————————————————————————-
Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski zaprasza na kolejne spotkanie z cyklu „Herbata i Fotografia”, które odbędzie się w czwartek 18 kwietnia o godzinie 17:30 w Galerii Katowice.
Podczas spotkania zostanie omówiona aktualną wystawa, czyli Jerzy Lewczyński „Archeologia Fotografii – reaktywacja”. W związku z obchodzonym przez nas Jubileuszem 40-lecia Galerii Katowice na spotkaniu chcemy rozpocząć także cykl tematycznych wystąpień pt. „Twarze Galerii Katowice”, w ramach którego będziemy przybliżać historyczne sylwetki fotografów związanych z galerią. Nie zabraknie dyskusji i wielu inspiracji!
O atmosferę podczas spotkania zadba Paweł Winiarski po raz kolejny przenosząc nas w świat aromatycznej herbaty.
Zadanie publiczne jest współfinansowane z budżetu Miasta Katowice.
Partnerem spotkań „Herbata i Fotografia” jest firma Oxalis, której sklep z herbatą i kawą mieści się w Katowicach przy ulicy 3 Maja 19.
Spotkania prowadzą: Krzysztof Szlapa i Kamil Myszkowski
————————————————————————-
Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski zaprasza 23 kwietnia 2019 roku o godz. 18.30 na spotkanie z cyklu “Porozmawiajmy o…” . Z Danutą Kowalik-Dura porozmawiamy o roli kuratora w fotografii. Spotkanie poprowadzi Arkadiusz Ławrywianiec. Spotkanie odbędzie się w Galerii Katowice ul. Św. Jana 10. Wstęp wolny.
Danuta Kowalik-Dura
Jest muzealnikiem, starszym kustoszem, przez szereg lat kierowała Działem Fotografii w Muzeum Śląskim.
Jest autorką kilkunastu problemowych wystaw fotograficznych , z których szczególnie ceni sobie dwie o charakterze przekrojowym: ”Magia dawnej fotografii” z 2008 roku, na której pokazano 1600 fotografii we wszystkich technikach i tematyce właściwych od zarania jej rozwoju oraz wystawę z 2012 roku zatytułowaną „Dopełnienie konieczne” , która prezentowała twórczość 10 fotografek o dorobku znaczącym zarówno dla śląskiego środowiska twórczego jak i wpisujących się w historię polskiej fotografii. Były to: Z. Rydet, A. Chojnacka, M. Apathy, R. Jura, H. Holas-Idziakowa, J. Helander, K. Łata-Wrona, J. Mormul, M. Śliwa, B. Mikulska-Mendrek.
W 2017 roku była kuratorką wystawy retrospektywnej Vladimira Birgusa , a publikacja książkowa towarzysząca wystawie uzyskała Grand Prix za najlepsza opracowanie dotyczące fotografii współczesnej na prestiżowym XXVIII Międzynarodowym Festiwalu Fotografii w Bratysławie .W jej zainteresowaniach leży współczesna fotografia twórcza , w ostatnim czasie dorobek Jerzego Lewczyńskiego.
————————————————————————-
Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski zaprasza na wystawę fotografii Jerzy Lewczyński “Archeologia fotografii — reaktywacja”
Wernisaż odbędzie się 3 kwietnia 2019 roku o 18.30, w Galerii Katowice Związku Polskich Artystów Fotografików,przy ul. św. Jana 10 (II piętro). Wystawę można oglądać do 30 kwietnia 2019 od środy do piątku w godzinach od 17.00 do 20.00. Kuratorem wystawy jest Danuta Kowalik-Dura.
Jerzy Lewczyński. Archeologia Fotografii Reaktywacja
„Dziś Jerzy Lewczyński uznawany jest za kogoś, kto uczynił z fotografii przedmiot sztuki ” .
Tak ważna dla polskiej fotografii osobowość wymaga przypomnienia zarówno postaci, jak i dorobku. Mija bowiem piąta rocznica śmierci Jerzego Lewczyńskiego, jednego z najwybitniejszych fotografików naszych czasów. Zbiega się ona z 60. rocznicą przełomowego w dziejach współczesnej fotografii polskiej wydarzenia, otwarcia wystawy Pokaz zamknięty, która miała miejsce w Gliwicach 20.06. 1959 roku. Nazwana wówczas przez krytyków antyfotografią, stała się najważniejszym momentem w artykułowaniu kształtujących się postaw neoawangardowych w sztuce fotografii.
Aktywność twórcza Jerzego Lewczyńskiego rozciąga się na sześć dekad jego życia. Ewoluowała od doświadczeń piktorialnych, konstruktywistycznych przez odniesienie się do stylistyki socrealistycznej, aż do eksperymentu, analizy praktyk surrealizmu i tendencji konceptualnych. Stanowi niepodważalny wkład w rozwój fotografiki polskiej. Splatają się w niej różne doświadczenia w zakresie wypracowania własnych środków wyrazu i sposobów obrazowania treści. Obok eksperymentu i nowatorstwa w budowaniu wypowiedzi fotograficznej, które doprowadził autora na wyżyny sztuki fotografii, odnajdujemy także echa klasyków i romantyzmu polskiego. Przejawiają się one w szczególnym przywiązaniu do dziedzictwa, rozpatrywanego w skali historycznej i kulturowo-społecznej, wpisujące się ostatecznie w szeroko rozumiane kategorie humanistyczne i egzystencjalne.
