ją ożywić, potrzebny jest moment ciszy. Wtedy być może uda się odnaleźć to, czego nie umiemy dotąd zauważyć …”.
To właśnie to “zawieszone” spojrzenie, zatrzymane w połowie drogi do mojego umysłu jest istotą proponownej Sztuki-Fotografii Timm’a Stütz’a!
Jerzy Lewczyński, Gliwice 2007
Timm Stütz doskonale rozumie człowieka, którego pokazuje na swoich pracach. Autor towarzyszy drugiemu człowiekowi poprzez swój obiektyw. Mowa ciała, gesty, miny najróżniejsze sytuacje życiowe jakie mogą się przydarzyć Timm Stütz obserwuje niezwykle dokładnie. Ta obserwacja pozwala mi odbiorcy wejść w sytuacje osób z fotografii, razem z nimi mam ochotę sprawdzić, która godzina jak to robią dwie kobiety w parku w Wenecji, śmiać się z dziewczynkami jadącymi tramwajem w Rzymie, zobaczyć kto o poranku w Burano pali papierosa za kotarą.
Idąc śladem słów Don McCullin „Fotografia nie jest związana z patrzeniem, lecz z czuciem. Jeżeli nie czujesz nic w tym, na co patrzysz, nigdy nie uda ci się sprawić, aby ludzie patrząc na twoje zdjęcia, cokolwiek odczuwali”, jestem przekonany, że Timm Stütz doskonale czuje otaczający go świat, czego dowodem jest ten humanistyczny dokument.
Arkadiusz Ławrywianiec, ZPAF Katowice
W dobie fotografii cyfrowej nowego znaczenia nabiera myśl wypowiedziana niegdyś przez Roberta Franka „Fotografia jest sztuką łatwą i trudną zarazem, tym trudniejszą im dłużej i odpowiedzialniej się ją uprawia”.
Timm Stütz fotografią zajmuje się od wielu lat i moim zdaniem należy do grona fotografików odpowiedzialnych. Jego twórczość fotograficzna nie jest ani inscenizowana ani udziwniona i na wskroś uczciwa. Uczciwie wypracowana i „wychodzona”, wpisująca się w ideę „decydującego momentu” francuskiego fotografika stulecia H.C. Bressona. Pozornie prosta lecz zawierająca zawsze wartość dodaną przez co fotografia ta nabiera formę jakby eseju. Prostota nie jest rzeczą łatwą wbrew pozorom. Twórczość fotograficzna Timma Stütza wpisuje się w poglądy amerykańskiego krytyka i pisarza Jamesa Agee, który w 1945 roku napisał „Zadaniem artysty nie jest zmienianie świata takiego, jakim widzi go oko, w świat estetycznej realności, ale zauważenie estetycznej realności w prawdziwym świecie i tworzenie niezmąconego i wiernego zapisu momentu, w którym to kreatywne działanie osiąga swoją najbardziej ekspresyjną krystalizację“.
Andrzej Graba-Grabowiecki, STF Szczecin
Timm Stütz urodził się w 1938 roku
w Dreźnie/Niemcy
Od 1983 roku członek
Szczecińskiego Towarzystwa Fotograficznego
W latach 1990–92, 1996–98 i 2000-03
prezes S.T.F.
Od 1986 roku pracuje w wolnym zawodzie
jako artysta fotografik, publicysta i tłumacz
W 1993 roku uzyskał tytuł
Artyste FIAP a w 2001roku Excellence FIAP
Członek honorowy
Szczecińskiego Towarzystwa Fotograficznego
i Związku Polskich Fotografów Przyrody
Od 2002 roku członek
Związku Polskich Artystów Fotografików
timmstuetz.eu
Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski zaprasza 26 lutego 2020 roku o godz. 18.30 na spotkanie z cyklu “Porozmawiajmy o…” z Iwoną Myrcik — Kierownikiem Drugiego Działu Czynności Analitycznych i Sprawdzających w Pierwszym Urzędzie Skarbowym w Katowicach oraz Michałem Kasprzakiem – Rzecznikiem Prasowym Izby Administracji Skarbowej w Katowicach porozmawiamy o podatkach w działalności fotograficznej. Spotkanie poprowadzi Arkadiusz Ławrywianiec. Spotkanie odbędzie się w Galerii Katowice ul. Św. Jana 10. Wstęp wolny.
Właśnie ukazało się specjalne jubileuszowe wydanie albumu „15 — lat Grand Press Photo”, które jest podsumowaniem 15 — letniej historii tego najbardziej prestiżowego w Polsce konkursu fotografii
prasowej organizowanego przez Fundacje Grand Press i magazyn „Press”.
Jak piszą jego wydawcy -„Fotoreporter dokumentuje świat, którego jest świadkiem, czasem jedynym. Fotografia ocala od zapomnienia, nierzadko skuteczniej niż dziennikarski tekst — często
mocniej dobiera się do naszych emocji i lepiej upomina się o empatie.”
Przez 15 lat przyznano nagrody GPP 206 fotoreporterom a wśród nich jest trzech członków Okręgu Śląskiego ZPAF :
Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski zaprasza 5 lutego 2020 roku o godz. 18.30 na wernisaż wystawy fotografii Sławomir Jodłowski “Transgresje wyśnione” Wernisaż odbędzie się w Galerii ZPAF Katowice mieszczącej się w Katowicach przy ul. Św. Jana 10 (II piętro).
Wystawę można oglądaċ do 28 lutego 2020 od środy do piątku w godzinach od 17.00 do 20.00. Wstęp wolny. Serdecznie zapraszamy.
„Jeżeli nie jesteś zdolny widzieć więcej ponadto co widzialne,
nie możesz zobaczyć niczego” — Ruth Bernhard
Stwarzając fikcyjne, wykreowane rzeczywistości tworzę przekaz wnętrza mojego istnienia, transponuje obraz ocierający się o iluzję prawdy, nie dbając o prawdomówność. To w fotografii pociąga mnie najbardziej.
Fikcja fotograficzna również jest jakimś rodzajem prawdy, prawdy niepoznawalnej przez nikogo. Podejmując próbę interpretacji tzw. „modelu wewnętrznego” /pojęcie stworzone przez Andre Bretona/ wprowadzam w obraz elementy mentalne, związane na przykład z sennymi marzeniami, sugeruje rodzaj imaginacji, iluzyjności związanej z „psychiczną perspektywą widzenia świata”.
Sławomir Jodłowski
Wikipedia
Polski artysta-fotograf. Jest członkiem rzeczywistym Okręgu Śląskiego Związku Polskich Artystów Fotografików (legitymacja nr 687).
Sławomir Jodłowski jest autorem oraz współautorem wielu wystaw fotograficznych; indywidualnych i zbiorowych — w Polsce i za granicą. Jego fotografie były wielokrotnie publikowane m.in. w specjalistycznej prasie fotograficznej (Foto, Foto Pozytyw). Za twórczość fotograficzną i pracę na rzecz fotografii oraz kultury — został uhonorowany nagrodą Związku Polskich Artystów Fotografików (2013), Nagrodą Prezydenta Miasta Częstochowy oraz stypendium Marszałka Województwa Śląskiego.