Twórczości fotograficznej autora towarzyszyła refleksja teoretyczna i krytyczna poświęcona misji medium fotografii. Ostatecznie, rozwijane przez niego od l.70. XX w. rozważania , doprowadził do wypracowania koncepcji twórczej nazwanej archeologią fotografii. Jej istota sprowadza się do budowania wypowiedzi fotograficznych z użyciem prac innych autorów, w tym anonimowych fotografów . Podejmowane tematy analizował przez pryzmat własnej biografii. Fotografie wzbogacał obrazami tekstów, np. rękopisów z zeszytów szkolnych, czy fragmentów prywatnej korespondencji, użytych tu nie tylko jako nośników treści, ale jako samodzielnych znaków graficznych. Często tworzył opatrzone komentarzami zestawy, które przywracały pamięci wydarzenia i ludzi z minionego czasu. Artefakty przeszłości, bezimienne i zapomniane użyte przez autora jako materia twórcza, zostały ponownie włączone w ludzkie rozważania. Sam termin archeologia fotografii wszedł w zakres pojęciowy współczesnych twórców i jest używany z konotacją odnoszącą się do łączenia działań fotograficznych z innymi, wcześniejszymi, stanowiącymi pokłady znaczeń funkcjonujących jako ciągłość pewnych procesów, niepostrzeganych tylko jako przeszłość. Są to wartości eksploatowane do dziś. W tym tkwi siła i ponadczasowość koncepcji Jerzego Lewczyńskiego.
Prezentujemy wybrane, ikoniczne prace, które usytuowały Jerzego Lewczyńskiego w gronie najważniejszych polskich artystów wizualnych XX wieku. Ich indywidualizm, nowatorstwo i performatyny potencjał czynią je wciąż aktualnymi i pozwalają włączyć w dyskurs artystyczny XXI wieku.
kuratorka wystawy Danuta Kowalik-Dura
Jerzy Lewczyński 1924–2014
Jeden z najznakomitszych artystów polskiej fotografii urodził się w 1924 roku w Tomaszowie Lubelskim. Po II wojnie światowej osiadł w Gliwicach, gdzie ukończył studia politechniczne i związał się z miejscowym środowiskiem fotograficznym. Tutaj spotkał swych mentorów i ukształtował własną postawę twórczą. W 1958 roku został członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików. Od 1970 roku zasiadał w Radzie Artystycznej ZPAF, a w latach 1975 – 1984 był jej przewodniczącym. Od 1988–1993 był wykładowcą Wyższego Studium Fotografii ZPAF w Warszawie.
W 1959 roku, wraz ze Zdzisławem Beksińskim i Bronisławem Schlabsem, zorganizował w Gliwickim Towarzystwie Fotograficznym wystawę Pokaz zamknięty, który stały się przełomowym dla rozwoju fotografii w Polsce i wyprzedzał tendencje, które pojawiły się w sztuce światowej na przełomie lat 60. i 70. XX w.
Jerzy Lewczyński uczestniczył we wszystkich ważnych dla polskiej fotografii współczesnej wystawach: Fotografia subiektywna (Kraków 1968), Fotografowie poszukujący (Warszawa 1971), Stany graniczne fotografii (Katowice 1977), 70 lat polskiej fotografii awangardowej którą przygotował wraz ze Zdzisławem Pacholskim, (1991 Polska, Niemcy).
Od końca lat 60. formułował własną koncepcję teoretyczną nazwaną archeologią fotografii. Jej idea koncentruje się nad ocalaniem od niepamięci dawnych fotografii, m.in. poprzez włączenie w obszar własnych działań artystycznych.
Autor zajmował się także historią fotografii i jej krytyką. W 1999 roku opracował i doprowadził do wydania Antologię fotografii polskiej 1839–1989, która była pierwszą tego typu publikacją w Polsce.
Prace Jerzego Lewczyńskiego były wielokrotnie prezentowane w muzeach i galeriach, stanowiąc ciągle nowe źródło doznań estetycznych i poznawczych. Nadal jednak aktualny
i niezrealizowany pozostaje postulat Krzysztofa Jureckiego sformułowany w 1998 roku:
„Twórczość Lewczyńskiego […] czeka na należne sobie miejsce w historii fotografii światowej”.
Jerzy Lewczyński zmarł 2 lipca 2014 roku w Gliwicach.
kuratorka wystawy Danuta Kowalik-Dura
————————————————————————-
Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski zaprasza 28 marca 2019 roku o godz. 18.30 na spotkanie z cyklu “Porozmawiajmy o…” . Z Michałem Szalastem porozmawiamy o fotografowaniu i filmowaniu oraz jak został studentem i pedagogiem w Instytucie Twórczej Fotografii w Opawie. Spotkanie poprowadzi Arkadiusz Ławrywianiec. Spotkanie odbędzie się w Galerii Katowice ul. Św. Jana 10. Wstęp wolny.
Michał Szalast — fotograf dokumentalista i filmowiec dokumentalista,
Urodzony i nierozerwalnie związany z Górnym Śląskiem. Studiował historię na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Pracował jako fotoreporter, filmowiec, publicysta, pedagog i kurator (na przykład stworzył wystawę Krzysztof Gołuch: W pracy, pokazaną na Miesiąc Fotografii w Bratysławie w 2018 r., był kuratorem wystawy Made in Opava). Niektóre z opowieści na które patrzył swoim apartem to : Igrzyska Olimpijskie w Pekinie, Albinosi nad jeziorem Wiktorii, rytuały religijne Andaluzji, komercyjna strategia przetrwania Masajów. Zwycięzca konkursów fotografii prasowej (BZ WBK Press Photo, Silesian Press Photo). Członek Polskiego Związku Artystów Fotografików.
Pedagog Institutu Tvurci Fotografie Slezke Univerzity v Opave.