Sławomir Jodłowski – na co dzień pracuje jako instruktor ds. fotografii i filmu
w Regionalnym Ośrodku Kultury w Częstochowie, artysta-fotografik, członek Związku Polskich Artystów Fotografików, prezes Jurajskiego Fotoklubu Częstochowa, współpracuje z TVP jako operator obrazu filmowego, twórca i animator kultury w dziedzinie upowszechniania fotografii. W Regionalnym Ośrodku Kultury od ponad trzydziestu lat prowadzi działania promujące fotografie jako wartość kulturotwórczą polegającą na organizacji plenerów, warsztatów, szkoleń i spotkań z artystami-fotografikami. Jest kuratorem Galerii ARTFOTO i Galerii FOTOPOBUDKA działających w Regionalnym Ośrodku Kultury w Częstochowie. W Galeriach prezentowana jest fotografia polska i zagraniczna, promuje zarówno twórców znanych jak i rozpoczynających karierę artystyczną ze szczególnym uwzględnieniem środowiska fotograficznego regionu śląskiego. Ekspozycje w Galerii ARTFOTO przybliżają i promują najnowsze trendy w sztuce nawiązujące do wykorzystania najnowszych technologii w rejestracji obrazu. Preferuje cyfrowy aspekt sztuki związany z filozofią digitalizacji działań twórczych. Przy Galerii działa studio fotograficzne gdzie pod kierunkiem SJ szkolą się w zakresie fotografii studyjnej młodzi fotograficy. W Galerii prezentowali swoje prace i gościli osobiście najwybitniejsi polscy fotograficy jak: Edward Hartwig, Ryszard Horowitz, Tomasz Sikora, Paweł Pierściński i wielu innych. Ostatnio prezentowane były prace kilkunastu słowackich fotografików, a w latach ubiegłych pokazywał prace fotografików litewskich, bułgarskich, ukraińskich i wielu innych. W sumie zorganizował ponad 350 wystaw fotograficznych. Pomysłodawca kolejnej nowej galerii fotografii FOTOPOBUDKA w Regionalnym Ośrodku Kultury w Częstochowie, która jest odpowiedzią na potrzeby młodych, początkujących fotografików. Jako jeden z pierwszych fotografików, zwrócił uwagę na fotografię cyfrową jako sztukę, w wyniku czego zainicjował i stworzył w Regionalnym Ośrodku Kultury najstarszy i jeden z największych w Polsce Międzynarodowy Konkurs Fotografii Cyfrowej CYBERFOTO, którego jest komisarzem. Konkurs odbywa się od dziewiętnastu lat, ma na celu promocje fotografii cyfrowej jako sztuki o szczególnym ładunku kulturotwórczym, akcentuje relacje i utrzymanie stałej więzi z nowoczesną jakością kultury wizualnej, kształtującą także naszą tożsamość narodową. Jest współzałożycielem i prezesem Jurajskiego Fotoklubu Częstochowa, działającego przy Regionalnym Ośrodku Kultury w Częstochowie, którego celem jest popieranie działalności twórczej w dziedzinie fotografii wymiana informacji oraz dyskusja dotycząca spraw artystycznych i technicznych fotografii. Fotoklub skupia coraz to większą ilość członków /aktualnie około 60 osób/, spotkania w Fotoklubie cieszą się dużą popularnością zwłaszcza wśród młodzieży. Prowadzi zajęcia w Mobilnym Uniwersytecie Kultury i Sztuki organizowanym przez Regionalny Ośrodek Kultury w Częstochowie. Współpracuje z wieloma fotografikami i Galeriami zagranicznymi co owocuje międzynarodową wymianą fotograficzną integrującą europejską fotografie.
Jest absolwentem Wyższej Szkoły Fotografii w Warszawie. Jego praca dyplomowa „Surrealistyczne aspekty francuskiego surrealizmu”, promotor Urszula Czartoryska została nagrodzona za szczególne wartości intelektualne. Jako członek Związku Polskich Artystów Fotografików jest aktywnym twórcą, posiada na swym koncie kilka wystaw indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą. Publikował artykuły w prasie fotograficznej polskiej i zagranicznej: m.in. FOTO i POZYTYW. Reprezentował województwo śląskie na wystawie fotografii „Obecna Nieobecność” w Mediolanie. Laureat odznaki Zasłużony Działacz Kultury przyznanej przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Laureat nagrody Związku Polskich Artystów Fotografików za upowszechnianie i ochronę dóbr kultury /2013 r./ Laureat Nagrody Prezydenta Miasta Częstochowy w dziedzinie upowszechniania kultury. Laureat stypendium artystycznego przyznanego przez Marszałka województwa śląskiego. Autor albumu fotograficznego JURAJSKIE FOTOKLIMATY.
Wystawy indywidualne:
„Impresje fotograficzne” 1984 r., KMPIK Częstochowa
„Spekulacje fotograficzne” 1987 r. KMPIK Częstochowa
„Fotografie z podróży” 1995 r. Miejska Galeria Sztuki w Częstochowie.
„Taki pejzaż” maj 1997 r. Muzeum Fotografii w Siauliai — Litwa
“WIZJA 2000” — Młodzieżowe Centrum Kultury w Skopje /Macedonia/
“WIZJA 2000” — Instytut Polski w Sofii /Bułgaria/
„Okruchy widzenia” – Tarnogórskie Centrum Kultury – Galeria Przytyk, 2018
„Wystawa autorska” – Galeria „Na piętrze” Bełchatowski Dom Kultury, 2018
Piękno Jury Krakowsko-Częstochowskiej – sala wystawiennicza Biblioteki Głównej AJD, 2018
Ważniejsze wystawy zbiorowe:
ART 95 w Galery Display Stand — Nowy Jork,
„Prezentacje 92” Galeria ZPAF Katowice
„Wystawa Absolwentów WSF” Stara Galeria ZPAF w Warszawie
„Świadomość kadru” Galeria Sztuki Współczesnej BWA Częstochowa
CYBERFOTO 97- Miejska Galeria Sztuki w Częstochowie
„Fotografia i plastyka wobec multimediów” Muzeum Częstochowskie 1997 r.
„Polska fotografia” Smoleńsk 1997 r
La presenza assente „Obecna nieobecność” Mediolan 1998 r.
„Częstochowa i Region” — Galeria ART-FOTO – styczeń 2002
Wystawa członków Fotoklubu RP Oddziału Jurajskiego – Galeria ART-FOTO Regionalnego Ośrodka Kultury w Częstochowie 2002 r.
Fotoprezentacje Częstochowskie – WARNA 2005 MINICIPALITY OF WARNA 2005
/7 czerwca – 26 lipca/
Fotoprezentacje Częstochowskie – Skopje /Macedonia/wrzesień 2006/
Wystawa zbiorowa członków Związku Polskich Artystów Fotografików Okręgu Śląskiego z okazji 40-lecia Galerii Katowice /wrzesień 2019/
Wystawa członków ZPAF Okręgu Śląskiego „Świadomość ciała” /Centrum Kultury Śląskiej w Nakle Śląskim 10.2019/
Wiele innych zbiorowych wystaw członków ZPAF i Jurajskiego Fotoklubu Częstochowa
OKOLICE FILOZOFII FOTOGRAFII
Fotografia jest nieskończonym procesem wizualizacji doznań powstających pod wpływem indywidualnego postrzegania świata. Funkcjonuje jako forma ekspresji wpisującą się w amplitudę drgań przewartościowań sztuki. System bodźców docierających do fotografującego poprzez zmysły wytwarza specyficzny, charakterystyczny dla wytwórcy obrazu fotograficznego, mentalny model istnienia rzeczywistości nieobiektywnej dla odbiorców, obiektywnej dla twórcy. Dialektyka obrazów fotograficznych w kontekście filozofii obrazu jest precyzowalna tylko w stopniu adekwatnym do konformizmu myślenia odbiorcy. Medium fotograficzne, wychodząc od rzeczywistości, za pomocą technicznego urządzenia jakim jest kamera, transponuje ją do poziomu wrażliwości twórcy, żywiąc się jakością doznań. Przekaz fotograficzny staje się umowną formą opisania świata jako bytu uniwersalnego, rozumianą wieloznacznie, pozorując jednocześnie zbieżność interpretacji. Jest jedną z alternatyw wizualizacji prawdy widzenia. Czasami fotografia funkcjonuje wręcz jako swoiste zaświadczenie urzędnicze czegoś zaistniałego w przeżytej rzeczywistości, ale o którą otarliśmy się w zupełnie różny sposób. Autor zdjęcia świadomie lub nieświadomie poszukuje pewnego doznania estetycznego, bliskiego jego konformizmowi widzenia świata. Fotograf jak iluzjonista „wyczarowuje” specyficzne dla niego zestawienie elementów „występujących” w rzeczywistości stwarzając specyficzny porządek, jakby powołując do życia prawidło określające rzeczywistość. Budowanie przez artystę takiego ontologicznego modelu ikonosfery jest w wysokim stopniu iluzoryczne. Wkradają się tutaj aspekty refleksyjności i aluzyjności, które umiejętnie sterują uwagą odbiorcy. Złudność takiego zapisu jest wprost proporcjonalna do intelektualizacji postrzegania, czyli wrażliwości twórcy, a odwrotnie proporcjonalna do obiektywizmu rejestracji tzw. „prawdy fotograficznej”. Fotografia staje się swoistą transformacją rzeczywistości do poziomu indywidualnej jakości doznań w odbieraniu świata. Konsekwentnie więc, łączy sztukę i dokument wyzwalając w nas potrzebę nostalgii, jednocześnie pozwala marzyć i krytykować. Na kreatywność jakości obrazu fotograficznego składają się elementy o posmaku „dokumentalności”, wchodzące w swoistą interakcję z wrażliwością artysty. Nakładająca się w obrazie fotograficznym różnorodność sensów, wytrąca nas w szczególny sposób ze stereotypów myślenia, zniewalając i podporządkowując, wymusza przyjęcie intencyjności twórcy. Oglądana fotografia dąży do zawładnięcia estetyką odbiorcy, w wyrafinowany sposób obezwładnia światopogląd a zarazem indywidualną poetykę obrazu, którą mniej lub więcej ukształtowaną posiada każdy z potencjalnych oglądających. Paradoksalnie w większości wypadków widz czerpie szczególnego rodzaju przyjemność z tej konfrontacji stanowisk poddając się lub protestując przeciwko takiej ingerencji swojego postrzegania świata. Jednocześnie pozwala przeżyć element magicznego tworzenia czegoś mającego korzenie w duchowej wrażliwości artysty, poszukując głębszych pokładów istnienia świata. To jeden z fenomenów fotografii stanowiących jej siłę i szczególną kulturotwórczą rolę w życiu człowieka.