Więcej o autorze dowiesz się na: http://www.szalast.com/
————————————————————————-
Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski zaprasza na wystawę fotografii Joanna Nowicka “Portrety spotkane”
Wernisaż odbędzie się 6 marca 2019 roku o 18.30, w Galerii Katowice Związku Polskich Artystów Fotografików,przy ul. św. Jana 10 (II piętro). Wystawę można oglądać do 29 marca 2019 od środy do piątku w godzinach od 17.00 do 20.00.
Autorka o wystawie:
Niespiesznie, z otwartością i uważnością, ciekawością ludzi, scenerii i sytuacji spotykam Portrety. Piękne twarze, interesujące osobowości, ciekawe miejsca. Różnorodność mnie pociąga i fascynuje, wywołuje skojarzenia oraz inspiruje.
Z przyjemnością sięgam po średnioformatowy aparat analogowy, świetnie się czuję w formacie 6x6. Zanim 12 lat temu zajęłam się fotografią zawodowo, używałam tylko aparatów analogowych, wtedy małoobrazkowych. Późniejsza praca wymusiła zmianę narzędzi, co zrozumiałe. Jednak konsekwentnie w pracy artystycznej portretowej, ale też tej dokumentalnej, wracam do kliszy.
Fotografia analogowa sprzyja skupieniu, przemyśleniu tego co chcę osiągnąć, a powolny proces powstawania obrazu ułatwia nawiązywanie relacji z osobą portretowaną. Wreszcie estetyka tej fotografii jest mi bliższa – nie potrzebuję koloru, nie zależy mi na perfekcyjnej ostrości, z ciekawością obserwuję błędy, które czasem powstają na etapie naświetlania, zupełnie poza moją kontrolą.
Przez ostatnie 5 lat zrobiłam sporo portretów. Wybrałam dla nich papier — gruby i matowy — oraz format 10x10 cm. Wymyśliłam czarne pudełko, w którym przechowuję powiększającą się kolekcję. Powstała również strona internetowa, pod szyldem One People Story prezentuję tylko jedną fotografię wyświetlaną przez dwa tygodnie.
Niniejsza wystawa to pierwsza tak duża odsłona tego tematu. Nie wiem czy kiedykolwiek go zakończę.
Joanna Nowicka jest zawodową fotografką od 2006 roku, członkinią Związku Polskich Artystów Fotografików, doświadczoną fotoreporterką prasową (publikacje m.in. w Gazecie Wyborczej, Financial Times, TAZ die Tageszeitung).
Tworzy fotografie portretowe, fotografie architektury i wnętrz, ilustracje oraz klasyczne reportaże pomagając w ten sposób firmom, instytucjom i przedstawicielom wolnych zawodów kreować profesjonalny wizerunek. Fotografowała wielu artystów, osobowości świata biznesu i polityki.
Jest artystką z pasją do portretów wykonywanych tradycyjną metodą, analogowym aparatem fotograficznym.
www.joannanowicka.com
www.onepeoplestory.com
————————————————————————-
Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski zaprasza 28 lutego 2019 roku o godz. 18.30 na spotkanie z cyklu “Porozmawiajmy o…” . Z Arkadiuszem Golą porozmawiamy o jego pracy nad książkami. Spotkanie poprowadzi Arkadiusz Ławrywianiec. Spotkanie odbędzie się w Galerii Katowice ul. Św. Jana 10. Wstęp wolny.
Arkadiusz Gola
Absolwent Instytutu Kreatywnej Fotografii Uniwersytetu Śląskiego w Opawie (Czechy). Zajmuje się fotografią dokumentalną głównie rejestrując zmiany zachodzące w społeczeństwie na Górnym Śląsku po 1989 roku. Szczególnie interesują go miejsca związane z przemysłem ciężkim, który pod koniec XX wieku w Polsce znacznie się skurczył.
Jako fotoreporter prasowy pracuje od 1991 roku w redakcji „Dziennika Zachodniego”.
Zdobywał nagrody w najważniejszych krajowych konkursach fotografii prasowej, dziennikarz roku Dziennika Zachodniego 2003. W 2010 roku otrzymał nagrodę Prezydenta Miasta Zabrze w Dziedzinie Kultury. Stypendysta Marszałka Województwa Śląskiego w dziedzinie kultury. Jego zdjęcia znajdują się w zbiorach muzeów w Sosnowcu, Rudzie Śląskiej, Katowicach, Zabrzu, Krakowie, czeskim Ołomuńcu i francuskim Nord Pas de Calais. Jest członkiem ZPAF. Autor książki „Poziom na dwa łamy”. Historia fotografii prasowej w Dzienniku Zachodnim i Trybunie Robotniczej 1960–1989, oraz albumów „Ludzie z węgla”, „Nie muszę wracać…” ‚„Stany graniczne”, „Ogrodowa 1”, „Nieznany dworzec”.
Wystawy w kraju i za granicą (Czechy, Francja, Niemcy, Belgia, Słowacja). Mieszka w Zabrzu.
————————————————————————-
Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski zaprasza na wernisaż wystawy Krzysztof Gierałtowski “Polskie Indywidualności”
Wernisaż odbędzie się 6 lutego 2019r o 18.30, w Galerii Katowice Związku Polskich Artystów Fotografików,przy ul. św. Jana 10 (II piętro). Wystawę można oglądać do 1 marca 2019 od wtorku do piątku w godzinach od 17.00 do 20.00.
Krzysztof Gierałtowski, fotograf, członek ZPAF i Stowarzyszenia Autorów ZAiKS, Członek korespondent Niemieckiego Towarzystwa Fotograficznego DGPh.
Minister Kultury RP w 2007 roku odznaczył K. Gierałtowskiego srebrnym medalem Gloria Artis, w 2011 artysta otrzymał nagrodę C.K. Norwida, w 2013 r. został uhonorowany Doroczną Nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za rok 2013 w dziedzinie Sztuk Wizualnych, a w 2014 Prezydent RP przyznał mu Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, a minister spraw zagranicznych przyznał Odznakę Honorową „Bene Merito” za działalność wzmacniającą pozycję Polski na arenie międzynarodowej.
Portretuję od ponad 40 lat polską inteligencję, stworzył liczącą przeszło 500 tysięcy negatywów kolekcję „Polacy, portrety współczesne”.
Zdjęcia z niej pokazywał dotychczas na 52 zagranicznych i 46 krajowych wystawach indywidualnych nie licząc zbiorowych i umieścił w 28 światowych i 25 krajowych renomowanych kolekcjach, muzealnych, nie licząc kolekcji prywatnych.
Jego prace znajdują się m.in. Bibliotece Kongresu w Waszyngtonie, Museum of Modern Art w San Francisco, Bibliothèque Nationale de France, Musée dArt. Moderne de la Ville w Paryżu, Det Kongelige Bibliotek w Kopenhadze, Museum fϋr Kunst und Gewerbe w Hamburgu, Museum Ludwig w Kolonii, Muzeum Historii Fotografii w Krakowie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeach Narodowych w Warszawie, Wrocławiu i Poznaniu oraz w kolekcjach prywatnych.
Wprowadził do świadomości społecznej pojęcie portretu subiektywnego przeciwstawnego antropometrycznym wymaganiom globalnej identyfikacji.
Opis aktualnych projektów i rozszerzone informację : www.gieraltowski.pl
Portfolio „Indywidualności polskie“ w kolekcjach i na wystawach
W roku 2009, powstał pod patronatem Biblioteki Narodowej w Warszawie, wybór 44 czarno-białych sygnowanych i numerowanych portretów z okresu 1972–1995, opatrzony odautorskimi komentarzami w języku polskim, angielskim, niemieckim i francuskim.
Stanowi on Portfolio portretowe „Indywidualności Polskie“, promowane wystawą.
Dyrektor Zamku Królewskiego w Warszawie, profesor Andrzej Rottermund, opatrzył Portfolio słowem wstępnym.
Prezydent RP Bronisław Komorowski, obdarzył nim Musée de l’Europe, Bruxelles, Orange Polska S.A. przekazała do Bibliothèque Polonaise, B.P.P. Paris i Muzeum Historii Fotografii,
Kraków, Międzynarodowe Targi Poznańskie kupiły Muzeum Narodowemu, Poznań, PKO Bank Polski Bibliotece Narodowej, Kulczyk Investments Bibliotece Jagiellońskiej
i Prezydentowi Republiki Federalnej Niemiec Horstowi Köhlerowi, a Stowarzyszenie Autorów ZAiKS, Zamkowi Królewskiemu w Warszawie i Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego. Marszałek Wojewódzctwa Mazowieckiego podarował Kunstmuseum-Moritzburg, Halle (Saale). Marszałek Województwa Dolnośląskiego zakupił je kosztem
30 tys.zł dla Muzeum Narodowego Ukrainy we Lwowie.
Portfolio jest kartonowym pudełkiem formatu A3+ i wraz ze zdjęciami 33x47cm.
w obwolutach spełnia wszelkie kryteria archiwalnego obiektu muzealnego i jako książka artystyczna posiada ISBN.
Wystawy promocyjne Portfolio odbyły się m.in. w Internationales Zeitungsmuseum, Aachen,
Bibliothèque Polonaise, B.P.P. Paris w ramach Paris Photo, Polský Institut, Praha. Dum Uměni, Opava. Lietuvos Mokslų Akademijos Vrublevskių Bibliotekoje, Vilnius. Kunstmuseum Moritzburg, Halle (Saale). Bibliotekach Narodowej, Jagiellońskiej, Uniwersytetu Warszawskiego. Galerii im. Sleńdzińskich, Białymstok i Galeria Amfilada Miejskiego Ośrodka Kultury, Olsztyn oraz w Galeri Łódzkiego Towarzystwa Fotograficznego, a Biuro Wystaw Artystycznych w Krynicy, prezentowało wystawę, towarzyszącą Forum Ekonomicznemu. Wystawę plenerową Portfolio zaprezentowała Galeria na Płocie Ogrodu Saskiego, Lublin.
Hiszpańsko języczne Portfolio „Indywidualności polskie“ pokazano na wystawie w galerii arteko, San Sebastian, Stolicy Kultury Europejskiej, a później na przełomie 2016/2017 r.,
w Sala de Exposiciones del Auditorio y Centro de Congresos de Murcja. Latem 2017 r., „Indywidualności polskie“, prezentowana była w Polnisches Institut, Wiedeń. Jesienią 2018, wystawę pokazał Ruskij Muzej Fotografii, Niżnyj Novgorod, a w lutym 2019, wystawa gościła w Galerii Katowice Związku Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski.
Muzeum Narodowe w Gdańsku wydało do prezentowanej wystawy katalog Portfolio,
a następny hiszpańsko języczny katalog, wydało w związku z wystawą w San Sebastian Biuro Festiwalowe Impart 2016.
Projekt prezentowany jest w zakładce Portfolio na stronie www.gieraltowski.pl
16 listopad 2018 r.