Sławomir Jodłowski
————————————————————————-
Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski zaprasza 16 stycznia 2020 roku o godz. 18.30 na spotkanie z cyklu “Porozmawiajmy o…” z Moniką Chylak porozmawiamy o wielu aspektach stosowania prawa autorskiego w fotografii. Spotkanie poprowadzi Arkadiusz Ławrywianiec. Spotkanie odbędzie się w Galerii Katowice ul. Św. Jana 10. Wstęp wolny.
Monika Chylak to prawniczka specjalizująca się w prawie branży kreatywnej i rozrywkowej. Ukończyła studia podyplomowe z Prawa Własności Intelektualnej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pasję do podróży łączy ze zgłębianiem wiedzy na zagranicznych konferencjach. Doświadczenie zawodowe zdobywała m.in. w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, małych kancelariach oraz międzynarodowych korporacjach takich jak Weil, Gotshal & Manges czy KPMG.
————————————————————————-
Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski zaprasza 8 stycznia 2020 roku o godz. 18.30 na wernisaż wystawy fotografii Janusz Lech Wojcieszak “Pano” Wernisaż odbędzie się w Galerii ZPAF Katowice mieszczącej się w Katowicach przy ul. Św. Jana 10 (II piętro).
Wystawę można oglądaċ do 31 stycznia 2020 od środy do piątku w godzinach od 17.00 do 20.00. Wstęp wolny. Serdecznie zapraszamy.
Janusz Wojcieszak. Mieszkam i pracuję w Mysłowicach na Śląsku. Fotografuję pejzaż w wielu jego odmianach, czysto przyrodniczy, kulturowy, miejski i industrialny. W latach 70 ubiegłego wieku współpracowałem z prasą, głównie studencką i techniczną. Obecnie realizuję swoje projekty fotograficzne niespiesznie, poszukując spokoju, prostoty i kontemplując światło oferowane przez naturę. Niezmiennie zachwyca mnie piękno świata, które staram się pokazać w swojej fotografii, często zbliżonej do abstrakcji, czasami w minimalistycznej formie. Od czasu do czasu podejmuję krótsze lub dłuższe podróże fotograficzne, podczas których realizuję swoje projekty.
Fotografia jest dla mnie obiektem materialnym, stąd każdą fotografię wykonuję obecnie jako wydruk cyfrowy.
Ponieważ uczestniczę w programie Digigraphie firmy Epson, niektóre wydruki są przeze mnie osobiście certyfikowane i posiadają trwałość archiwalną. Każda kolekcjonerska fotografia posiada certyfikat, i oprócz ustalonych opisów i podpisów, jest opatrzona hologramem.
Niektóre cykle fotograficzne składam w fotograficzne książki typu self-publishing w jednostkowym nakładzie. Staram się również zbierać fotografie, często poprzez zamianę z innymi twórcami, co obniża koszty tworzenia zbiorów.
Jestem członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików oraz Związku Polskich Fotografów Przyrody. Posiadam tytuł EFIAP.