44. indywidualności polskie. Teka z portretami Krzysztofa Gierałtowskiego
W polskiej fotografii monopol na portret ma Krzysztof Gierałtowski. Trudno znaleźć dla niego konkurentów nie tylko dziś, lecz również w przeszłości. Słynny portrecista Benedykt Jerzy Dorys – w porównaniu z Gierałtowskim – razi atelierową sztywnością i wydaje się co najwyżej zdolnym rzemieślnikiem. Z kolei Edward Hartwig mógłby stanowić dla Gierałtowskiego punkt odniesienia, gdyby traktował portret z taką pieczołowitością jaką rezerwował dla pejzażu polskiego. U Gierałtowskiego widać wpływ portretowych eksperymentów Witkacego – działanie Gierałtowskiego ma w sobie też coś z „firmy portretowej” – ale kultowy dramatopisarz, malarz i filozof fotografie zawsze wykonywał niejako en passant, nie traktując jej z powagą należną sztuce. Właściwie te wszystkie analogie wydają się dość odległe i nieuprawnione w momencie, gdy zostajemy skonfrontowani z totalnym, rozciągniętym już niemalże na półwiecze projektem portretowania polskiej inteligencji. W historii polskiej fotografii można znaleźć bowiem wiele świetnych portretów, ale żaden z autorów z równą konsekwencją nie tworzył cyklu o podobnym charakterze i rozmachu.
Jeśli w polskiej fotografii portret zdominował niemal dokumentnie Krzysztof Gierałtowski, to uczynił to na dobre i na złe, bo to artysta kontrowersyjny. Wzburzenie u jednych, entuzjazm u drugich budzą nie tylko jego ostre, ekspresyjne fotografie, ale równie często wygłaszane przezeń poglądy na tematy niekoniecznie związane z fotografią. Gierałtowski to osobistość, postać pełnokrwista i pełna kontrastów niczym jedno z jego zdjęć. Co istotne, swoimi portretami Gierałtowski raczej nie dokumentuje, lecz interpretuje ludzi i klasę społeczną przez nich reprezentowaną (w tym sensie autor teki jest jednym z ostatnich nie tylko inteligentów, lecz również marksistów wyznających poprzez swe fotografie wiarę w istnienie bytów tyleż różnorodnych, co spoistych jak klasy społeczne). Interpretacje i reinterpretacje inteligenckich oblicz czynione przez Krzysztofa Gierałtowskiego mają przeróżny charakter, ale łączy je wspólny mianownik niezaprzeczalnego artyzmu. Te wszystkie inscenizacje, charakteryzacje, dramatyzacje, tricki oświetleniowe i retusze, do tego obróbka cyfrowa i powiększalnikowa składają się na całościowy projekt estetyczny, którego kolejną inkarnacją jest teka o mrocznym, romantycznym w proweniencji tytule „44”. Na czym polega artystyczność fotografii Gierałtowskiego można przekonać się zestawiając jego zdjęcia choćby ze sztandarowym „Zapisem socjologicznym” Zofii Rydet, surowym dokumentem przedstawiającym mieszkańców wsi, miasteczek i miast Polski epoki Edwarda Gierka. Gierałtowskiego takie chodzenie od domu do domu i pstrykanie jak popadnie nie interesuje. Do wykonania każdego portretu starannie się przygotowuje, tworzy listy osób „do zdjęcia”, stara się odnaleźć ich czuły punkt, ująć specyfikę danego charakteru, wydobyć to, co ukryte i nieznane nawet samym modelom. Jednocześnie, w najlepszych zdjęciach Gierałtowskiego – a takie znalazły się w wyborze przygotowanym do teki „44” – nie ma rutyny, ciężkości charakterystycznej dla fotografii np. atelierowej, czy typowo profesjonalnej produkcji jaka wypełnia łamy dzisiejszych magazynów i zapełnia ściany galerii. Twórczość Krzysztofa Gierałtowskiego musi być lekka, zaskakująca w swoim koncepcie, odkrywcza od strony formalnej. Przy czym to ciągłe poszukiwanie najlepszego fotograficznego ekwiwalentu danej osoby nie zawsze zgadza się z wyobrażeniami jakie mają o sobie portretowani. Wystarczy poczytać komentarze do zdjęć, by zobaczyć jak przewrotny, a nawet złośliwy bywa artysta. A przede wszystkim jak pomysłowy: gdy koronuje Tadeusza Brzozowskiego, lub skrobie tynk by Czesław Miłosz zechciał spojrzeć w obiektyw, gdy przekomarza się z Kaliną Jędrusik i przełamuje konwenans Magdaleny Abakanowicz, gdy niespełnia oczekiwań i zaskakuje – to cały Krzysztof Gierałtowski i jego panteon (to z pewnością nie zwykła teka, tylko panteon właśnie, ale panteon przez małe „p”, panteon fotograficzny, o proweniencji nadarowskiej, dziewiętnastowiecznej). Pozowanie Gierałtowskiemu to pokusa, próba i wyzwanie, zawsze wydarzenie, czasem skandal i poruta, po której fotografowani przestają się odzywać do fotografa (Ryszard Kapuściński). Czasem mu dziękują, czasem przeklinają, ale nigdy nie pozostają obojętni.
Inteligencki panteon Krzysztofa Gierałtowskiego rozpada się na dwie zasadnicze części: czarno-białą i – od 1995 roku – kolorową. Zdjęcia Lorentza, Miłosza, Raszewskiego, Herberta, Sterna, Kantora, Stańko, Brzozowskiego, Czapskiego, Gwiazdy to już klasyka, która znalazła swoje eksponowane miejsce w historii fotografii polskiej i światowej. Osobny temat to dużo ostrzejsze – tak jak tylko kolor potrafi być ostry – fotografie barwne (od Karskiego i Balcerowicza po Prażmowskiego i Ślizińską, Gierałtowski pozostaje sobą i rozrzut osób do sportretowania pozostaje nadal olbrzymi, zagarnia całe połacie polskiego świata kultury, polityki, ekonomii). Kolor jest mocny, a zdjęcia kampowe, odjechane, oddają tempo i formę zmian zachodzących we współczesnej Polsce. Oddzielenie fotografii kolorowej od czarno-białej wydaje się zasadne i teka przygotowana przez artystę pokazuje ponadczasowość jego prac, oryginalność formy, która do dziś nie traci na świeżości i inspiruje kolejne pokolenia fotografów i inteligentów.
Krzysztof Gierałtowski co jakiś czas popada w depresję, uznaje, że nikt nie chce jego zdjęć, że muzea go ignorują, niszczą dorobek jego życia, wtedy znacząco tytułuje wystawy (por. „Niechciane portrety”). Wydaje się, że teka „Indywidualności polskich” jest właściwym remedium na jego zniechęcenie. Dowodzi wigoru i żywotności jego koncepcji fotografii. Zdjęcia pozostają „chciane”, czy wręcz „pożądane” przez kolekcjonerów i miłośników fotografii, a Krzysztof Gierałtowski działa dalej i zmaga się o uznanie fotografii portretowej za ważną dla tego kraju, społeczeństwa, narodu. Wydaje się, że jest coraz bliżej wyznaczonego sobie celu.
Adam Mazur
a href=“http://www.zpaf.katowice.pl/wp-content/uploads/2019/01/New_Tadeusz-Brzozowski-do-gazety.jpg”>
————————————————————————-
Miło nam poinformować, że podczas uroczystej gali Stowarzyszenia Fotoreporterów, która odbyła się 2 lutego br. w Warszawie, nagradzano najlepszych fotoreporterów minionego roku.
Za całokształt pracy fotoreporterskiej uhonorowano Złotą Odznaką Stowarzyszenia Fotoreporterów naszego okręgowego kolegę Jerzego Kleszcza. To cenne, prestiżowe wyróżnienie przyznano dopiero czwarty raz w historii. Gratulujemy!
————————————————————————-
Serdecznie zapraszamy na spotkanie z cyklu „Herbata i Fotografia”, które odbędzie się w czwartek 31 stycznia o godzinie 17:30 w Galeria Katowice.
Uczestnicy spotkania będą mogli zapoznać się z obecną wystawą prezentowaną w Galerii Katowice, na której eksponowane są prace wykładowców Szkoły Fotografii Fotoedukacja. Będzie to jedna z ostatnich okazji na zapoznanie się ze zdjęciami 13 autorów i ich różnorodnych postaw twórczych. Prowadzący na spotkaniu przedstawią profil spotkań na rok 2019 oraz przygotują niespodziankę. Oczywiście nie zabraknie herbaty!
Partnerem spotkań „Herbata i Fotografia” jest firma Oxalis Polska, której sklep z herbatą i kawą mieści się w Katowicach przy ulicy 3 Maja 19.
Spotkania prowadzą: Krzysztof Szlapa i Kamil Myszkowski
————————————————————————-
Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski oraz Policealna Szkoła Fotograficzna Fotoedukacja zapraszają na wernisaż wystawy zbiorowej “Wykładowcy szkoły fotografii Fotoedukacja”
Wernisaż odbędzie się 4 stycznia 2019r o 18.30, w Galerii KATOWICE Związku Polskich Artystów Fotografików,przy ul. św. Jana 10 (II piętro). Wystawę można oglądać do 1 lutego 2019 od środy do piątku w godzinach od 17.00 do 20.00 .
Różne spojrzenia, różni ludzie…
Różne doświadczenia, różne przemyślenia…
Różne potrzeby, różne sposoby realizacji…
Różne pracownie, różne narzędzia…
Różne inspiracje, różne fascynacje…
Różne oczekiwania, różne zakończenia…
Różni ludzie… JEDNA SZKOŁA… NIESKOŃCZENIE WIELE FOTOGRAFII.
Wystawa jest próbą przybliżenia sylwetek wykładowców, którzy pracują w Szkole Fotografii FOTOEDUKACJA i oprócz tego, że przekazują wiedzę z zakresu fotografii, są również czynnie działającymi fotografami, pracującymi zawodowo i z pasją.
Kurator wystawy Beata Mendrek
Beata Mendrek ur w 1980 r.
Absolwentka Policealnego Studium Fotograficznego oraz Wydziału RTV Uniwersytetu Śląskiego
w Katowicach.
Od 2008 roku członek Związku Polskich Artystów Fotografików – od roku 2011 członek Zarządu ZPAF okręgu śląskiego.
Od roku 2009 wykładowca w Szkołach Fotografii w Katowicach i w Tychach, w zakresie Kompozycji Obrazu Fotograficznego, Estetyki fotografii oraz Technik Fotograficznych i Podstaw fotografii.
Organizatorka i wykładowca kursów i warsztatów fotograficznych -www.fotowarsztaty.eu
W latach 2003 – 2006 założycielka i uczestniczka działań Grupy Fotograficznej NATECHWILE.
Aktualnie, od 2014 – kuratorka NATECHWILE PROJEKT – program promocji „młodej fotografii” – wystawy i prezentacje młodych twórców.
Od roku 2002 organizatorka i współorganizatorka wielu wystaw i projektów artystycznych, m.in. współpraca z Galerią Szyb Wilson, Galerią Czakram, Galerią Katowice ZPAF w Katowicach. W 2004 r. współorganizatorka Międzynarodowego Festiwalu Sztuk Wizualnych EWNS w Katowicach.