Zrealizowałem kilka wystaw indywidualnych: o pięknie włoskich Dolomitów, o zlikwidowanej hucie cynku, o buczynie w rezerwatach przyrody Województwa Śląskiego, o pejzażu w fotografii, o ciszy panującej na wydmach Słowińskiego Parku Narodowego, o abstrakcji współczesnej architektury przemysłowej…
Brałem udział w wielu wystawach zbiorowych organizowanych przez związki do których należę.
Udział w licznych konkursach przynosił mi wyróżnienia i nagrody, co zaowocowało uzyskaniem tytułu EFIAP.
Nie ma szczęśliwszego zajęcia niż fotografia pejzażu, .…. przyrodniczego w szczególności.
I nie tylko dlatego, że Matka Natura wykonała już znaczną część pracy.…. 🙂
Rejestrowanie rzeczywistości dotyczy przecież wszystkich rodzajów fotografii.
Reporter korzysta z sytuacji zastanych i stworzonych przez okoliczności,
portrecista wykorzystuje żywe, istniejące modelki i modele,
fotograf architektury korzysta z twórczości architekta itd., itp. …
Fotografując krajobraz nie jestem niczym ograniczony.
Mogę zauważać tysiące pięknych rzeczy, które innym umykają.
Mogę dostrzegać rzadkość rzeczy najzwyklejszych, a zwykle zaniedbywanych.
Mogę rozróżniać różne rodzaje światła, zależne od pory dnia czy pory roku.
Mam pełną swobodę wyboru…bo przecież wolność jest w naturze.
Fotografia pejzażu jest wspólnym dziełem Matki Natury i wysiłku fotografa.
Motyw jaki widzę w naturze praktycznie nie ma granic. Płynnie przechodzi od tego co widzę wyraźnie, do tego co wyraźne już nie jest, od tego co może mieć dla mojego kadru znaczenie do tego, co znaczenia nie ma.
Wyrywam więc fragment obserwowanego motywu ograniczając go 4 prostymi liniami i 4 prostymi kątami, ramą, której w naturze przecież nie ma.
Unikalna właściwość fotografii polega na tym, że to co jest na niej przedstawione, czyli denotacja, nie jest stworzone za pomocą jakiś działań specjalnych, lecz zapisane przez mechanikę i elektronikę kamery, co sugerować mogłoby z jednej strony łatwość, a z drugiej, obiektywność zapisu.
Ale przecież następuje moja, fotografa, interwencja w ten zapis.
Na poziomie konotacji, nakładam na mechanicznie rejestrowany obraz moje poczucie ładu, piękna, moje emocje, moje preferencje plastyczne itp.
Również takie zabiegi jak kadrowanie, dystans, oświetlenie, ogniskowa obiektywu, dobrane parametry ekspozycji decydują o tej warstwie fotografii, która jest ukryta, która wymaga wnikliwej interpretacji.
Wskazówki zawarte w formalnych elementach fotografii takie jak kolor, kontrast, kompozycja, perspektywa, ostrość i jej głębia itp. mogą być pomocne w rozpoznaniu kodu zawartego w fotografii.
Panoramiczny kadr moich fotografii, stosuje niezbyt często. Daje on inne możliwości prezentacji, szczególnie, gdy fotografia ma znaczny wymiar. Naturalny dla człowieka, ruchomy sposób widzenia, polegający na przenoszeniu wzroku z jednego punku na drugi, pozwala przy oglądaniu fotografii panoramicznej na kilka następujących po sobie reakcji wzrokowych oglądającego.
To przesuwanie wzroku dotyczy zarówno ruchu wzdłuż horyzontu, jak i jego przesuwania od pierwszego planu do najdalszego.
Jeżeli panoramiczny kadr powstaje z jednego ujęcia, to mimo wszystko jest podobny do kadru standardowego. Jeżeli jednak powstaje w wyniku ruchu aparatu i złożenia w jedną całość kilku następujących po sobie ujęć, to dochodzi do zmian w zakresie kształtów i przesunięć perspektywy w obrębie jednego obrazu.
To, co mnie nie zainteresuje pozostanie w świecie natury,
to, co mnie zachwyci… zostanie zatrzymane w moich fotografiach na zawsze.
Janusz Lech Wojcieszak
————————————————————————-