Prace w zbiorach Muzeum Śląskiego w Katowicach, Śląskiej Kolekcji Fotografii Artystycznej w Katowicach, Muzeum Miejskiego w Sosnowcu oraz w kolekcjach prywatnych.
————————————————————————-
Antoni Kreis
(ur. w1956 r. w Chorzowie) – artysta fotografik, członek rzeczywisty Związku Polskich Artystów Fotografików, od 2005 r. nieprzerwanie pełni funkcję wice prezesa Zarządu Okręgu Śląskiego ZPAF. Przewodniczący Okręgowej Komisji Kwalifikacyjnej opiniującej kandydatów na członków ZPAF. Instruktor filmu i fotografii MKiS kat. I. W Szkole Fotograficznej FOTOEDUKACJA od 2006 r. Fotografuje od zawsze, ale tylko to co go zainteresuje. Nie lubi fotografii nudnej i schematycznej. W 1980 r. etatowy fotoreporter Zarządu Regionu Śląsko-Dąbrowskiego NSZZ Solidarność w Katowicach czego efektem były kłopoty osobiste, niechęć do polityków oraz szacunek dla fotografów podejmujących trudne tematy. Wielokrotnie w życiu zdradzany przez fotografię bez skrupułów zdradzał ją z poezją, muzyką, malarstwem i filmem.
————————————————————————-
Arkadiusz Ławrywianiec ur. 19.01.1967 w Opolu. Jest absolwentem Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu. Fotografią zajmuje od 1986 roku, kiedy to wykonał własnoręcznie pierwszą odbitkę. W latach 1994–2015 pracował w Dzienniku Zachodnim jako fotoreporter. Od 2016 roku współpracuje z Polską Agencją Fotografów Forum. Studiuje w Instytucie Twórczej Fotografii Uniwersytetu Śląskiego w Opawie (Czechy). Od 2009 uczy w Policealnej Szkole Fotograficznej Fotoedukacja w Katowicach. Od 2010 jest członkiem ZPAF. Od 2017 roku pełni funkcję prezesa zarządu Związku Polskich Artystów Fotografików Okręg Śląski, a zarazem jest członkiem zarządu głównego ZPAF. Autor i współautor wystaw w Polsce i za granicą (Francja, Czechy, Macedonia, Niemcy). W latach 2011 i 2013 był stypendystą Marszałka Województwa Śląskiego w dziedzinie kultury. W 2011 roku otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Katowice w dziedzinie kultury. Jest współautorem reaktywowanego konkursu Śląska Fotografia Prasowa organizowanego prze Bibliotekę Śląską, w którym to konkursie w latach 2006, 2017 i 2018 był jurorem. Zajmuje się głównie reportażem i dokumentem fotograficznym. Jest autorem albumów fotograficznych „Tajemnice pracowni” i “Kiduszin Nisuin”.
————————————————————————-
Grzegorz Klatka
ur. 1976 r., fotoreporter. Absolwent Instytutu Fotografii Twórczej w Opawie w Czechach (dyplom magistra sztuki w 2006 roku). W latach 1998–2003 był fotoreporterem tygodnika „Polityka”. Fotoreportaże publikował ponadto w Magazynach Rzeczpospolitej i Gazety Wyborczej, w tygodnikach Ozon, Viva, Sontag Zeitung (Szwajcaria), Reflex (Czechy), Instinkt (Czechy), Courier Internationale (Francja), Tygodnik Powszechny, Tygodnik Elsevier (Holandia)w miesięczniku Zwierciadło, kwartalniku Fotografia i in. W latach 2007 – 2008 pracował jako fotoreporter gazety codziennej Pražský deník w Pradze, w Czechach. W 2009 był jednym z jurorów Festiwalu Sztuki Reportażu Telewizyjnego “Camera Obscura” w Bydgoszczy. Jest laureatem kilku nagród w konkursach fotografii m.in.: I, II i III nagrody w konkursie Polskiej Fotografii Prasowej (1998, 1999), II nagrody w Humanity Photo Awards (Pekin, Chiny 2007), wyróżnień w Gorzowskich Konfrontacjach Fotograficznych (1998, 2004), a także zdobywcą Grand Prix w Płockim Biennale Plakatu (2007). W roku 2015 otrzymał stypendium w dziedzinie kultury Marszałka Województwa Śląskiego. Brał udział w kilkunastu indywidualnych oraz kilkudziesięciu zbiorowych wystawach i pokazach fotografii. Od 2013 roku wraz z Magdaleną Bartkiewicz współtworzy projekcje multimedialne (m.in.: “U szturma na altanie, kaj zawsze wisi pranie” oraz “Panteon”, powstały we współpracy z katowicką ASP i Muzeum Śl.). Incydentalnie zajmuje się projektowaniem przedmiotów codziennego użytku w duchu upcykling.
————————————————————————-
JACEK DZIUBDZIELA
Studia w Instytucie Twórczej Fotografii Uniwersytetu Śląskiego w Opawie, na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie i na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Nauczyciel w szkołach fotograficznych w Krakowie i Katowicach. Moja aktywnośc twórcza realizuje się głównie poprzez fotografie, instalacje i video. Staram się wytwarzac przekazy powściągliwe estetycznie i operowac prostymi środkami. Wytwarzam sytuacje, których znaczenie formuje się w umyśle odbiorcy. Interesują mnie zachowania związane ze sposobami rozumienia kultury i tradycji oraz uwikłaniem ludzi w zależności religijno-społeczne.
————————————————————————-
Sylwester Smigielski
Urodził się w Chorzowie, a obecnie mieszka w Katowicach. Wrażliwość artystyczną od dziecka rozwijał za kulisami Teatru Rozrywki w Chorzowie. Artysta multidyscyplinarny — fotograf, projektant graficzny, realizator wideo, animator kultury, nauczyciel. Absolwent szkoły fotograficznej z Katowic-Piotrowic. Studiował w Wyższej Szkole Technicznej w Katowicach na kierunku grafika. Laureat nagrody dla Młodych Twórców Kultury Wydziału Kultury miasta Katowice.
Specjalizuje się w szeroko pojętej budowie struktur interfejsów internetowych, jako projektant wykonuje plakaty, identyfikacje wizualne, landing page, projekty aplikacji mobilnych dla korporacji w Polsce i za granicą. Aktywista społeczny. Współpracuje z licznymi agencjami reklamy, instytucjami kultury oraz fundacjami. Angażuje się w różnego rodzaju projekty kulturalno-społeczne, dzięki którym, jak sam twierdzi: “można odmienić świat na nowo”. Jako fotograf i grafik łączy techniki tradycyjne z technikami współczesnymi. Głównym nurtem foto-graficznego zainteresowania jest abstrakcja. W swoim portfolio jako pierwszy wpisuje film: “Silesian Timelapse” z 2011r., który został wyświetlony podczas Golden Vision Music & Art Festival. Jest członkiem w Fundacji Leżę i Pracuję, która zatrudnia osoby niepełnosprawne. Jego pomysłem na życie jest niesienie pomocy innym i działanie aktywnie przy rozwiązywaniu trudnych problemów społecznych. Inspiracją do jego twórczości jest maksyma: „Wszystkie drogi prowadzą do Rzymu”.
————————————————————————-
TOMASZ GRIESSGRABER
Absolwent Wydziału Radia i Telewizji im. Krzysztofa Kieślowskiego Uniwersytetu Śląskiego oraz Technikum Fotograficznego im. E. Abramowskiego w Katowicach Pierwsze publikacje w latach 90 jeszcze jako uczeń technikum fotograficznego.
Później związany z Super Expressem, Dziennikiem Zachodnim , obecnie AF Edytor współpracująca z wieloma tytułami prasowymi w kraju ale także poza granicami Polski.
Autor licznych wystaw indywidualnych i zbiorowych.
Fotografie Tomasza Griessgrabera można zobaczyć na stronie internetowej agencji EDYTOR
————————————————————————-
WITOLD CICHOCKI
Urodzony w 1966 roku, mieszka w Gliwicach.
W 1989 roku ukończył Policealne Studium Fotografii w Katowicach Piotrowicach, jest absolwentem Wyższego Studium Fotografii w Jeleniej Górze oraz Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Zielonogórskiego. W 1994 roku otrzymał Nagrodę Artystyczną Wojewody Katowickiego dla młodych twórców w dziedzinie fotografii, a w 1995 roku Nagrodę Promocji Młodych Prezydenta Miasta Gliwice.
Od 1990 roku prowadzi zajęcia z fotografii w szkołach technicznych, interesuje się fotografią dokumentalną, oraz fotografią architektury i krajobrazu.
————————————————————————-
Mateusz Orszulski – Orsz
— rocznik 79. Zawodowy fotograf, freelancer, grafik, wykładowca szkoły fotograficznej FOTOEDUKACJA, nauczyciel CKZiU w Sosnowcu, absolwent Państwowej Szkoły Filmowej w Łodzi, Wyższej Szkoły Sztuki i Projektowania — specjalizacja grafika i fotografia reklamowa, Wyższego Studium Fotografii AFA we Wrocławiu oraz Studium Policealnego przy ZSTiO nr 3 im. E. Abramowskiego w Katowicach.
Fotografię traktuję głównie jako eksperyment i proces poszukiwania. Dobrą zabawę i możliwość realizowania siebie. Najważniejszy jest dla mnie obraz a nie komentarz do niego. Fascynuje mnie estetyka błędu i przypadek. Zajmuje się fotografią studyjną, portretem, fotografią reklamową, eksperymentami fotograficznymi — lomografią czy polaroidem. Autor wielu wystaw indywidualnych i uczestnik projektów zbiorowych. Widzisz to, co wiesz.
————————————————————————-
PATRYK JEZIERSKI
Pasjonuję się fotografią cyfrową, oraz klasycznym “polaroidem”. Na co dzień, spełniam się w fotografii produktowej i reklamie. Jestem
absolwentem kilku szkół min. PWSTiTv w Łodzi.
————————————————————————-
Artur Solowski Urodzony w 1976 roku w Cieszynie. Ukończył Policealne Studium Fotograficzne w Katowicach oraz Wyższe Studium Fotografii w Jeleniej Górze. Absolwent studiów na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Zielonogórskiego na kierunku malarstwo specjalność fotografia. Nauczyciel fotografii. Współpracował z Centrum Profilaktyki, Edukacji i Terapii „KONTAKT” w Cieszynie gdzie prowadził pracownię fotografii oraz Galerię Działań Twórczych Kontakt.
————————————————————————-
Roman Szymański — są takie chwile, kiedy oczy szeroko się otwierają i widzą świat w zupełnie innej postaci. W tych momentach powstają moje fotografie.
————————————————————————-
Jacek Ulaczyk- rocznik 1970
Człowiek z niepełną datą.
Związany z południem — Piotrowice, zorientowany północnie — Świnoujście.
Zainteresowany obrazami, ostatnio również dźwiękami. Obserwator, lubiący przyglądać się światu. Większość czasu spędza wyżej, nie zawsze widzi co niżej.
Ulubione terminy: miejsce, światło, czas.
Zawodowo: FOTOEDUKACJA
————————————————————————-